در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

بعد از سقوط دولت اسد در سوریه رسانه‌های اصلاح‌طلب در تلاش هستند تا یک شباهت‌سازی ویژه میان آنچه در دمشق روی داده و آنچه باید در ایران شکل بگیرد ایجاد کنند.

هدف از این اقدام آن است که هشدار بدهند که اگر شرایط به مذاق این بخش رادیکال خوش نباشد سرنوشت ایران چیزی جز سوریه‌ای شدن نیست!

تمام روزنامه‌های اصلاح‌طلب روی این خط ویژه این روزها مانور می‌دهند، روزنامه شرق در سرمقاله خود دراین باره نوشته است:

تا آنجا که به ایران مربوط است، لازم است بررسی‌هایی درباره نحوه اداره سیاست ایران در قبال سوریه و مسئولیت کسانی که با تلاش‌های بین‌المللی برای اصلاح روندها در سوریه همراه نشدند، انجام شود. در جریان این حمایت‌ها از رأس هرم سیاسی در سوریه منابع هنگفتی هدر رفت و سابقه و ذهنیتی از ایران در مردم سوریه و مردم منطقه شکل گرفت که ممکن است اثرات آن سال‌ها زدودنی نباشد.

این روزنامه نوشته است:

این بررسی همچنین باید شامل موضوعاتی مانند بی‌اطلاع‌ماندن از روندها در یکی، دو هفته گذشته نیز باشد و روشن شود که آیا دوایر مسئول از تزلزل در ارکان دولت اسد آگاه بودند و آیا وظایف خود را به‌درستی انجام دادند و غافلگیرشدن در این زمینه اجتناب‌پذیر بود یا خیر. در نگاهی کلی‌تر لازم است کاستی‌های اداره سیاست خارجی کشور در سال‌های اخیر و دلایل آن بررسی شود و روندهای موجود اصلاح شود.

روزنامه اعتماد نیز در یادداشتی به این موضوع اشاره کرده که اگر لایحه حجاب اجرا شود، ایران نیز سوریه‌ای خواهد شد، در بخشی از این نوشتار آمده است:

درست روزی که متحد استراتژیک ایران سقوط کرده است، عده‌ای سخنگوی دولت را احاطه و شعار ناروا نثارش می‌کنند! مسوولی بر اجرای قانون حساسیت‌زای حجاب تاکید می‌کند و فیلترینگ همچنان نیم امید مردم به گشایش را پشت درهای تصمیم‌گیری در انتظار نگه می‌دارد. واقعا برناظران دلسوز داخلی معلوم نیست که این همه بی‌اعتنایی به انواع خطرها و تهدیدها که بعضا از رگ گردن به ما نزدیک‌ترند ازکجا ناشی می‌شود و بر اساس کدام مبنای واقعی صورت می‌گیرند؟ کاش مسوولان طرفدار وضع موجود که درعمل به منبع قدرت ایران یعنی مردم تواضعی نشان نمی‌دهند بدون شعار و باصراحت اسباب بی‌خیالی خود را برای دلسوزان کشور شرح دهند.

روزنامه هم‌میهن نیز از تحلیل‌هایی خبر داده که باعث سوریه سازی در ایران خواهد شد، این روزنامه می‌نویسد:

رویکرد غیرعلمی به موضوع سیاست خارجی است. سیاست خارجی عرصه اعتماد و رفاقت‌بازی نیست. آنجا میدانی برای تامین منافع‌ملی است. اگر این نگاه را داشته باشیم، دیگر به اینجا نمی‌رسیم که یک مقام سابق نظامی پس از خراب شدن اوضاع بگوید که: «ترک‌ها و بعضی از کشورهای عربی دو ماه قبل تضمین داده بودند که هیچ اتفاقی در سوریه نمی‌افتد.» و بعد بگوید که ما را فریب دادند.

پروژه سوریه‌ای کردن باهدف اسقاط کشور اولین بار در نامه دو فعال رادیکال اصلاح‌طلب مطرح‌شده است. بهمن‌ماه سال ۱۳۹۶ درست یک ماه پس از اغتشاشات خیابانی توسط مصطفی تاج‌زاده از اعضای محفل هسته سخت اصلاحات و محسن مخملباف کارگردان فراری و چریک سابق طرح‌شده بود. دریکی از این نامه‌ها مخملباف به تاج‌زاده گفته بود که ایران به باید به‌سوی «سوریزاسیون» حرکت کند.

در این بخشی از این نامه عجیب آمده بود:

باید همه مردم را متقاعد کرد که آن‌ها برای یک حرکت همگانی حضار شوند. از قبیل مخالفت مدنی، تظاهرات خیابانی وسیع، اعتصابات سراسری و همکاری نکردن با رژیم (نظام) در هر زمینه ممکن تا به‌زانو درآوردن آن! تاکتیک فشار از پایین و چانه‌زنی از بالا باید به تسلیم بالا و ترساندن پایین بدل شود.

نزدیک به ۴ سال پس‌ازاین نامه‌نگاری‌ها سعید حجاریان نیز وارد گود شده و نوشت که اگر حزب او در انتخابات شکست بخورد، مناطق حاشیه‌ای تحریک‌شده و جنگ مسلحانه راه خواهد افتاد. برخی مفسران سیاسی پس‌ازاین اظهارنظر نوشتند که منظور تئوریسین اصلاحات از این ادعا تغییر فاز سیاسی در ایران است.

پروژه سوریه‌ای کردن ایران در غائله پیش‌آمده در مرگ مهسا امینی خیلی زود ابعاد خود را نشان داد؛ البته این اقدام شرورانه با دخالت غیورانه نیروهای امنیتی و انتظامی خنثی شد. قابل‌توجه آنکه قرار بود این عملیات سازمان‌دهی شده و مسلحانه دریکی از شهرهای شمال غرب کشور (اشنویه) اجرا شود، اما موشک‌باران مواضع تروریست‌ها توسط یگان‌های نیروی زمینی سپاه پاسداران معادلات را بر هم زد، تبدیل وضعیت ضد انقلاب از اشنویه به زاهدان نشان از آن داشت که عملیات پاک‌سازی لانه تروریست‌ها با موفقیت اجرایی شده است.