به گزارش مشرق به نقل از رادیو بین‌المللی فرانسه، این پل کمانی در حقیقت برج ایفل در پاریس و پل مرتفعی در چین که عنوان بلندترین سازه جهان را یدک می‌کشد، پشت سر گذاشته و به بلندترین پل جهان تبدیل خواهد شد.

دولت هند هنوز زمانی را برای تکمیل و افتتاح این پروژه اعلام نکرده اما به نظر می‌رسد که پل تا ماه دسامبر آماده بهره‌برداری باشد. ارتفاع این پل ۳۵۹ متر خواهد بود که بر فراز رود چناب ساخته شده است. این رود از کشمیر تحت کنترل هند به سمت پاکستان جریان دارد.

آشوینی وایشناو وزیر راه آهن هند به تازگی عکسی از این پل کمانی را در شبکه‌های مجازی ارسال کرده و آن را «بلندترین پل کمانی دنیا- پل چناب بر فراز ابرها» خوانده است.

این سازه فلزی بخشی از پروژه راه آهن هیمالیا است که از ده‌ها پل و تونل به مسافت ۹۰۰ کیلومتر تشکیل شده و شهر دهلی نو را به کشمیر و منطقه سری‌نگر یعنی پایتخت تابستانی آن متصل می‌کند.

برای پل چناب از یک جرثقیل کابلی با ارتفاع ۹۱۵ متر که بالاترین ارتفاع جهان است، استفاده شده؛ این جرثقیل دارای کمان اصلی ۴۶۷ متری است که برای مقاومت در برابر باد تا سرعت ۲۶۶ کیلومتر در ساعت و دمای منفی ۴۰ درجه سانتیگراد طراحی شده است.

یکی از مهندسان در این پروژه گفت: ما قطعات فولادی و بتنی ضد انفجار را به عنوان یک اقدام احتیاطی برابر حملات ترویستی احتمالی در این پل قرار داده‌ایم. کشمیر تنها منطقه عمدتا مسلمان نشین در هند است.

کارشناسان نظامی می‌گویند در صورتی که حتی یکی از ۱۷ پایه اصلی این پل هم تخریب شود، این پل آسیبی نخواهد دید.

پل کمانی «ناجیه» چین با ارتفاع ۳۰۵ متر در استان گوئیژو در حال حاضر مرتفع ترین پل ریلی جهان به حساب می آید.

هند می‌گوید پل ۱.۳ کیلومتری چناب با هزینه ۱۷۶ میلیون یورو دورتادور منطقه محروم کشمیر ساخته شده و دیگر پروژه های ریلی در هیمالیا نیز به آن متصل خواهند شد.

برخی از تحلیلگران از جمله نوراحمد بابا که در سری‌نگر مستقر است نسبت به افتتاح این پل خوشبین هستند اما می‌گویند این خط ریلی و پل در حال ساخت چناب از ۲ دهه قبل به عنوان یک پروژه ملی اعلام شده و بارها ضرب‌الاجل برای ساخت آن گذشته است.

وی در این رابطه اظهار داشت: ما به یک راه ارتباطی شکننده بین سری‌نگر و شهر جامو در دشت وابسته هستیم و به همین دلیل رنج می‌بریم.

انگلیس که سالها هند را تحت استعمار خود داشت برای اولین بار در سال ۱۸۹۸ تلاش کرد تا از طریق راه‌آهن به کشمیر دسترسی داشته باشد و در سال های ۱۹۰۲ و ۱۹۰۵ نیز در این خصوص تلاش کرد. با این حال این مهم تا سال ۱۹۹۴ و بعد استقلال هند حاصل نشد.