به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، از ابتدای ایجاد رژیم صهیونیستی با اشغال سرزمین­های فلسطین و سپس اجرای برنامه ­های توسعه مناطق اشغالی و انتقال یهودیان از کشورهای مختلف به این سرزمین­ های با وعده­ های گوناگون، همواره فراهم کردن امنیت برای این افراد از دغدغه­ های سران این رژیم بوده است. بخصوص با بروز جنگ­ های متعدد در 6 دهه گذشته حساسیت ساکنان اشغالگر نسبت به وجود آرامش بسیار بیشتر شده است.

اما جدی­ ترین تهدیدات و اثبات ناامنی در این مناطق با شروع حملات راکتی ممکن شد. اوج این پدیده در جنگ سال 2006 صهیونیست­ها با لبنان و در واقع جنبش حزب­ الله اتفاق افتاد. در این نبرد که به «جنگ 33 روزه» معروف شد نیروهای حزب الله بیش از 4000 فروند راکت به مناطق داخلی رژیم صهیونیستی شلیک کردند که بردهای مختلفی را پوشش داد.

بنا به اعلام منابع، حداقل 44 صهیونیست در این حملات کشته شدند و شهر بسیار مهم و بندری حیفا نیز بارها به حالت تعطیل در آمد. در شهرها و شهرک­ های مختلف، صدها هزار نفر از ساکنان اشغالگر مجبور شدند به پناه­گاه­ ها رفته و خانه­ ها را رها کنند. حتی تأثیر اقتصادی همین احساس ترس و تعطیلی ها واکنش مقامات صهیونیست را به دنبال داشت. اما شاید نتیجه مهمتر این اتفاقات، تحمیل موضع تدافعی به رژیم صهیونیستی پس از سالها استقرار در موضع تهاجمی بوده است.

در چنین شرایطی پروژه «گنبد آهنین(Iron Dome)» شکل گرفت که هدف آن ایجاد سامانه موشکی برای انهدام راکت­ های کوتاه برد و تسلیحات توپخانه­ ای بود. این برنامه در شرایطی اعلام شد که سامانه­ ای با مأموریت مشابه به نام «ناتیلوس» بطور مشترک توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی ساخته شده و تا مراحل قابل توجهی از طرح توسعه و آماده­ سازی پیش رفته بود.

با بهره­ گیری از فناوری­ های توسعه داده شده در سامانه پدافند هوایی «اسپایدر»، کار بر روی گنبد آهنین با اختصاص 210 میلیون دلار آغاز شد و در سال 2008 اولین آزمایش­ های موشک این سامانه با نام «تمیر(Tamir)» که وزن 90 کیلوگرم و طول حدود 3 متر دارد انجام شد. پس از آن سایر اجزای سامانه آزمایش شده و سرانجام با انتشار تصاویری که جزئیات آن قابل تأیید نبود اعلام شد که این سامانه موفق به رهگیری و انهدام پرتابه­ هایی مشابه راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است.

این سامانه از سه بخش تشکیل شده: رادار کشف و تعقیب هدف، واحد مدیریت نبرد و کنترل موشک و بخش سوم، پرتابگرهای موشک که در هر سامانه، سه پرتابگر هر یک مجهز به 20 موشک در نظر گرفته شده است. گفته شده این سامانه توان مقابله با پرتابه­ هایی با برد 4 تا 70 کیلومتر را داشته ولی بنا بر اذعان مقامات صهیونیست تنها می­ تواند 80 درصد از آنها را شناسایی نماید.

تا پیش از وقوع جنگ 22 روزه که در اواخر سال 2008 میلادی با تهاجم اسرائیل به نوار غزه رخ داد مسئولان رژیم صهیونیستی عموماً با تعریف از این سامانه آن را راه حلی برای خنثی سازی تهدیدات سایه افکنده بر مردم خود معرفی می­ نمودند اما طی این جنگ موج گسترده حملات راکتی موفق نیروهای مقاومت به عمق­ های مختلف سرزمین­ های اشغالی، صهیونیست­ ها را در برابر این سؤال جدی قرار داد که گنبد آهنین کی وارد خدمت خواهد شد؟

حدود 4 ماه بعد بود که اعلام شد این سامانه موفق به رهگیری راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است. با ادامه مراحل توسعه و جذب بودجه بیش از 200 میلیون دلاری از آمریکا کار بر روی این سامانه ادامه داشت و اعلام شد در وهله اول در نزدیکی نواز غزه و مرز لبنان بکارگیری خواهد شد و حتی گفته شد چند مشتری خارجی به دریافت این سامانه تمایل دارند.

