به گزارش مشرق، جام جم نوشت: آنچه در اين گزارش مي‌خوانيد، يک تجربه خطرناک است که براي درکش، بايد موبايلتان را کاملا از هر نوع شماره، عکس، فيلم و پيامک خالي کنيد و قيد شماره تلفن‌تان را هم براي هميشه بزنيد، تا وارد روندي شويد که نشانتان دهد هکر‌ها چگونه به فايل‌هاي خصوصي ديگران از طريق گوشي تلفن همراهشان، چوب حراج مي‌زنند، اما اگر شما هم از خطر کردن مي‌ترسيد، پس ماجراجويي را به خبرنگار «جام‌جم» واگذار کنيد تا ماجراي آشنايي کوتاه با يکي از هکرهاي تلفن همراه را برايتان بگويد: آشنايي من با اين هکر، برنامه‌ريزي شده نبود، او با يک گوشي تلفن همراه در دستش که صفحه نمايشي نسبتا بزرگي داشت، تکيه داده بود به ميله سرد وسط مترو و عکس‌هايي را تماشا مي‌کرد و لبخند مي‌زد. وقتي متوجه شد نگاهم روي صفحه نمايش گوشي‌اش ثابت مانده است، اول سرگرمي محبوبش را پنهان کرد اما طولاني بودن مسيرمان، باعث شد يخ‌ها آرام‌آرام آب شوند.
روي صفحه نمايشگر تلفن همراه او، عکس زني جوان و بي‌حجاب بود که شباهت زيادي به بانوي محجبه‌اي در همان واگن داشت. «چه بامزه ! اين عکس موبايلتان، کاملا شبيه آن خانمي است که آن طرف نشسته، اين جور تصادف‌ها خيلي کم پيش مي‌ياد!» اين شروع گپ و گفت ما بود، ناشناس کم سن و سال از ته دل خنديد و گفت: «هيس! خب اين عکس همونه! موبايلش را هک کردم. تازه عکس‌هاي بيشتر هم هست ! ببين!»
خانم الف (خودش دلش مي‌خواست به اين نام خوانده شود) به من ياد داد که اگر بلوتوث کسي روشن باشد يک هکر براحتي مي‌تواند همه اطلاعات گوشي او را از شماره تلفن‌ها گرفته تا عکس‌ها و پوشه‌هاي شخصي صاحب گوشي، بدزدد.
او گفت: «هر روز مسيري طولاني را در مترو انتخاب مي‌کنم تا براي سرگرم شدن، اطلاعات موبايل‌هاي مردم را بخوانم. هر روز بالاخره کسي پيدا مي‌شود که بلوتوثش را روشن بگذارد. هدفم از اين کار فقط سرگرمي است و قصد اخاذي ندارم.»
الف، تعريف کرد که مردم معمولا براي ردوبدل کردن فايل‌هاي صوتي و غيره با هم، سيستم بلوتوث تلفن همراهشان را در مترو روشن مي‌کنند و اگر تلفن همراه کسي مجهز به برخي نرم‌افزارهاي ويژه هک باشد، در چند ثانيه مي‌تواند از طريق ارسال بلوتوث، وارد تلفن همراه قرباني شود. الف معتقد است: «وقتي بلوتوث گوشي تلفن همراه کسي روشن باشد، يا هکر است! يا قرباني!»
اما هک کردن تلفن همراه با بلوتوث، تنها تخصص الف نبود، او مي‌دانست چطور بايد در نقش دختري نگران که شارژ گوشي‌اش تمام شده است، گوشي همراه ديگران را براي تماسي فوري با مادر بيمار خيالي‌اش براي چند دقيقه امانت بگيرد و کدي را وارد کند که از طريق آن، هزينه همه مکالمات تلفني‌اش به حساب آنها نوشته شود!
او توضيح داد : «با اس ام اس هم مي‌شود تلفن را هک کرد اما هنوز اين يک فقره را ياد نگرفته‌ام.» تاکنون کسي از الف شکايت نکرده است، او هيچ سابقه کيفري ندارد و اعتقاد دارد وعده برخورد با هکرهاي گوشي‌هاي همراه فقط يک بلوف پليسي است.
در جست‌وجوي دزدان اطلاعات
کسي چه مي‌داند الف امروز و دقيقا در اين ساعت، در کدام ايستگاه مترو مشغول سرگرم کردن خودش با اطلاعات خصوصي مسافران است و آيا مي‌داند سردار احمد روزبهاني، رئيس پليس امنيت اخلاقي ناجا روز گذشته در گفت‌وگو با ايسنا از افزايش برخوردهاي پليسي با باندهاي هک موبايل خبر داده است ؟
روزبهاني در اين گفت‌وگو، از دستگيري يک باند هک تلفن همراه خبر داد و اعلام کرد: اين گروه با سوءاستفاده از فضاهاي مجازي اقدام به هک کردن موبايل‌ها مي‌کردند.
او صاحبان تلفن‌هاي همراه را در هک شدن تلفن‌هايشان مقصر دانست و افزود: اخيرا با باندهايي برخورد کرده‌ايم که از فضاهاي مجازي استفاده مي‌کنند، اما بيشتر از همه ايجاد امنيت بايد توسط صاحبان دستگاه‌ها فراهم شود؛ در وهله اول فيلم و عکس‌هايي که مورد نياز نيست، نبايد در تلفن‌ همراه ذخيره شود و در وهله دوم نيز در صورت وجود فيلم يا عکس بايد مراقب باشند.
