به گزارش مشرق، محسن چاوشی در صفحه توئیترش نوشته است: «برای مردم ایران و همه دغدغه‌هایش می‌خوانم و تا ابد صدای محرومان و همین مردم خواهم ماند.» چاوشی دیگر نیاز به معرفی ندارد، آنقدر در این چند سال اخیر از او گفته‌اند که کاملا برای همه شناخته شده و می‌دانند که او کار خیر انجام می‌دهد، اما مطمئنا گفتن چندباره از او با توجه به اینکه او هنرمند است، کار درستی است، محسن چاوشی از سال ۱۳۹۹ تقریبا بحث کمک به زندانی‌ها و نیازمندان را دنبال می‌کند. در کنارش موضوع نجات اعدامی‌ها را هم پیگیری می‌کند. خواننده است، آهنگ جدید می‌خواند، برایش مهم است روز شهادت حضرت علی(ع) از مولا بخواند و این اتفاق هر سال تکرار می‌شود، کسی اگر به امامش توهین کند کوتاه و محکم جواب می‌دهد که «از حق علی نمی‌گذرم.» به حال خوب مخاطبش فکر می‌کند.

همه اینها نشان از این دارد که این هنرمند فقط به فکر هنرش نیست و به‌عنوان یک مصلح اجتماعی قدم برمی‌دارد، مشکلات را می‌داند، گله دارد، اما برای سرزمینش و مردمش تلاش می‌کند. برای حال خوب بچه‌ای که در استان سیستان‌وبلوچستان است و پولی برای درمان ندارد تلاش می‌کند و در کنارش به فکر آزادی زندانیان است و به دنبال اینکه بتواند یک نفر را هم از اعدام نجات دهد. محسن چاوشی یک‌تنه خودش یک لشکر است و می‌گویند میلیاردها تومان برای آزادی زندانیان جمع کرده است. در این صفحه از کارهایی گفتیم که او در این چند سال انجام داده است و مطمئنا نمی‌توانیم همه آنها را بگوییم چون از خیلی‌شان اطلاعی نداریم.

راهی روشن که چاوشی می‌رود

موسیقی برای چاوشی در دوره سربازی جدی شد. چاوشی که این روزها او را به‌عنوان یک خواننده معروف می‌شناسیم، به گفته خودش اهل درس نبوده و به زحمت خودش را به ترم یک دانشگاه در رشته حسابداری رسانده است. سر یکی از امتحان‌ها، وقتی نتوانست به حل یک سوال برسد، ماشین‌حساب را به زمین زد، از کلاس بیرون رفت و دیگر به دانشگاه برنگشت. چندماه بعد، راهی پادگان می‌شود و آشنایی با سربازی به نام «بهزاد احمدوند» که در خانه‌شان یک استودیوی کوچک داشت، مسیر زندگی چاوشی را به‌طور جدی تغییر می‌دهد. او در این دوران چند شعر هم گفته که در آلبوم اولش منتشر شده است. چاوشی در دوره سربازی در یگان تشریفات موزیک دژبان کل بوده و آنجا هم ساز می‌زده است.

محسن چاوشی چند سال است قدم در راهی گذاشته که آینده‌اش روشن است. در گزارش قبلی که درمورد او نوشتیم به این موضوع اشاره کردیم که حتی کارهای خیرش هم منتقدانی دارد اما واقعیت این است که اقدامات او باعث شده بسیاری از زندانیان به آغوش خانواده‌شان برگردند، او بارها در صفحه اینستاگرامی‌اش برای نجات اعدامی یا خریدن داروی بیماری از طرفدارانش درخواست پول کرده و هربار هم موفقیت‌آمیز بوده است.

