به گزارش مشرق، ایجاد و تقویت نیروهای امنیتی ملی افغانستان یکی از بلند پروازانه‌ترین و گران‌ترین جنبه‌های ۲ دهه جنگ به سرکردگی آمریکا بود.
به گزارش «ایندیپندنت»، نتیجه هزینه‌ها و بلند پروازی آمریکا چیزی غیر از شکست نبود.
آمریکا میلیاردها دلار صرف آموزش و تجهیز پلیس، سربازان و نیروهای ویژه افغانستان کرد؛ با وجود سال‌ها هشدار از سوی مقامات آمریکایی و افغانستانی، دولت‌های آمریکا یکی پس از دیگری متعهد شدند که ارتش افغانستان قادر به دفاع از کشور خود است.
بیشتر بخوانید:
طالبان خواستار آزادسازی سرمایه مسدودشده افغانستان شد
جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا تنها یک ماه قبل از سقوط ارتش افغانستان گفته بود که این ارتش مانند دیگر ارتش‌ها در جهان مجهز است.
امروزه حتی یک واحد از نیروهای امنیتی افغانستان نیز سالم باقی نمانده اند.
طالبان و توافق نامه صلح با آمریکا در قلب فروپاشی ارتش افغانستان قرار داشت، اما لایه‌های فساد، مشکلات و شکست‌های لجستیکی به نیروهای امنیتی این کشور چنان آسیبی رساند که موفقیت طالبان را ممکن ساخت.
بیشتر بخوانید:
پنس: خروج از افغانستان بزرگ‌ترین شکست آمریکا در چهل سال اخیر است
مصاحبه با بیش از ۱۲ تن از نیروهای ویژه، ارتش و پلیس افغانستان در ۳ ولایت از ماه می تا جولای نشان می‌دهد که سقوط نیروهای امنیتی افغانستان ناگهانی نبوده است؛ در عوض، این یک شکست آهسته و دردناک بود که ماه‌ها قبل از سقوط کابل آغاز شد.
مرگ و شکست در فصل بهار ۲۰۲۱ نیروهای امنیتی افغانستان را درگیر کرد؛ با افزایش سرعت خروج آمریکا و ادامه پیشروی طالبان در مناطق روستایی افغانستان، تلفات نظامیان دولتی افغانستان را افزایش یافت.
با تشدید جنگ، بسیاری از افسران پلیس افغانستان در خط مقدم برای ۶ ماه حقوق خود را دریافت نکرده بودند؛ مشکلی گسترده که روحیه نیروهای دولتی را تحت تأثیر قرار داد و آن‌ها را در برابر پیشنهادات طالبان آسیب پذیر کرد.
همزمان با نزدیک شدن طالبان به مراکز استان‌ها و ناپدید شدن پشتیبانی هوایی آمریکا، نظامیان بسیار آموزش دیده افغانستان به عملیات دفاعی اختصاص داده شدند.
این نظامیان زبده وظیفه داشتند ماموریت‌های خطرناکی را انجام دهند، که همین امر آن‌ها را مستعد کمین‌های طالبان می‌کرد.
تا ماه جولای، دولت افغانستان کنترل بخش‌های وسیعی از کشور را از دست داده بود و برای هدایت جنگ به واحدهای زبده، که بهترین نظامیان آموزش دیده و مجهز بودند، متکی بود اما نیروها سوء مدیریت شده و بیش از حد کار می‌کردند.
با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، نیروهای ویژه افغانستان تا حد زیادی تحت نظر فرماندهی وزارت دفاع منتقل شدند؛ این تغییر درجه‌ای از استقلال واحدها را از بین برد.
در اواخر ماه جولای، طالبان تقریباً تمام مراکز ولایت‌های افغانستان را در دست گرفته بودند.
نیروهای امنیتی افغانستانی در پی سلسله حوادث این کشور، فرار کرده و پیوسته از پاسگاه‌های دور افتاده به مراکز شهر عقب نشینی می‌کردند.
آن‌هایی هم که در خط مقدم این کشور ماندند، از کمترین توانایی‌ها برخوردار بودند.