سران صهیونیست در مورد گنبد آهنین چه گفتند؟

اما با افزایش تنش­ ها با دولت قانونی حاکم در غزه و به تبع آن افزایش احتمال درگیری مجدد نظامی با نیروهای مقاومت صحبت­ های مقامات صهیونیست پیرامون وارد خدمت شدن این سامانه رنگ و بوی جدی­ تری به خود گرفت ولی با رویه کاهش اتکای مردم به آن در حالی که در سال­ های پیش از آن وزیر دفاع وقت اسرائیل گفته بود این سامانه تهدیدات را رفع خواهد کرد.

رادیو رژیم اسرائیل در این باره آورده است: با نگاهی به نظرات مسئولین و کارشناسانی که با رسانه­ های مختلف اسرائیل گفتگو کردند می توان به این نتیجه رسید که برخلاف هیاهوی صورت گرفته در ابتدای ساخت این سامانه هم­ اکنون تقریباً تمامی طرف­ های مرتبط با این مسئله، باور دارند که این سامانه قادر به سرنگونی موشک­ های مبارزان فلسطینی و حزب الله نیست.

به گزارش مشرق، ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در زمانی که مشغول اعلام دستور راه­ اندازی اولین سایت پدافندی گنبد آهنین در جنوب فلسطین اشغالی بود، خطاب به صهیونیست­ های ساکن منطقه بئرالسبع گفت: توقع زیادی از این سامانه نداشته باشید، زیرا نمی­ تواند به طور 100 درصد پاسخگوی نیازهای امنیتی شما باشد.

یائیر گولان فرمانده جبهه داخلی رژیم صهیونیستی هم در این­باره گفت: گنبد آهنین نمی­ تواند مشکل موشک­ های غزه را حل کند، بلکه بهتر است شهروندانی که در معرض چنین حملاتی قرار دارند به توصیه­ های فرماندهی جبهه داخلی و بخصوص در زمان به صدا در آمدن آژیر خطر توجه کنند. این سامانه به معنای صدور بیمه­ نامه برای آنها نیست و هرگز نمی­ تواند جایگزین آمادگی همیشگی شهروندان برای مقابله با خطر موشک­ ها باشد.

تسفیکا فوگل رئیس سابق هیئت فرماندهی جنوب فلسطین اشغالی نیز با تأیید سخنان گولان گفته بود: دلبستگی به کارایی گنبد آهنین بسیار اغراق آمیز است و بخصوص شهروندان نباید به آن امید زیادی داشته باشند زیرا شاید در بهترین شرایط این سامانه قدرت دفاع از یک شهر را داشته باشد.

بنیامین نتانیاهو  نخست وزیر فعلی رژیم اشغالگر قدس نیز همچون فرماندهان ارشد ارتش صهیونیستی تلاش کرد تا سطح توقعات را نسبت به این سامانه کاهش داده و تأکید کند که این سامانه نمی­ تواند پاسخگوی موشک­ هایی باشد که از نوار غزه به سوی جنوب فلسطین اشغالی شلیک می­ شوند.

به گفته نتانیاهو شهرک­ های صهیونیست­ نشین مدت­ ها است که در معرض حملات موشکی قرار می­ گیرند و سامانه­ ای که دوره آزمایش خود را پشت سر می­ گذارد نمی­ تواند پاسخگوی حجم بالای موشک­ ها باشد بخصوص که نمی­ توان برای هر منزل مسکونی یا محله صهیونیست­ نشین و یا مرکز و پایگاه نظامی یکی از سامانه­ ها را به طور اختصاصی مستقر کرد. نتانیاهو در عین حال ادعا کرد، بهترین راهبرد برای مقابله با موشک­ های مبارزان فلسطینی حمله به پایگاه­ های آنها و اتخاذ موضع هجومی علیه فلسطینیان است.

