به گزارش مشرق، سید احمد خوئی، فعال رسانه در کانال تلگرامی خود نوشت:

تپق انگلیسی وزیر خارجهٔ وطن!

شاه فعلی اردن وقتی پدرش مُرد از انگلیس سوار هواپیما شد و آمد سکان هدایت این مستعمره را بر عهده گرفت، او هنوز هم بعد از بیست سال نمایندگی استعمار در اردن، انگلیسی را بهتر از عربی حرف می‌زند. کسی که همهٔ آموزشهایش را در آموزشکده‌های انگلیس گرفته بود.

شاهان دیگر، شاه‌زاده‌های اشرافی و غارتگر در منطقه فعلی و قدیم، از محمدرضا پهلوی تا بچه‌شاه مراکشی هم افتخارشان این «دست آموز» بودن در دانشگاه‌های اشغالگران غربی است. این یکی از سیاست‌های ثابت غرب است که فرزندان حاکمان را ببرد، دست‌آموز کند و برگرداند و با آن‌ها آیندهٔ خود را تضمین کند.

این وسط اگر یکی درسخواندهٔ وطن باشد و دست‌آموز استعمار نباشد، قطعا عنصر نامطلوب و مذموم میان جماعت دست‌آموزان در سراسر منطقه است. اگر یکی زبان استعمار را مثل زبان مادرش و ناموسش سخن نگوید، از ابتدا زیر حمله است! مخصوصا اگر لهجهٔ «نیتیو!» نداشته باشد و با فارسی، انگلیسی سخن بگوید! و کافی است این وسط یک تپقی هم بزند تا همهٔ شرافت و دانش بومی و اصالت وطنی‌اش با این بهانه زیر حمله برود! در حالی‌که چیزهای مهم‌تری هست که منتقدین فاقد آنند!

البته این دفاع از تپق وزیر نیست و بدیهی است، خوب انگلیسی دانستن بهتر از نداشتن این خبره است و البته برای وزیر واجب است، ولی این همهٔ نیاز یک‌وزیر نیست، و قبلا وزیر باید از اصالتهای آزادمنشانهٔ انسانی برخوردار باشد که مبادا از سر تازه‌به‌دوران رسیدگی، ملاقات خود با مقامات اروپا را در حالی که مشغول کلاه گذاشتن بر سر او و برجامش هستند، افتخاری مهم و برتر بداند! و فرضا به رقیب سیاسی بگوید: من بلدم با رئیس جمهور فرانسه دیدار کنم ولی تو فقط بلدی با وزیر خارجهٔ بورکینافاسو دیدار کنی! قطعا اجتناب از این زشتی برای یک رئیس‌جمهور یا وزیر، مهم‌تر از زبان‌دانی است که اگر جامعهٔ پیرامون از اصالتها پیروی می‌نمود برای این بیشتر از آن یک تپق لپی وقت و اهمیت می‌گذاشت !

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.