۱- رژیم صهیونیستی جمعه شب، چند موشک را از جولان، به سمت دمشق شلیک کرد. یکی از موشک‌ها به نزدیکی «هتل روضه» اصابت کرده که تا حرم حضرت زینب(س) حدود یک کیلومتر فاصله دارد. این حرم شریف، خط قرمز همه نیروهای مقاومت منطقه است؛ حریم محترمی که ارادتمندان اهل‌بیت(ع) را از افغانستان، پاکستان، ایران، عراق، لبنان و سوریه بسیج کرد تا سیلی تحقیرآمیز را به آمریکا و اسرائیل بزنند.

بی‌تردید صهیونیست‌ها، با انتقام پشیمان‌کننده‌ای مواجه خواهند شد که خاطره‌ای تلخ‌تر از مجازات‌های قبلی در جولان و سایر مناطق را در ذهن آنها حک کند. برخی منابع می‌گویند در حمله دیگری به بندر طرطوس، کانتینرهای یک کشتی هدف قرار گرفته، که در صورت صحت خبر، باید منتظر غرق شدن کشتی‌های تجاری و نظامی رژیم صهیونیستی در آینده نزدیک بود.

۲- حملات پراکنده طی چند ماه گذشته به مناطقی در دمشق، لاذقیه، طرطوس، مصیاف و قنیطره، چقدر می‌تواند واجد اهمیت راهبردی و از سر ابتکار عمل باشد؛ و چقدر تاکتیکی و انفعالی است؟ اسناد فراوان نشان می‌دهد این تحرکات، منفعلانه و از سر اضطراب است و نمی‌تواند تغییری در معادلات موجود پدید آورد.

روزنامه وال‌استریت ژورنال، چندی قبل به نقل از رئیس سابق نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نوشت «اسرائیل از سال ۲۰۱۷ تاکنون (ظرف پنج سال)، بیش از ۴۰۰ حمله هوایی علیه مواضع نیروهای مقاومت در سوریه و منطقه انجام داده است». اما تحلیل‌گران به فرض صحت می‌پرسند که این اقدامات، از کدام بحران راهبردی اسرائیل کاسته است؟

۳- شکار وحشی وقتی در تله گیر می‌افتد و می‌ترسد، بیش از هر زمان دیگر نعره می‌کشد و پنجه می‌اندازد. شلیک پرحجم نیز، الزاماً نشانه دست برتر نیست. گاهی نظامیان گرفتار در محاصره، به همه طرف شلیک می‌کنند تا ‌ترس خود را پنهان کنند یا تسلیم شدن را به تاخیر بیندازند. اسرائیل به استناد صدها گزارش منابع امنیتی و رسانه‌ای خود، دقیقاً در چنین وضعیتی قرار دارد.

شلیک چندباره به پهپادها و نیروهای خودی، و شلیک به ۸۰ خبرنگار و کشتن آنها که آخرینش، خبرنگار شبکه الجزیره بود، نشانه تنش عصبی شدید (هیستریک) در میان مقامات اسرائیل است. «هیستری» را به «هیجان غیرقابل کنترل، اضطراب بیمارگونه، آشفتگی و پریشان‌خیالی، و حمله عصبی»، تعریف کرده‌اند.

۴- تحرکات تاکتیکی، هیچ تأثیری در تغییر معادلات راهبردی نداشته و اسرائیل به وضوح احساس می‌کند دائما، طناب مرگ بر گلوی او تنگ‌تر می‌شود. این در حالی است که آنها چند سال قبل، آماده جشن سقوط سوریه و ادامه دومینووار آن در جبهه مقاومت بودند. فاصله آن هیجان و خیال با واقعیت به‌شدت منفی، برای مقامات تل‌آویو کُشنده است. پیروزی سوریه در برابر جنگ در حالی اتفاق افتاد که مقامات غربی و صهیونیستی یکصدا می‌گفتند «اسد باید برود». اما سوریه با جان‌فشانی رزمندگان جبهه مقاومت مقتدرانه ایستاد و بشار اسد دو هفته قبل، دیداری تاریخی با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای انجام داد.

رهبر انقلاب در این ملاقات مهم فرمودند «سوریه امروز، سوریه قبل از جنگ نیست، احترام و اعتبار سوریه اکنون بسیار بیشتر از گذشته است و همه به این کشور به‌عنوان یک قدرت نگاه می‌کنند. امروز رئیس‌جمهور و ملت سوریه، نزد ملت‌های منطقه سرافراز هستند». بشار اسد هم متقابلاً عنوان کرد «برخی تصور می‌کنند حمایت ایران از جبهه مقاومت، حمایت تسلیحاتی است؛ در حالی ‌که مهم‌ترین کمک جمهوری اسلامی، دمیدن روحیه مقاومت و استمرار آن است. آنچه باعث شد رژیم صهیونیستی نتواند بر منطقه حاکم شود، روابط راهبردی ایران و سوریه است که باید ادامه یابد».