 اظهارات درون گابیش فرمانده پدافند هوایی ارتش صهیونیستی هم در این رابطه جالب است که گفته بود: با پایان مرحله آزمایش نظامی این سامانه که هم­ اکنون آغاز شده، سامانه گنبد آهنین خواهد توانست پدافند خوبی را فراهم کند اما هرگز نباید تصور کرد که این سامانه پدافندی کامل است.

به اعتراف گابیش، نصب و راه اندازی این سامانه به معنی این نیست که خواهد توانست موشک­ ها را رهگیری و سرنگون کند، بلکه هم­ اکنون ما در آخرین مرحله­ ای قرار داریم که بعد از آن پدید آمدن یک سامانه دفاعی اعلام می­ شود. به گفته این فرمانده صهیونیستی، گنبد آهنین هم­ اکنون در مرحله ارزیابی دقیق عملکرد است و از اینرو در جنوب فلسطین اشغالی مستقر شده است.

گابیش همچنین به صهیونیست­ ها توصیه کرد با نادیده گرفتن راه­ اندازی این سامانه همچنان همان اقدامات سابق را برای مقابله با موشک های مبارزان فلسطینی به کار برند.

دانیل هرشکوویچ از وزرای کابینه رژیم صهیونیستی نیز اعتراف کرد: این سامانه با وجود هزینه­ های بالایی که برای آن صرف شده، هرگز برای رهگیری و سرنگونی موشک­ های مبارزان فلسطینی کارایی نخواهد داشت.

در لابه لای حرف های سران صهیونیست­ ها چند نکته برجسته به چشم می خورد؛ یکی صرف هزینه­ های گزاف برای ایجاد این سامانه است که هر چند بخشی از مبالغ آن از سوی آمریکا تأمین شده ولی باز هم نسبت به اقتصاد داخلی رژیم صهیونیستی آنقدر بوده که خود به این نکته اعتراف نموده­ اند.

دیگر اینکه به صراحت از عدم کارایی مناسب این سامانه در برابر حملات راکتی نیروهای مقاومت صحبت به میان آمده و پوشش­ دهی کامل این سامانه برای ساکنان سرزمین­ های اشغالی امری محال تلقی شده­ است.

حتی امیدوارکننده ترین ادعاها که متعلق به فرمانده پدافند صهیونیست­ ها است، با دعوت مردم به رعایت اقدامات لازم، بر ناکارآمدی گنبد آهنین صحه می­ گذارد.

تناقض میان این اظهارات با تبلیغات گاه و بی گاه پیرامون کارایی گنبد آهنین در درگیری های کوچک و بزرگ پس از جنگ 22 روزه با حماس نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد.

آنگاه که گنبد آهنین برافراشته شد

در ابتدا دو سامانه ضد موشکي گنبد آهنين در اطراف نوار غزه مستقر شد. به گزارش روزنامه عبري يديعوت آحارونوت، استقرار اين سامانه به منظور رويارويي با احتمال بحرانی شدن اوضاع جبهه غزه در پرتو درخواست‌هاي مربوط به لزوم حمله نظامي گسترده به آن صورت گرفت.

به گزارش مشرق، در همین زمان نیز رؤساي شوراهاي محلي شهرک‌هاي صهيونيستي اطراف غزه نسبت به کارآمدي اين سامانه به ديده ترديد مي‌نگریستند. از سوي ديگر، ارتش اسرائيل اعلام کرد که قادر به حمايت از تمامي شهرهاي صهيونيستي در مقابل حملات موشکي مقاومت اسلامی نخواهد بود و استقرار اين سامانه در پرتو حملات موشکي روزمره نيروهاي مقاومت به مناطق صهيونيستي بيهوده است.

در سوی دیگر میدان، شهروندان فلسطینی اعلام کردند که سامانه ضد موشکی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی که برای مقابله با موشک­ های گروه­ های مقاومت فلسطین در باریکه غزه نصب شده است، در مقابله با تعدادی از موشک­ های شلیک شده از شمال باریکه غزه ناموفق بود.

