به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: «اسرائیل، آماده حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران می‌شود». این تحلیل را دیروز سی‌ان‌ان به نقل از «چند مقام آمریکایی» بی‌نام‌ونشان منتشر کرده و افزود: «چنین حمله‌ای، گسستی آشکار از موضع دونالد ترامپ خواهد بود... ما تلاش‌ خود را برای جمع‌آوری اطلاعات تشدید می‌کنیم تا در صورت تصمیم اسرائیل برای حمله، به آنها کمک کنیم». این درحالی است که رابرت گیتس وزیر دفاع اسبق آمریکا اخیراً گفت: «هیچ بمب فوق سنگینی وجود ندارد که بتواند به تأسیسات زیرزمینی ایران نفوذ و آن را نابود کند، اما این اقدام می‌تواند ایران را برای تولید سلاح هسته‌ای مصمّم کند».

بیش از ۲۰ سال است که رسانه‌های غربی هر چند وقت یک‌بار می‌نویسند اسرائیل یا آمریکا برای حمله به ایران آماده می‌شوند. دو دهه قبل که آمریکا، افغانستان و عراق را اشغال کرد، ادعا شد کاخ‌سفید آماده حمله قریب‌الوقوع به ایران است. همزمان، ۱۳۵ نماینده مجلس ششم، نامه‌ای با مضمون تسلیم در موضوع هسته‌ای نوشتند.

سپس، آقای روحانی به نمایندگی از دولت خاتمی با ۳ دولت اروپایی در سعدآباد مذاکره، و توافق کرد تا ایران برای اعتمادسازی، تعلیق داوطلبانه را به مدت ۶ ماه به اجرا بگذارد. اما طرف اروپایی بیش از دو سال سر دواند و نهایتاً گفت که بهترین تضمین، دائمی کردن تعطیلی برنامه هسته‌ای است! بعدها جک استراو وزیر خارجه انگلیس گفت: میوه اشغال افغانستان و عراق را در تهران چیدیم.

تهدید از سوی غرب و ترس‌فروشی نیابتی در داخل و فریب برخی مدیران، به رویه‌ای ثابت در این دو دهه تبدیل شده است.

چنان آقای روحانی، بهمن ۱۳۹۴ پس از سفر به پاریس، دو ادعای مبتذل را مطرح کرد: «رئیس‌جمهور فرانسه گفت یکی از اهداف ما، ایجاد اشتغال برای جوانان ایران است». و «رئیس‌جمهور فرانسه گفت سال ۱۳۹۱، ما پنج کشور [‌یعنی حتی چین و روسیه!!] تصمیم به جنگ با ایران گرفته بودیم، اما وقتی شما رئیس‌جمهور شدید، دیدیم شرایط عوض شده ما هم دست نگه داشتیم ببینیم شرایط جدید چه می‌شود».

بی‌تردید، آمریکا و سگ ‌هارش اسرائیل، اگر می‌توانستند به ایران حمله کنند و از عواقب سنگین آن بگریزند، در این دو دهه حتی یک روز را هم هدر نمی‌دادند.

آمریکا در عین‌الاسد و اسرائیل در عملیات وعده‌صادق، طعم قدرت تهاجمی ایران را چشیدند و حال آن که آن ضربات محدود، فقط به اندازه اشاره نوک خنجر بود.

آنها همین حالا در مقابل مقاومت یمن، اظهار عجز می‌کنند. ناو ترومن، پس از سرنگونی دو فروند اف‌۱۸ سوپر هورنت مجبور به فرار شد. پس، هدف از شانتاژ خبری چند وقت یک‌بار «احتمال حمله به ایران» چیست؟ هرگاه ایران موفق می‌شود در میدان مذاکره و همآوردی، آمریکا را عقب براند، سگ‌ هار کاخ‌سفید شروع به پارس کردن می‌کند تا شاید طرف ایرانی جا بزند و برای رفع تهدید، به توافق بد پناه ببرد!