جادوي سياه هکرها
هرچند رئيس پليس امنيت اخلاقي ناجا، به جزئيات بيشتر و ارائه توصيه‌هايي براي جلوگيري از هک‌شدن تلفن‌هاي همراه در اين گفت‌وگو اشاره‌اي نکرده است، اما سرهنگ فريدون رهبريان، معاون مبارزه با جرايم خاص و رايانه‌اي پليس آگاهي تهران اين راه‌ها را تشريح مي‌کند.
رهبريان با اشاره به اين که شايع‌ترين روش هک کردن تلفن‌هاي همراه با استفاده از سيستم بلوتوث است به دارندگان تلفن‌هاي همراه تاکيد مي‌کند: براي جلوگيري از هک شدن با اين روش، به هيچ وجه سيستم بلوتوث تلفن‌ خود را در اماکن عمومي و بخصوص مترو روشن نگذاريد و از حمل کردن اطلاعات مهم مانند عکس‌ها، فيلم‌ها و پيام‌هاي خصوصي در تلفن‌ خود خودداري کنيد.
او با توضيح اين که هک کردن موبايل با استفاده از پيامک نيز ممکن است، هشدار مي‌دهد: اگر پيامکي ناشناس دريافت کرديد آن را پيش از باز کردن، پاک کنيد چون اگر فرستنده يک هکر باشد، شما با باز کردن پيام، هک خواهيد شد.
به گفته رهبريان، هک با بلوتوث، کور و بدون شناخت صاحب تلفن همراه است، اما هک با پيامک، کاملا هدفمند است و از طريق فردي آشنا با صاحب تلفن همراه صورت مي‌گيرد، يعني هکر با شماره‌اي ناآشنا در فاصله‌اي معين از صاحب تلفن همراه (تا شعاع 100 متري) مي‌ايستد و براي او پيامکي ناشناس مي‌فرستد و در صورتي که قرباني، پيامک را باز کند، هکر مي‌تواند پوشه‌هاي اطلاعات خصوصي او را بدزدد.
روش ديگر هک کردن از زبان معاون مبارزه با جرايم خاص و رايانه‌اي پليس آگاهي تهران، با استفاده از وارد کردن يک کد در تلفن همراه طرف مقابل است. پس از وارد کردن اين کد، تلفن همراه هک مي‌شود و از آن پس همه هزينه تماس‌هاي هکر با تلفن شخصي‌اش، به حساب قرباني نوشته مي‌شود. رهبريان تاکيد مي‌کند: «تنها راهي که براي جلوگيري از اين روش هک کردن وجود دارد، پرهيز از سپردن گوشي همراهتان به غريبه‌هاست.»
قانون، هکرها را هک مي‌کند؟
بر اساس ماده (1) قانون جرايم رايانه‌اي و خاص که سال گذشته به تصويب رسيد، هرکس به طور غيرمجاز به داده‎ها يا سيستم‎هاي رايانه‎اي يا مخابراتي که به وسيله تدابير امنيتي حفاظت شده است دسترسي يابد، به حبس از 91 روز تا يک سال يا جزاي نقدي از 5 تا 20 ميليون ريال يا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
سرهنگ مهرداد اميدي، مديرکل اداره مبارزه با جرايم خاص رايانه‌اي پليس آگاهي ناجا با استناد به اين قانون، دزدي اطلاعات شخصي افراد از طريق تلفن همراه‌شان را در گفت‌وگو با «جام‌جم»، جرم مي‌داند اما بهروز مهاجري، قاضي دادگستري تهران در اين باره نظري متفاوت دارد و مي‌گويد: مجازات هک کردن تلفن همراه ديگران، معمولا براساس اين که چنين اقدامي با چه هدفي انجام شده است، تغيير مي‌کند. براي مثال مجازات کسي که با هدف اخاذي اطلاعات شخصي ديگران، موبايل آنها را هک کرده است با کسي که با هدف کلاهبرداري و انتقال هزينه تماس‌هايش چنين اقدامي کرده است فرق دارد.
به گفته او معمولا اگر کسي صرفا با هدف کنجکاوي در امور خصوصي ديگران موبايلشان را هک کند، مجرم محسوب نمي‌شود! هرچند با توجه به گفته‌هاي مهاجري، از ديد قانون، دزدي اطلاعات شخصي افراد از طريق تلفن همراهشان جرم نيست،‌ اما چنين عملي شايد يکي از آن مواردي باشد که نشان مي‌دهد گاهي مرزهاي اخلاق و قانون از هم جدا مي‌شوند و اينجاست که حتي اگر عملي، غيرقانوني محسوب نشود، دست‌کم، غيراخلاقي هست و امنيت رواني جامعه را به خطر مي‌اندازد.
به نظر مي‌رسد باتوجه به همه‌گير شدن اين مشکل و گسترش روزافزون آن، بايد قانونگذاران براي تدوين قوانين محکم و مجريان قانون و قوه قضاييه براي اجراي مجازات‌‌هاي بازدارنده اهتمام ويژه داشته باشند، چراکه گسترش اين پديده کيان خانواده را تهديد مي‌کند و امنيت رواني جامعه را به مخاطره مي‌اندازد.