به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین در آن زمان، شهروندان فلسطینی در شمال باریکه غزه گزارش دادند که پس از شلیک یک فروند موشک از سوی گروه های مقاومت فلسطین، چند موشک ضد موشک از سامانه گنبد آهنین شلیک شد و موشک­ های صهیونیستی موفق به مقابله با آن نشدند. این صحنه باعث تمسخر سامانه موشکی مذکور توسط شهروندان شد.

منابع عبری نیز به اصابت موشک مذکور به شهر عسقلان اعتراف کرده و ابراز نمودند اصابت این موشک باعث بلند شدن شلعه های آتش به آسمان شد.

گفتنی است خود منابع صهیونیستی اعلام کرده بودند که گنبد آهنین تنها با یکی از 20 موشک شلیک شده از باریکه غزه به سمت النقب غربی و عسقلان مقابله و آنرا منهدم کرده بود و این از دید ناظران شکست بزرگی برای سامانه مذکور در نخستین امتحان واقعی بوده است.

در یکی از گزارش­ های ارتش رژیم صهیونیستی آمده است که دیروز تا ساعت­ های عصر 30 فروند موشک و گلوله خمپاره فلسطینی شلیک شد که گنبد آهنین توانست تنها 5 فروند از آنها را منهدم کند.

بدین­ ترتیب سامانه ضد موشكي گنبد آهنين كه رژيم صهيونيستي ابتدائاً در اطراف غزه و مشخصاً در دو شهرك عسقلان و بئرالسبع مستقر كرد، در تهاجم اين رژيم عليه غزه و مقابله گروه‌هاي مقاومت با آن ناكارآمدي خود را ثابت كرد به طوري كه بنا به اذعان صهيونيست‌ها مقاومت فلسطين در روزهای اول بيش از 60 راكت و خمپاره به سمت اهداف اسرائيلي شليك كرد و باعث شد كه بيش از يك ميليون صهيونيست از بيم راكت‌هاي مقاومت يك شب را در پناهگاه‌ها سپري كرده و تا هفته ها با این ترس مأنوس باشند.

منابع خبری صهیونیستی اعلام داشته­ اند که طی این درگیری­ ها در مجموع بیش از 120 موشک به سوی شهرک­ های اسرائیلی پرتاب شده که سامانه گنبد آهنین تنها برابر 8 موشک توانسته واکنش موفقیت آمیز نشان دهد.

گردان‌های مقاومت در این دور از درگیری ها این تعداد راکت و گلوله خمپاره و همچنین 3 فروند راکت گراد به شهرک‌های صهیونیست­ نشین شلیک کردند که سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین در مقابله با آنها عملکرد ضعیفی نشان داد و راکت­های فلسطینی به شهرهای اواکیم، بئرالسبع و کریات­گاد واقع در 52 کیلومتری غزه اصابت کردند که کمی بیشتر از بردهای معمول راکت های نیروهای مقاومت است. راکت­ های شلیک شده به ساختمان‌های صهیونیست ها اصابت کردند و این پس از حمله راکتی دو روز پیش فلسطینی‌ها صورت گرفت که حداقل 9 زخمی اسرائیلی بر جا گذاشت.

با جمع­ بندی اخبار منتشره از این سری درگیری­ ها نتایج بکارگیری گنبد آهنین قابل بحث خواهد بود. برای سامانه­ ای که با صرف بودجه بالایی توسط رژیمی که محدودیت چندانی در دسترسی به فناوری­ های روز نداشته و حتی «رافائل»، شرکت سازنده این سامانه، خود را دارنده بالاترین فناوری­ های دفاعی در جهان معرفی می­ نماید، کسب درصد اصابت به هدف 6.66 درصد(بر اساس گزارش­ های مورد بررسی) بر خلاف موضع­گیری سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی نه تنها یک دستاورد نبوده بلکه شکست فنی قابل توجهی نیز هست.


