به گزارش مشرق،حسن رشوند طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: روز شنبه ۳ کشور اروپایی با صدور یک بیانیه کاملا سیاسی بار دیگر ثابت کردند با وجود ادعایی که در زمینه استقلال فکری دارند ترجیح دادند بار دیگر در پشت تصمیم‌ها و سنگ‌اندازی‌های آمریکا در مسیر توافق هسته‌ای قرار گیرند و ادعاهای خود و البته طرف آمریکایی را تکرار کنند و اینگونه وانمود کنند که این ایران بوده که مسیر مذاکره و توافق را بسته است. این اتهام به ایران که مسائل جدیدی را در مسیر مذاکرات مطرح کرده و موفقیت توافق را با تردید مواجه کرده‌است، همان بازی دوگانه‌ای است که در طول این چند سال بارها همچون توپ پینگ‌پنگ بین طرف‌های اروپایی برجام با آمریکا در فرایند توافق هسته‌ای ایران با آن مواجه بوده‌ایم.
این درحالی است که حداقل از زمان دولت سیزدهم و تغییر ریل سیاست ایران از دوره «انفعالی» به «فعالی» تیم هسته‌ای ایران و دستگاه‌های تصمیم‌گیر نظام در مقوله هسته‌ای روی ۳ نکته اساسی «رفع تحریم‌ها»، «تضمین‌ها» و «بسته شدن مسائل پادمانی» هرگز کوتاه نیامده و همواره در همه ادوار مذاکرات از وین گرفته تا دوحه قطر بر آن تأکید داشته اند. از همین رو معتقدیم بیانیه ۲ روز پیش ۳ کشور اروپایی که مدعی شده ایران مسائل جدیدی را مطرح کرده و همین مسئله باعث بسته شدن پنجره توافق شده، بیش‌از هر زمان دیگری مضحک به‌نظر می‌رسد.
بیش‌از یک ماه است که شاهد پینگ‌پنگ متن و پیشنهاد بین ایران و ۱+۴ هستیم و اتفاقات این هفته‌ها آنچنان سیال و فراز و فرود داشته که استحکام تحلیل را از هر تحلیلگر این حوزه گرفته است. راز این فراز و فرودها و طولانی شدن مذاکرات و گرفتار آمدن به چنین سرنوشتی که اروپایی‌ها در بیانیه خود مدعی آن شده‌اند را فقط می‌توان در یک جمله دانست؛ تکرار بازی مقصرنمایی ایران! چراکه ازنظر آمریکا توافق سازنده و متن خوب یعنی آنچه بر خواسته‌های آمریکا صحه بگذارد و درغیراین‌صورت، مقصر طرف مقابل است. اما چرا توافقی که تقریبا همه کشورهای ذینفع آن را محتمل‌تر از گذشته و سهل‌الوصول می‌دانستند گرفتار چنین سرنوشتی شد. دراین‌خصوص توجه به چند نکته حائز اهمیت است:
۱- رفتار غرب، به‌ویژه آمریکا در طول مذاکرات نشان داده این کشورها تنها پاسخی را سازنده می‌دانند که آن رفتار تامین‌کننده مطالبات آنها باشد و هر پاسخی که بخواهد مطالبات طرف مقابل را تامین و تضمین کند، ازنظر آنها غیرسازنده و تخریب‌کننده مسیر توافق است.
۲- در موضع ثابت ایران درخصوص آمادگی برای پیوستن به توافقی قوی، پایدار و قابل اتکا هیچ تغییری ایجاد نشده‌است و تهران، همانگونه که از ابتدای مذاکرات رفع تحریم‌ها در حرف و عمل آن را با ارائه راهکارهای ابتکاری و حرف‌هایش اثبات کرده‌است، اکنون نیز بر همان منشأ حرکت می‌کند و درصورتی‌که طرف مقابل رویکردی منطقی داشته باشد، هنوز هم توافق در دسترس است.
۳- سابقه بدعهدی آمریکا و بی‌عملی اروپا و همچنین رفتار سیاسی آژانس که حتی در روزهای اخیر و در آستانه نشست فصلی شورای‌حکام در انتهای شهریورماه هم حاضر به‌دست کشیدن از آن نیست، این نکته را به ما ثابت می‌کند توافقی که تضمین لازم و قوی نداشته باشد و به ادعاهای پادمانی که همیشه پاشنه‌آشیل دولت‌های غربی برای ایران بوده و رویکرد صرفا سیاسی آژانس و درکنار آمریکا و اروپا قرار داشتن، اگر پایان نیابد قطعا چنین توافقی پایدار و قابل اتکا نخواهد بود و طبعا دلیلی هم برای پیوستن به آن ازسوی تهران وجود ندارد.
۴- برخلاف بیانیه ۳ کشور اروپایی که رفتار و طرح مسائل جدید ازسوی ایران را عامل توقف مذاکرات و مانع برای رسیدن به توافق اعلام می‌کند، این رویکرد زیاده‌خواهانه آمریکاست که توافق را دچار آچمز کرده‌است. این درحالی‌است که ایران به‌دلیل اعتقاد به دیپلماسی برای حل و رفع اختلافات، همواره با ارائه ابتکارات جدید میز مذاکرات را فعال نگه داشته است. مانع اصلی را باید در جای دیگر و زیاده‌خواهی و بی‌تعهدی دیگر کشورها دانست.
۵- در طول مذاکرات، چه در زمان روحانی یا دولت رئیسی، طرف غربی به‌صورت مکرر با بهره‌گیری از ابزارهای فرامذاکراتی و فشارهای سنگین رسانه‌ای که صحنه‌گردان اصلی آن صهیونیست‌ها بودند، تلاش کرده ایستادگی ایران بر مواضع منطقی و اصولی خود را مانع‌تراشی برای دستیابی به توافق معرفی و اینگونه القا کند که این تهران بوده که اساساً به دنبال حصول توافق نبوده است.
۶- پس‌از ۸ دور مذاکره ایران با طرف‌های غربی و بهانه‌تراشی‌های آنها در طول این دوران و نقش تروئیکای اروپا در نقش «پلیس خوب یا بد» دیگر بر کسی پوشیده نیست که بیانیه روز شنبه ۳ کشور اروپایی دیکته ضدایرانی آمریکا به اروپا بوده‌است. برخلاف ادعای رهبران اروپا که می‌گویند خواهان احیای برجام هستند، آنها در عمل چشم به دهان آمریکا دوخته‌اند. آمریکایی‌ها با توجه به انتخابات کنگره‌ای که پیش‌رو دارند، قدرت تصمیم‌گیری قاطع را نسبت به انجام توافق ندارند و این اظهارات سناتور «لیندسی گراهام» که گفته بود «من فکر نمی‌کنم احتمالی وجود داشته باشد که توافق قبل از انتخابات ما یا انتخابات اسرائیل [که در اوایل نوامبر امسال برگزار خواهد شد]اعلام شود، زیرا اعلام توافق با ایران به نفع فضای‌سیاسی آمریکا و اسرائیل در آستانه انتخابات نیست».با توجه به نگاه آمریکایی‌ها به نظر می‌رسد طرف اروپایی عرض خود می برد و زحمت ما می دارد.
۱۱:۳۰ - ۱۴۰۱/۰۶/۲۱