۵- بهمن‌ماه ۱۴۰۰، مؤسسه مطالعات امنیتی دانشگاه تلاویو (INSS)، سند ارزیابی استراتژیک سالانه خود را جهت ابلاغ به نهادها، به «اسحاق هرتزوگ» رئیس رژیم ارائه کرد. در این گزارش، با اشاره به سه تهدید بزرگ آمده بود «ایران بزرگ‌ترین تهدید خارجی به شمار می‌رود و اسرائیل با توجه به پیشرفت‌های هسته‌ای ایران، به تنهایی قادر به مقابله نیست. ایران به فعالیت‌های منطقه‌ای از جمله تهدید فراگیر تل‌آویو ادامه می‌دهد.

این تهدید از راه توسعه برنامه‌ موشک‌های نقطه‌زن و پهپادهای حزب‌الله و دیگر گروه‌ها که قادر به نفوذ به عمق اسرائیل است، شکل می‌گیرد. جبهه داخلی فلسطین، به هیچ عنوان به حاشیه نرفته و این، در جنگ اخیر [سیف‌القدس] نمایان شد. با آنکه ارتش و دستگاه‌های امنیتی، وضعیت کرانه باختری را شبانه‌روز تحت کنترل دارند، اما اوضاع امنیتی به علت ضعف تشکیلات خودگردان و اتحاد گروه‌ها در کف خیابان، در آستانه انفجار قرار دارد.

در عرصه داخلی اسرائیل هم، تهدید اجتماعی و قطبی‌سازی، شکاف‌ها و تنش‌ها، سومین تهدید بزرگ است. تداوم جبهه‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی و بی‌اعتمادی به نهادهای حاکمیتی و خلأ آشکار در آمادگی ارتش برای جنگ آتی در چند جبهه، چالش‌های بسیار بزرگی را ایجاد کرده، آن هم در شرایطی که پلیس تضعیف شده و مناطق خارج از کنترل به‌وجود آمده‌اند. احتمال درگیری و هرج و مرج بسیار بالاست».

۶- روزنامه یدیعوت آحارنوت، بلافاصله درباره گزارش «INSS» نوشت: «همه سناریوها در سال ۲۰۲۲ برای اسرائیل، بد هستند». چهار ماه بعد، آویو کوخاوی رئیس ستاد کل ارتش می‌گوید: «ما با مجموعه‌ای از جبهه‌ها و تهدیدهای بزرگ، از چاقو گرفته تا انرژی هسته‌ای، و از جِنین تا اصفهان روبه‌رو هستیم».‌ اشاره او از جمله به هلاکت دست‌کم ۲۰ صهیونیست در کمتر از ۴۰ روز و در داخل مناطق‌ اشغالی ۱۹۴۸ است.

ضربات پیاپی مقاومت در تل‌آویو، بیت‌المقدس، بئرالسبع و...، به مراتب دردناک‌تر از موشک‌هایی است که در آخرین جنگ، سپر «گنبد آهنین» را از اعتبار ‌انداخت. در اهمیت عملیات مردمی اخیر، همین بس که مقامات اسرائیل را مجبور کرد نیروی ویژه «سرت متکال» را در تل‌آویو به خدمت بگیرند و «یلاخ شووال» تحلیلگر صهیونیست بنویسد: «به کجا رسیده‌ایم که سرت متکال، برای عملیات در مرکز تل‌آویو، فراخوانده شده‌ است؟!». سرت متکال، یگان ویژه «اطلاعات نظامی» ارتش اسرائیل است که مأموریت سنتی آن، عملیات مرزی و برون‌مرزی بوده است.

۷- اگر «شائول موفاز» وزیر جنگ اسبق باور دارد که «بازدارندگی اسرائیل در شهر جِنین، به کلی از دست رفته»، بنابراین طبیعی است تزوی یحزقلی خبرنگار شبکه ۱۳ تلویزیون اسرائیل گزارش دهد «نسل جوان فلسطین، هیچ ‌ترسی ندارد و هیچ حسابی از شاباک (سرویس‌ امنیت داخلی اسرائیل) نمی‌برد. آنها راه‌های مبارزه را به خوبی می‌شناسد»، و بن کاسبت تحلیلگر صهیونیست گواهی دهد «عملیات‌های اخیر، ثابت کرد دیوار حائل که گمان می‌رفت راه نجات ماست، هیچ فایده‌ای ندارد».