به گزارش مشرق، این نتایج در حالی ثبت شده که طبق اعلام خود صهیونیست­ ها در سال­ های گذشته، این سامانه با موفقیت راکت­ های مشابه را منهدم کرده بود. نکته اینجاست برای صنعت دفاعی صهیونیست­ ها که سابقه رفع ایرادات سامانه پاتریوت در اوائل دهه 1990 میلادی حتی پیش از خود آمریکایی­ ها که سازنده آن هستند را دارند و با سال­ ها کار بر روی سامانه ضدموشکی ارو(پیکان) که دارای قابلیتهای ادعایی بسیار بالایی است، ساخت سامانه­ ای با مأموریت مشابه(ضد موشک) که آن هم بر اساس نمونه­ های در حال خدمت ساخته شده و در نخستین استفاده رزمی خود به چنین درصد اصابت پایینی دست می­ یابد به واقع یک شکست فناورانه محسوب می­ شود.

گفتنی اینکه این درصد اصابت در بین سامانه­ های پدافند هوایی بر ضد موشک­ ها قابل مقایسه با توپ­ های ضد هوایی با هدفگیری چشمی در برابر هواپیماها است!

بنا به اعلام منابع، ورود به خدمت این سامانه که معادل بیش از یک میلیارد یورو برای طراحی و آماده سازی آن هزینه شده است توسط ارتش رژیم صهیونیستی به تعویق افتاده بود. برخی از کارشناسان بر این باور هستند که نظامیان اسرائیلی تنها اخبار نادرست از این سامانه منتشر می‌کنند تا به این وسیله راهی برای سرکیسه کردن بیشتر آمریکا که هزینه‌های ساخت این سامانه را پرداخت می‌کند، پیدا کنند و این به معنی زیر سؤال رفتن همین آمار عملکرد ضعیف سامانه که از سوی صهیونیست­ ها منتشر شده نیز است.

«یوسی میلمان» کارشناس مسائل نظامی روزنامه صهیونیستی هاآرتص اظهار کرده است: به جرأت می توان گفت این سامانه برای رونق بخشیدن به صادرات تسلیحات نظامی اسراییل طراحی شده است نه حمایت از ساکنان آن.

حتی استقرار سامانه گنبد آهنین در عسقلان در حالی صورت گرفت که پیش از آن نیز استقرار این سامانه در نزدیکی بئرالسبع در جنوب فلسطین اشغالی با اما و اگرهای زیادی به انجام رسید، به نحوی که مجله نظامی «بمحانیه» و سایت رسمی ارتش رژیم صهیونیستی تأکید کردند، هزینه­ های بسیار زیاد راه اندازی و استفاده از این سامانه از چالش­ هایی است که می­ تواند حتی منجر به عدم استقرار این سامانه در مناطق دیگر فلسطین اشغالی شود.

صهيونيست‌ها كه پيش از اين ادعا كرده بودند سامانه دفاع موشكي گنبد آهنين را براي محافظت از شهروندان خود توسعه مي‌دهند اكنون احتمال استفاده از آن براي محافظت از پايگاه‌هاي نظامي را رد نمي‌كنند. به گزارش روزنامه صهيونيستي فوروارد در حالي كه سامانه دفاع موشكي گنبد آهنين مراحل پاياني تكميل شدن را سپري مي‌كند، اسرائيلي‌ها كارايي آن را زير سوال برده و نمايندگان كنگره آمريكا نيز به دنبال ضمانت‌هايي هستند كه اين سامانه كه آمريكا بخش عمده تأمين مالي آن را بر عهده دارد به جاي آنكه از شهروندان اسرائيلي محافظت كند، براي دفاع از پايگاه‌هاي نظامي مورد استفاده قرار نگيرد.

اين نگراني در ميان شهروندان رژيم‌ صهيونيستي نیز وجود دارد كه سامانه دفاع موشكي گنبد آهنين كه در اصل قرار بود سپر دفاعي براي شهروندان باشد،‌ براي حفاظت از تأسيسات نظامي استراتژيك به كار برده شود. اين موضوع باعث شده تا سؤالاتي در ميان نمايندگان كنگره آمريكا به وجود آيد كه به دنبال تأمين مالي اين پروژه بوده‌اند.