تذکر اخیر رهبر انقلاب که کاملاً متقن بیان شد، طراحی طرف آمریکایی را به‌هم ریخت. اقدام سی‌ان‌ان (یا رویترز و نیویورک‌تایمز، وال‌استریت ژورنال و... در موارد مشابه) تقلایی برای معتبرسازی گزینه منسوخ نظامی و امتیازگیری مذاکراتی است.

قطعاً اسرائیلی که در فرودگاه فوق امنیتی بن‌گوریون و در برابر موشک ‌هایپرسونیک یمن زانو زد، تاب شلیک همزمان چندصد موشک قدرتمندتر ایران را ندارد. همین‌طور پایگاه‌های آمریکا.

طرف غربی چنان که وندی شرمن هم اذعان کرده، می‌داند «مجاب کردن ایران به توقف غنی‌سازی غیرممکن است». آنها توقف غنی‌سازی را پیش می‌کشند و تهدیدات را هم چاشنی می‌کنند تا اگر هم موفق نشدند، قبول غنی‌سازی ۶۷/۳ و تعطیلی درصد غنی‌سازی بالاتر را به عنوان امتیاز به خود ما بفروشند!

هرچند که کشور، همواره باید آمادگی دفاعی و تهاجمی خود را در بالاترین سطح حفظ کند، اما احتمال جنگ تقریباً منتفی است. جنگ، جای دیگری است: رسانه، اقتصاد و افکار عمومی. برخی سیاسیون/‌مدیران ما یک‌صدم نگرانی و هراسی را که ممکن است در قبال بلوف‌های نظامی بروز دهند، نسبت به تهدیدات شناختی و رسانه‌ای و فرهنگی و اقتصادی بروز نمی‌دهند. اینکه یک شبکه عملیات رسانه‌ای- میدان به موازات عملیات طرف آمریکایی- صهیونیستی، اقدام به اخلال در فضای روانی بازار می‌کند، غیرقابل انکار است و نمی‌توان حمل بر تصادف یا روند طبیعی کرد. اینکه شبکه مذکور، از باج‌دهی چند هزار میلیارد دلاری و تحقیرشدگی عربستان و امارات و قطر در جریان سفر ترامپ، «الگوی توسعه و دیپلماسی» می‌تراشد و گاو شیرده بودن را بر عزت و اقتدار ملی مُرجَّح می‌شمارد، خبر از نفوذ می‌دهد.

ما یک‌بار سال ۱۳۸۲ و بار دیگر در سال ۱۳۹۴، چوب اعتماد به دشمن و قبول توافق بد را خوردیم و خسارت‌های سنگین را هم به جان خریدیم. ما در مقابل تهدید نظامی و حتی تحریم اقتصادی، تا حدود زیادی واکسینه شده‌ایم. با وجود بدعملی برخی مدیران ما، غربی‌ها اذعان کردند که «فشار حداکثری، شکست فاحشی خورد».

منطقه آسیب‌پذیری ما که حاصل ولنگاری برخی مسئولان است، رهاشدگی مسئولیت ساماندهی فضای رسانه است. دشمن و پایوران آن، از این معبر یله است که می‌توانند آخرین نقشه‌های عملیات روانی را به اجرا بگذارند و به ثبات اقتصادی کشور ضربه بزنند. جنگ واقعی که باید برای آن بسیج ملی اعلام کرد و با قاطعیت، به سرکوب تروریست‌های اقتصادی-‌رسانه‌ای پرداخت، همین جاست.

فضای مجازی درحالی تبدیل به اتوبانی برای گسیل تروریست‌ها تبدیل شده که در فرانسه، مهد لیبرالیسم ادعایی، مدیر تلگرام شش ماه را در بازداشت گذراند و حالا هم به اتهام به همدستی در فعالیت‌های غیرقانونی، ممنوع‌الخروج شده است.