شاید خوب باشد در اینجا باز هم به صحبت‌های کمیل نظافتی، روحانی‌ای که کلیه‌اش را به کودک هشت‌ساله داد و با فروش ماشین شخصی خرج درمان را داد و در امور خیریه فعالیت‌های زیادی دارد، اشاره کنیم. در یکی از قسمت‌های برنامه «فرمول یک» خاطره‌ای از محسن چاوشی را این‌گونه تعریف کرد: «زمانی برای یک محکوم به اعدام به شیراز رفته بودم، فراخوان دادم و مردم کمتر از ۲۴ ساعت ۵۰ میلیون تومان کمک کردند. جوانی به من زنگ زد و گفت من به شما ۸۰ میلیون تومان می‌دهم به شرطی که شما را ببینم، گفتم من شیراز هستم. گفت من می‌آیم شیراز و می‌بینمت. وقتی آمد گفتم چقدر قیافه‌ات برایم آشناست! گفت اسمم محسن است. گفتم فامیلی‌ات چیست؟ نگفت. گفتم کجا زندگی می‌کنی؟ نگفت. گفتم کد ملی‌ات را بگو، من می‌خواهم صورتجلسه کنم. گفت ولش کن! گفتم اگر من رضایت نگیرم، این ۸۰ میلیون تومان باید برگشت داده شود. گفت خیالت راحت، اگر رضایت هم نگرفتی، در حساب خودت هم باشد هرجا خواستی هزینه کن! گفتم کثرالله امثالهم؛ خدا امثال شما را برای من زیاد کند. کار انجام و جلوی اعدام گرفته شد. ما هر شب چند پیامک تا اذان صبح برای هم می‌فرستادیم. یک هفته اتفاقی عکس کاور آهنگی را دیدم و عکس همان آدمی بود که من دیده بودم. او محسن چاوشی بود و بعد از آن هم آهنگ «گلدون» را خواند و جان یک نفر دیگر را هم نجات داد.»

براساس گزارش‌هایی که منتشر شده است او در سال ۹۹ موفق به آزاد کردن ۳۲۰ زندانی، نجات ۵۰ اعدامی و جمع‌آوری هزینه درمان ۱۱۰ فرد مبتلا به بیماری‌های سخت شده است. تا ۱۲ تیر ۱۴۰۰ هم به گفته بهمن بابازاده خبرنگار فعال حوزه موسیقی، مجموع کمک‌های مردمی که محسن چاوشی برای آزادی زندانیان محکوم به اعدام جمع‌آوری کرده از مرز ۲۰ میلیارد ریال گذشت.

او بیش از ۴/۳میلیون نفر فالوور در اینستاگرام و ۶۳ هزار نفر در توئیتر دارد و همه این ظرفیت را برای کمک به نیازمندان استفاده می‌کند. شاید خیلی‌ها یادشان باشد که در مردادماه سال ۹۹ بود که محسن چاوشی از هواداران خود درخواست هدیه تولد کرد. اما چه هدیه‌ای؟ او برای هدیه تولد خود درخواست کرد که با همکاری هم دیه یک محکوم به اعدام را جمع کنند. چاوشی با پول‌های جمع‌آوری شده برای هدیه تولد خود توانست زنی که ۱۶ سال زندان بود را آزاد کند. این زن از ۱۸ سالگی در زندان به سر می‌برد.

کمک‌های مردمی که چاوشی جمع‌آوری می‌کند محدود به شهر خاصی نمی‌شود. برای همه شهرها با همکاری‌ای که با ستاد دیه دارد پست می‌گذارد. نکته مهم اینجاست که هیچ‌کدام از این شماره کارت‌ها، به اسم خودش نیست و شماره کارت زندانیان به اسم ستاد دیه هر استانی است. اواخر آبان سال گذشته بود که مدیرعامل انجمن حمایت از زندانیان شهرستان تربت جام از کمک مالی ۱۰۰ میلیون تومانی چاوشی برای آزادسازی زندانیان در تربت جام خبر داد. او گفته بود: «درمجموع مقدمات آزادسازی ۱۰ نفر از زندانیان که به جرم ۲۰۰ میلیون تومان بدهی در زندان این شهرستان به سر می‌برند با مشارکت محسن چاوشی خواننده پاپ کشور و انجمن حمایت از زندانیان تربت جام و اداره زندان این شهرستان درحال انجام است.»