یکی از اعضاي مجلس نمايندگان آمريكا نیز گفته بود كه تغيير رويكرد تل‌آويو در استفاده از اين سامانه در محافظت از غيرنظاميان،‌ به اين موضوع منتهي مي‌شود كه كنگره درباره كمك 205 ميليون دلاري خود به اين پروژه تجديد نظر كند.

این در حالی است که رژیم صهیونیستی ادعا می­کند برای رفع ایرادات این سامانه طی فرآیندی 20 ماهه برنامه ریزی کرده و بودجه­ ای یک میلیارد دلاری نیز  برای این منظور در نظر گرفته است و به همین دلیل به کمک مالی آمریکایی­ ها نیاز دارد. صهیونیست­ ها می­ خواهند حداقل 6 سامانه دیگر از این نوع را به خدمت درآوردند. در همین راستا کمک های بیشتری نیز به برنامه توسعه این سامانه در دستور کار آمریکایی ها قرار گرفته است بطوریکه در اردیبهشت ماه 1391 اعلام شد 70 میلیون دلار  در این زمینه به صهیونیست ها پرداخت خواهد شد. همچنین می خواهند تا سال 2015 نیز بالغ بر 680 میلیون دلار به ترمیم نواقص گنبد آهنین کمک کنند.

مشکلات گنبد آهنین

بررسی عملکرد گنبد آهنین در چند درگیری دو سال اخیر بین رژیم صهیونیستی و مقاومت اسلامی در غزه خالی از لطف نیست. در سال فروردین 1390(آوریل 2011) نیروهای مقاومت در پاسخ به تجاوزات این رژیم بیش از 120 فروند راکت و خمپاره به سرزمین های اشغالی شلیک کردند که بنا بر گزارش های موجود تنها 8 مورد از آنها توسط گنبد آهنین منهدم شده است. این نشان دهنده درصد موفقیت 6.67 درصد است.

در آبان 1390(اکتبر 2011) دست کم 30 شلیک از نواز غزه به سمت دشمن گزارش شده که تنها یک مورد آن توسط سامانه گنبد آهنین منهدم شده. بنابراین تنها 3.33 درصد موفقیت حاصل شده است که نصف موفقیت آن در درگیری قبلی بوده است. سخنگوی گردانهای قدس وابسته به جهاد اسلامی فلسطین اعلام کرده بود در سال 2011 این گردان ها در مجموع 226 شلیک به سمت شهرک های صهیونیستی داشته اند که شامل 59 موشک گراد، 39 موشک قدس، 98 گلوله خمپاره و 30 موشک 107 بوده است.

کمی بعد و در اسفند 1390(مارس 2012) نیروهای مقاومت اسلامی در پاسخ به ترور زهیر القیسی بیش از 300 فروند راکت و خمپاره شلیک کردند که رسانه های غربی اعلام کردند 56 مورد از آنها توسط سامانه گنبد آهنین رهگیری(intercept) شده است. هر چند می دانیم که واژه "رهگیری" معنای متفاوتی با "انهدام" داشته و تنها به معنی شناسایی و قفل کردن سامانه روی هدف است اما حتی اگر فرض کنیم هر 56 مورد منهدم شده باشد درصد موفقیتی برابر 18.67 درصد را نشان می دهد که نسبت به قبل بهبود داشته است. برخی منابع تعداد اهداف منهدم شده در این درگیری را 27 مورد عنوان کرده اند که 9 درصد موفقیت را بیان می کند.

در آخرین درگیری بین رژیم اشغالگر قدس و نیروهای مقاوت که در اواخر خرداد و اوائل تیرماه 1391 به وقوع پیوست از 150 پرتابه شلیک شده به سمت دشمن، تنها 5 مورد منهدم شده که بیانگر حاصل شدن تنها 3.33 درصد موقفیت است. این در حالی بود که پوشش دهی این سامانه در ناحیه درگیری با توجه به تجربیات قبلی اصلاح شده بود.

