به گزارش مشرق،داود مهدوی زادگان در کانال خود در ایتا نوشت:

چند هفته است که حمله وحشیانه اسرائیل غاصب علیه مردم مظلوم غزه می گذرد. تا کنون در این جنگ نابرابر بیش از ۹۰۰۰ نفر انسان بی گناه که نیمی از آنها زنان و کودکان هستند به شهادت رسیده اند. بیمارستان ها و مراکز درمانی و مدارس و مساجد غزه در اثر بمباران صهیونیست ها تخریب شده است.

مردم سراسر جهان علیه ددمنشی صهیونیست ها و آمریکا و حامیان غربی شان به پا خاسته اعتراضات خیابانی به راه انداخته اند.

مردم ایران هم علیه جنایات رژیم اشغالگر قدس به خروش آمده هر یک به نحوی خشم و نفرت خود را ابراز کرده برای نجات مردم مظلوم غزه دست به دعا برداشته از دولت انقلابی خواهان امداد رسانی به این مردم محاصره شده هستند.

اما در این میان، جبهه معارض، همان ها که سال گذشته به بهانه مرگ طبیعی یک بانوی ایرانی بلوا به پا کردند و دنبال به آتش‌ کشیدن قیصریه بودند و فریاد زن و زندگی شان بلند شده بود، این روزها یا روزه سکوت گرفته اند و یا از روی اجبار دو پهلو بیانیه صادر کرده هر دو طرف ظالم و مظلوم را محکوم می کنند.

برخی از آنان نا باورانه گویی خود را به جهالت زده مدافعین مسلح مردم غزه را به آغاز گر جنگ متهم و محکوم کرده اند. در حالی که کیست که نداند صهیونیست ها ده ها سال است که این جنگ و تجاوز را آغاز کرده است و هر سال حلقه محاصره را تنگ تر و سخت تر می کند.

سوال اساسی این است که چرا جبهه معارض حاضر نیست همراه با مردم ایران و دیگر کشورها، صریح و شفاف جنایات رژیم اشغالگر قدس را محکوم کند؟ چرا به بهانه های واهی از ابراز انزجار علیه نسل کشی صهیونیست ها طفره می رود و صف خود را از ملت جدا کرده است؟ آیا حمایت از ملت مظلوم تا این اندازه سخت و دشوار است؟

دست کم دو پاسخ برای این پرسش مهم وجود دارد. نخست اینکه حمایت و دفاع از ملت مظلوم فلسطین به معنای حمایت از خط مقاومت است. و جبهه مقاومت با محوریت ایران انقلابی شکل گرفته است. دشمنی اینان با حماس و حزب الله لبنان و انصار الله یمن هم بدین خاطر است که آنها دوست ایران انقلابی هستند.

اما دلیل دوم سکوت و عدم شفافیت در محکوم کردن شان ادای دین به صهیونیست ها است. به هر حال، سال گذشته در جریان اغتشاشات خونینی که جبهه مخالف و معارض و معاند علیه ملت و نظام اسلامی به راه انداخته بود، صهیونیست ها و قدرت های غربی تمام توان رسانه ای و مادی خود را جهت حمایت از آنان وارد صحنه کردند. از این رو، متقابلا جبهه معارض وظیفه شان می دانند که در کنار رژیم اشغالگر قدس قرار گیرند و دفاع ملی فلسطینیان را محکوم کنند.

هیچ بدنامی برای جریانات و کنشگران سیاسی بالاتر از این نیست که آنان خود را مدیون دولتی جعلی و غاصب و جنایتکار بدانند و برای ادای دین، مظلومیت ملت ستم دیده را نبینند. در داخل، فریاد وا مظلوما سر می دهند و در سطح منطقه از ظالم حمایت می کنند. نفرت شان از اسلام سیاسی آنان را تا به این درجه از همروی با نظام سلطه جهانی و صهیونیست ها سوق داده است.

اکنون بیش از هر زمان دیگری معلوم می گردد که جانم فدای ایران گفتن شان تا چه اندازه تهی و پوشالی است. هرگز، فدایی ملت در کنار دشمن ملت نمی ایستد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.