همچنین در اسفند سال گذشته کریم‌الله محبوبی، مدیر نمایندگی ستاد دیه استان اردبیل گفت: «محسن چاوشی با اهدای مبلغ یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون ریال زمینه آزادی ۱۲ نفر از زندانیان نیازمند جرایم غیرعمد و مالی را فراهم کرد.»
یکی از کسانی که چاوشی در جمع‌آوری دیه او نقش داشت زنی به نام «ملوک» بود. ملوک سال ۹۶ بعد از گذراندن محکومیت ۶ ساله خود از زندان آزاد شد. او در یک درگیری شبانه باعث کشته شدن یک جوان و طبق قانون به ۶ سال حبس و پرداخت دیه محکوم شده بود. دیه‌ای به مبلغ ۲۱۰ میلیون تومان که طی ۲۱ روز با پویشی که محسن چاوشی هم با آن همراه بود، جمع شد.

همراهی برای آزادی هموطن

روز گذشته چاوشی با گذاشتن یک پست از مردم خواست تا به کمک آزادی زندانیانی بیاید که در استان هرمزگان بودند، برای اینکه از جزئیات این موضوع بدانیم به سراغ محمود جعفرنژاد، مدیر روابط عمومی ستاد دیه استان هرمزگان رفتیم، او چنان با ذوق و شوق از کارهای چاوشی صحبت می‌کند که انسان را به وجد می‌آورد و در توصیف اتفاقی که افتاده است می‌گوید: «از ساعت ۱۰ صبح روز گذشته این سنت حسنه برای آزادی زندانیان هرمزگانی انجام شد و در صفحه اینستاگرام خودشان شماره کارت بانک ملی ستاد دیه استان را ثبت کرد و طی مدت کوتاهی ۱۰۰ میلیون تومان توسط مردم و هواداران این خواننده مردمی تکمیل شد تا ان‌شاءالله برای آزادی زندانیان اقدام کنیم و در این ماه رمضان این افراد به آغوش خانواده‌هایشان برگردند.»

از جعفرنژاد درمورد مدل همکاری با محسن چاوشی برای آزادی زندانیان می‌پرسم و او می‌گوید: «قبل از آغاز این پویش، نماینده ایشان در تهران با همکاری ستاد دیه کشور، هماهنگی‌های لازم را انجام می‌دهند و ستاد دیه با استان موردنظر لینک می‌شود و کارها انجام می‌شود و نامه‌ای را با توجه به مبلغی که خودشان از قبل پیش‌بینی کردند ارسال می‌کنیم برای نماینده این خواننده محبوب و یک روز قبل از آغاز این پویش به ما می‌گویند که شما در ساعت فلان آماده باشید برای آغاز واریزی کمک‌ها. ما آماده هستیم و واریزی‌ها انجام می‌شود و هر ۱۰ دقیقه مبالغ به آنها اعلام می‌شود تا به حد نصاب آن مبلغ پیش‌بینی‌شده برسد و بعد دوباره ایشان در صفحه‌شان این موضوع را که دیگر مبلغ جمع‌آوری شد اعلام می‌کنند.»

جعفرنژاد در مورد اینکه چقدر هنرمندان می‌توانند در این موضوع تاثیرگذار باشند، می‌گوید: «هنرمندان مردمی بسیاری هستند که مثل محسن چاوشی که در این سال‌ها یار و یاور ستاد دیه و زندانیان بی‌گناه بوده، می‌توانند تاثیرگذار باشند. مبلغی که ایشان برای استان ما جمع‌آوری کردند، طی سه مرحله بود و در مجموع ۳۴۰ میلیون تومان به استان هرمزگان کمک شده است. خیلی از هنرمندان می‌توانند این کار را انجام دهند. بسیاری از این زندانیان برای مبالغ بسیار کم در زندان هستند.»
او درمورد ثبت شدن شماره کارت‌ها در صفحه چاوشی به اسم خود ستاد دیه و این موضوع که باعث اعتماد مردم می‌شود، می‌گوید: «همه مردم می‌دانند، تنها نهادی که مرجع آزادی زندانیان است، ستاد مردمی دیه است و در سراسر کشور هم این را داریم. وقتی که در فضای مجازی با این همه اطلاعات نادرستی که وجود دارد و ممکن است این اطلاعات نادرست مردم را به اشتباه بیندازد. اما آقای چاوشی طی این سال‌ها چون مستقیم با ستاد دیه در ارتباط بوده‌اند و همیشه هم شماره کارت این ستاد را ثبت کرده‌اند، باعث شده است تا مردم اعتماد کنند و همین مهم‌ترین عامل برای اعتماد مردم بود. مبلغ هم اصلا مهم نیست.