یکی از راکت های شلیک شده به پایگاه مرزی رژیم صهیونیستی اصابت کرده و موجب زخمی شدن 5 نظامی شد. این امر نشانه هدفگیری دقیق تر راکت ها و یا دست کم بیانگر تلاش نیروهای مقاومت برای مورد اصابت قرار دادن اماکن نظامی که مساحت محدود تری نسبت به شهرک های صهیونیست نشین دارند است. در اینصورت باید ذخیره موشک های مقاومت به حد بالایی رسیده باشد.

به گزارش مشرق، یکی از مهمترین مشکلات اعلام شده برای این سامانه در حال حاضر، تعداد بسیار کم آن بوده که تا حد زیادی متأثر از بار مالی بالای بکارگیری آن است. با توجه به وجود سه پرتابگر 20 تایی از این موشک در هر سامانه و با در نظر داشتن اینکه قیمت موشک­ های آن که در منابع مختلف رقم­ هایی از 35 تا 100 هزار دلار برای هر فروند آن اعلام شده، تجهیز هر سامانه تنها از بابت این موشک­ ها بین دو میلیون و صدهزار تا 6 میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت. در حالی که این سامانه توان قطعی انهدام هر پرتابه مهاجم با یک موشک را نداشته و ممکن است در برخی موارد به شلیک بیش از دو موشک برای انهدام یک هدف نیاز داشته باشد. از طرفی هر راکت­ دست­ساز فلسطینی ها تنها حدود 500 تا 800 دلار هزینه در بر دارد! از این­رو مخالفان گنبد آهنین در درون رژیم صهیونیستی استدلال بسیار محکمی برای از دور خارج کردن این سامانه دارند.

هر چند مشکل بار مالی غیر قابل صرف نظر کردن است اما در واقعیت مشکلات فنی هم در سامانه پر زرق و برق گنبد آهنین وجود دارد مانند زمان واکنش این سامانه به اهداف. به گفته منابع، این سامانه برای شلیک به سمت راکت­ های فلسطینی به 20 ثانیه زمان نیاز دارد در حالی که راکت­ های گراد در زمانی اغلب نزدیک به 14 تا 20 ثانیه از محل پرتاب خود به شهرک­ های صهیونیستی می­ رسد.

رئوفین بدتسور یک تحلیلگر مسائل امنیتی رژیم صهیونیستی در خصوص معایب سامانه ضد موشکی گنبد آهنین در گفت و گو با کانال 10 تلویزیون این رژیم گفته است: در صورتی که موشک قسام از بیت حانون به سمت سدیروت شلیک شود در راه اصابت به هدف تنها مدت زمان 14 ثانیه را در آسمان سیر می­ کند و در صورتی که سامانه گنبد آهنین تنها چند ثانیه در شلیک موشک تأخیر داشته باشد، موشک قسام به هدف اصابت خواهد کرد.

البته با احتساب زمان 20 ثانیه برای واکنش گنبد آهنین و زمان پرواز 14 ثانیه ای راکت ها، باید نظر این کارشناس را به ایk نکته جلب کرد که با این شرایط راکت مد نظر حتما به هدف اصابت کرده و عملاً سامانه از انهدام آن جا می ماند.

بدین­ ترتیب این سامانه فرصت کافی برای شلیک کردن ندارد هرچند که به ادعای صهیونیست­ ها 80 درصد اهداف را کشف می­ کند. البته خود این نکته که تمام اهداف توسط این سامانه ردیابی نمی­ شوند، نقطه ضعف بزرگی است زیرا به این معنی است که مثلاً در صورت شلیک 60 موشک، 12 فروند از آنها اصلاً شناسایی نمی­ شوند چه برسد به رهگیری و انهدام. این احتمال نیز وجود دارد که با افزایش تعداد راکت های شلیک شده، درصد بیشتری از آنها نیز توسط سامانه ردیابی نشوند.

خمپاره­ ها یکی دیگر از مشکلات اساسی سامانه ضد موشکی گنبد آهنین هستند، شلیک خمپاره­ ها از سال 2001 تاکنون 40 درصد از حملات بر ضد صهیونیست ها را تشکیل می­ دهد و این در حالی است که سامانه گنبد آهنین قادر به ناکار ساختن خمپاره­ ها نیست.