به اینها اضافه کنید تحلیل مجله اسرائیل دیفنس را که چند ماه قبل، به قلم «ژنرال شبتای بریل» نوشت: «نیروهای مقاومت و دشمنان دیرینه اسرائیل، خود را برای زدن ضربات دردناک و اعزام تابوت‌های حامل سربازان اسرائیل به تل‌آویو آماده کرده‌اند. حزب‌الله با داشتن ۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار موشک، توان شلیک روزانه ده‌ها موشک را دارد». در کنار تهدیدهای نظامی، تهدیدهای اطلاعاتی و سایبری رو به فزونی است.

چند هفته قبل، در اثر حمله سایبری کم‌سابقه، اختلال گسترده اینترنتی و ارتباطات ماهواره‌ای در سرزمین‌های‌ اشغالی پدید آمد و بسیاری از وب‌سایت‌های دولتی، از کار افتادند. سازمان امنیت سایبری، یکی از اهداف این حمله بود و مقامات دفاعی، آن را «بزرگ‌ترین حمله سایبری در تاریخ اسرائیل» خواندند. این عملیات که موجب اعلام «وضعیت اضطراری» شد، غیر از حمله چند ماه قبل «عصای موسی» بود که سه معاون موساد، (جذب نیرو، فناوری و مبارزه با ‌تروریسم) را وادار به استعفا کرد. وحشت مضاعف مقامات امنیتی تل‌آویو این است که اطلاعات لو رفته از مراکز و مقامات امنیتی، مبنای طراحی عملیاتی بی‌سابقه باشد.

۸- مراکز اطلاعاتی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی برای بازسازی روحیه فروپاشیده در جبهه درونی، ناچار به عملیات روانی شده‌اند که حملات به سوریه یکی از آنهاست. همچنین، یکی در میان، موساد ادعا می‌کند فلان همکار سپاه قدس را بازداشت و بازجویی کرده، و شین‌بت (سرویس‌های امنیت داخلی) می‌گوید نقشه مأموران سپاه قدس و وزارت اطلاعات ایران برای تور کردن دانشگاهیان و بازرگانان اسرائیل را کشف کرده و یا چند تبعه ایرانی‌الاصل اسرائیل را که توسط مأمور اطلاعاتی ایران برای انجام مأموریت در داخل اسرائیل استخدام شده بودند، شناسایی کرده است.

روزنامه «اسرائیل هیوم» هم نوشته: «نیروهای وابسته به ایران، قصد ربودن موشه یعلون، وزیر جنگ سابق را داشته‌اند و او مطلع شده است». اما بعید است این فضاسازی‌ها، اعتبار از دست رفته موساد و شین‌بت را بازسازی کند. به اعتراف محافل صهیونیست، سرویس‌های اطلاعاتی ایران در طول سال‌های متمادی توانسته‌اند کسانی مانند «گونن سِگِو» (وزیر اسبق انرژی و امور زیربنایی)، «یعقوب ابوالقیان» (سرمایه‌دار صهیونیست و همراه صمیمی موشه یعلون در انتخابات کنست)، و«اورن گورن» (خدمتکار خانه بنی گانتس، وزیر جنگ اسرائیل) را به‌عنوان جاسوس به استخدام درآورند.

۹- انبوه گزارش‌ها ثابت می‌کند نه دیوار حائل و نه گنبد آهنین، قادر به صیانت از رژیم صهیونیستی نیست. روزنامه ‌هاآرتص معتقد است «زوال اسرائیل، نزدیک‌تر از آن چیزی است که می‌پندارید و رفتارش، گواهی مرگش را امضا می‌کند. از رفتار ‌های آپارتایدی ناگوار و وضعیت اجتماعی- سیاسی و ژئوپلیتیک بسیار شکننده بگیرید، تا احتمال جنگ که می‌تواند با شلیک هزاران موشک از چند محور، کار اسرائیل را یکسره کند».

هیستری فزاینده، ایهود باراک نخست‌وزیر اسبق را هم وادار کرده در «یدیعوت آحارونوت» بنویسد: «احتمالا برای سومین‌بار در تاریخ حکومت‌های یهود، دچار نفرین دهه هشتم شده‌ایم و بیم آن می‌رود که این نفرین بر سر اسرائیل نازل شود». کابوس تکرار شکست یهود بنی‌نظیر در مدینه، این‌بار برای رژیم صهیونیستی در حال تکرار است؛ همان که خداوند در توصیف ماجرا، در سوره حشر فرمود: «ظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللهِ فَأَتَاهُمُ اللهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ. گمان می‌کردند دژهایشان، مانع آنها در برابر خدا خواهد بود، پس خداوند از جایی که گمان نمی‌کردند، بر آنان درآمد و وحشت را در دل‌هایشان افکند [طوری که] به دست ‏خود و به دست مؤمنان، خانه‌‏های خود را خراب می‌کردند؛ پس ای صاحبان بینایی، عبرت گیرید».