حتی هزار تومان هم در این کمک خیلی ارزش دارد. ببینید اعتماد و شفاف‌سازی مهم‌ترین چیز است. ما در ستاد دیه این شفاف‌سازی را داریم که وقتی نیکوکاری کمک می‌کند مبلغ او صرف آزادی زندانی می‌شود و نامه آزادی برای آن نیکوکار فرستاده می‌شود یا اگر شرایط داشته باشد می‌گوییم که برای آزادی همراه‌مان باشد، همه اینها باعث می‌شود تا مردم اعتماد کنند.»

وی با تقدیر از اقداماتی که محسن چاوشی انجام داده است می‌گوید: «من از همین‌جا می‌خواهم از محسن چاوشی برای همراهی‌ای‌ که طی این سال‌ها داشتند تشکر کنم و در کنارش از بقیه هنرمندان بخواهم که از ایشان الگو بگیرند و در این کار خداپسندانه ما را همراهی کنند.»
جعفرنژاد درمورد خاطراتی که از آزادی زندانیان دارد و تصویری که از چاوشی برای زندانیان ساخته شده است، می‌گوید: «گاهی به زندانیان این موضوع گفته می‌شود که خیر چه کسی است و گاهی هم این اتفاق نمی‌افتد، اما من همیشه یک تصویر برایم جذاب است، آن هم لحظه‌ای که زندانی بیرون می‌آید و فرزند یا پدر و مادرش را در آغوش می‌گیرد، این صحنه‌ها بسیار زیباست. یا سجده شکری که این زندانیان به جا می‌آورند و شکرگزار آدم‌هایی می‌شوند که او را از زندان آزاده کرده‌اند. در کنار این خیرانی که وجود دارند، برخی از شاکیان هم هستند که از طلب‌شان می‌گذرند و این موضوع هم خیلی به ما کمک می‌کند.
برخی از زندانیان که می‌دانند چاوشی در آزادی‌شان نقش داشته خیلی برایشان دعا می‌کنند. همه اینها وظیفه ما را سنگین‌تر می‌کند اما در کنارش بسیار باید حواس‌مان را جمع کنیم تا بتوانیم این کار را ادامه بدهیم و در این راه باید همه به کمک‌مان بیایند.»

چرا مردم اعتماد می‌کنند؟

بارها دیده‌ایم که در فضای مجازی خیلی‌ها برای کمک به زندانیان یا نیازمندان شماره‌حساب اعلام می‌کنند و خیلی‌ها اعتماد ندارند و کمکی انجام نمی‌گیرد، اما شاید بد نباشد بدانیم که این آدم‌ها چطور انتخاب می‌شوند که اسم‌شان در صفحه چاوشی قرار بگیرد، زندانیان که خب مشخص است از طریق ستاد دیه این اتفاق صورت می‌گیرد، اما درمورد نیازمندان یا کسانی که به دارو و درمان نیاز دارند یا درمورد کسانی که برای دیه مشکل دارند، روند کار به این ترتیب است که برای انتخاب افراد اولویت‌هایی وجود دارد، مثلا سن زندانی مهم است، عمد یا غیرعمد بودن یا برخی حساسیت‌ها و ملاحظات عرفی و فرهنگی. خانواده مقتول نامه‌ها و مجوزهای موردنیاز را با تایید رسمی و مهر و امضای دادستانی آماده می‌کند.