تمام این نتایج در حالی رقم خورده که سامانه مدیریت نبرد در گنبد آهنین پس از ردگیری هدف و تعیین خط سیر آن و پیش­ بینی محل اصابت، از اهدافی که خطرناک تلقی نمی­ شوند صرف نظر می­ نماید و ظرفیت آن برای ردگیری اهداف دیگر باز می ماند اما با این وجود باز هم موفق به ردیابی تمام اهداف نمی گردد.

آنچه تعیین کننده نهایی در کارایی این سامانه است، داده­ های دیگری نظیر تعداد دقیق اهداف قابل کشف و قابل قفل کردن توسط سامانه و تعداد هدف قابل درگیری در هر لحظه، میزان احتمال اصابت به هدف در صورت شلیک یک موشک، تعداد سامانه­ هایی که وارد خدمت خواهند شد(از 13 یا 14 سامانه مورد نیاز) و چند مورد دیگر است که به بحث های جزئی تری احتیاج دارد.

البته ناگفته نماند که خود سامانه گنبد آهنین نیز می­ تواند توسط سلاح­ های مختلفی مورد تهدید واقع شود و این نکته بخصوص در مواجه با نیرویی چون حزب الله لبنان که از قدرت بسیار و فناوری­ های نسبتاً خوبی برخوردار است نمود بیشتری خواهد داشت. به عنوان مثال در صورتی که محل استقرار این سامانه به مرزهای نیروهای مقاومت نزدیک تر شود، هر چند تا عمق بالاتری از خاک طرف مقابل تحت پوشش قرار می گیرد اما امکان انهدام آن توسط موشک های سبک دوش پرتاب ضد زره تا خمپاره اندازهای کماندویی نیز بیشتر خواهد شد.

درگیری­ های اخیر بین نیروی­ های مقاومت و رژیم اشغالگر قدس نشان داد که این سامانه با وضعیت فعلی به هیچ وجه کارآمد نبوده و در آینده نیز حتی اگر ادعای صهیونیست­ ها در مورد تمایل چند کشور به خرید آن محقق شده و با تأمین بودجه تعداد بیشتری از این سامانه وارد خدمت شود، تا آن زمان، تعداد پرتابگرها و موشک­ های نیروهای مقاوت در لبنان و فلسطین نیز بیشتر خواهد شد.

تمامی آثار موشک باران دشمن غاصب توسط نیروهای مقاومت در حالی است که از راکت­ های یعنی تسلیحات هدایت ناپذیر استفاده می­ شود و منابع تحلیلی اعلام داشته­ اند که دقت و برد راکت­ های دست­ساز فلسطینی­ ها رو به افزایش است. بنابراین در صورت حفظ این روند، نیروهای اسرائیلی با چالش­ های بسیار بیشتری روبرو خواهند شد زیرا با افزایش دقت، تعداد کمتری پرتابه هم تأثیر بالایی خواهد داشت چه رسد به حمله پر تعداد.

حتی با همین وضعیت فنی راکت­ های نیروهای مقاومت اسلامی، فشار روانی موجود در بین ساکنان سرزمین­ های اشغالی، مقامات رژیم صهیونیستی را پس از هر درگیری دچار مشکلات فراوان و فدا کردن اهداف نظامی که در آغاز درگیری در نظر بوده می­ نماید تا آرامش نسبی به سرزمین­های اشغالی بازگردد. البته متوقف کردن درگیری، توازن عملی قدرت را به دنبال دارد؛ در فضایی که یک طرف نبرد به قول خودش از آخرین فناوری­ ها برخوردار بوده و طرف دیگر مدتها برای تأمین برق و غذا و دارو و بسیاری امکانات ضروری و اولیه با مشکل روبرو بوده است.

بنابراین گنبد آهنین در حال حاضر حتی نقش یک داروی آرامش بخش را نیز ندارد و به تنهایی اهرمی در جهت کمک به صهیونیست­ ها در برپایی نبرد بزرگ دیگری با نیروهای مقاومت نخواهد بود.