این پروسه گاهی چند ماه زمان می‌برد. ولی‌دم باید یک ویدئو تهیه کند و در اختیار گروه چاوشی قرار دهد که براساس آن اعلام رضایتش را با نام و مشخصات دقیق قاتل و مقتول اعلام کرده‌ باشد. بعد از دریافت همه مجوزها و اعلام رضایت، شماره تماس گروه چاوشی در اختیار بانک قرار می‌گیرد تا پیامک‌های واریزی به حساب ولی‌دم، یعنی همان رقم‌هایی که طرفداران واریز می‌کنند به شماره تلفن‌همراه گروه چاوشی ارسال شود و آن وقت است که محسن‌چاوشی به طرفدارانش شماره حساب بانکی را اعلام می‌کند و گلریزان آغاز ‌می‌شود.

به مثابه یک مصلح اجتماعی

وقتی با مسئولان ستاد دیه در استان‌های مختلف صحبت می‌شود آنها این اعتماد را برای این می‌دانند که محسن چاوشی بسیار خالصانه و بدون هیچ چشمداشتی وارد این کار شده است و خودش را وقف مردم سرزمینش کرده است. بارها شنیده‌ایم که او هزینه یک آهنگ یا یک آلبوم را برای کار خیر داده است و غیر از اینکه از مردم کمک می‌گیرد خودش هم در این مسیر همراه مردم است و کمک مالی می‌کند.

شجاع مسئول ستاد دیه استان اردبیل در مورد این موضوع می‌گوید: «این هنرمند مردمی و محبوب کشور با راه‌اندازی پویش «کمک به آزادی زندانیان نیازمند جرایم غیرعمد و مالی» در سال گذشته و سال جاری در چهار مرحله به آزادی۵۹ زندانی کمک کرده‌اند. مبلغ محکومیت این زندانیان بیش از ۵۷ میلیارد ریال بود که مبلغ چهار میلیارد و ۳۵۵ میلیون ریال کمک هواداران محسن چاووشی، ۱۰ میلیارد ریال پرداختی ستاد دیه کشور و استان و باقی‌مانده بدهی با ارائه اعسار دادگستری، تسهیلات بانکی، گذشت شکات و پرداختی خود مددجویان تامین شد.»

او درمورد همکاری با چاوشی می‌گوید: «قبلا واسطه‌ای داشتیم و این کار انجام می‌گرفت اما از طریق روابط‌عمومی ستاد دیه کشور این هماهنگی انجام می‌شود و ایشان برای همه استان‌ها این کار را انجام می‌دهند و البته نوبتی است و این نوبت خیلی طول نمی‌کشد و زمان زیادی نمی‌برد. ما لیست را اعلام می‌کنیم و هماهنگی‌ها انجام می‌شود و جشن گلریزان گذاشته می‌شود.»  شجاع درمورد مسئولیت اجتماعی‌ که چاوشی به دوش کشیده است، می‌گوید: «الان بحث آزادی زندانیان غیرعمد که چند سالی است مطرح شده است و چاوشی هم در این مسیر ما را همراهی می‌کنند. البته ایشان تا قبل از این بیشتر برای اعدامی‌ها فعالیت می‌کردند و رویکردشان به سمت این زندانی‌ها هم آمد. اگر هنرمندان دیگر هم به ما کمک کنند، خیلی می‌توانند ما را در این مسیر همراهی کنند و حضورشان هم موثر است. نمونه این موضوع که از هنرش برای این کار اجتماعی استفاده می‌کند همین آقای محسن چاوشی است، شما ببینید که چقدر موثر هستند و هر روز چه تعداد کار خیرخواهانه انجام می‌دهد.»

گزارش را با این جمله شروع کردیم: «برای مردم ایران و همه دغدغه‌هایش می‌خوانم و تا ابد صدای محرومان و همین مردم خواهم ماند.» او واقعا نمونه کسی است که به این جمله وفادار مانده و عمل کرده است. صفحه‌های اجتماعی‌اش را برای این موضوع گذاشته و از همان صفحه صدای مردمش شده است. او می‌تواند نمونه‌ای باشد برای همه هنرمندان و سلبریتی‌ها و حتی مسئولان که بدانند می‌توان حرف زد و عمل کرد.