به گزارش مشرق به نقل از فارس، «سیدمحسن موسوی‌بلده» صاحب کتاب حلیةالقرآن در رابطه با ریشه تاریخی علم تجوید گفت: وقتی این علم از جایگاه حروف و شیوه تولید آنها یعنی مخارج و صفات حروف صحبت می‌کند آن را آنچنان بیان می‌کند که در صدر اسلام بوده است.
وی در این باره با بیان اینکه اکنون صدای پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) موجود نیست تا شیوه صحیح قرائت آنها بشنویم، گفت: تجوید به ما کمک می‌کند که به ویژگی‌های خواندن آنها دست پیدا کنیم.
موسوی تجوید را معرف و تامین کننده فصاحت قرآن دانست و با اشاره به اینکه اولین منابع تجوید 300 سال پس از صدر اسلام تدوین شد، افزود: این اصول سینه به سینه از قاریان صدر اسلام به قاریان آن دوره منتقل و مدون شده است که نشان دهنده بکارگیری تجوید از ابتدای قرائت قرآن است.
این استاد تجوید و قرائت قرآن کریم با اشاره به کتاب خاقانی متوفی سال 325 (هـ.ق) به عنوان اولین منبع مدون علم تجوید افزود: منبع این نویسنده بر مبنای قواعد ادبیات عربی است که در قرن دوم توسط سیبویه نگاشته شده و حاوی صفات و ویژگی‌های حروف است.
موسوی، منبع سیبویه و خلیل‌احمد در قرون یکم و دوم را کیفیت قرائت قاریان آن زمان دانست و گفت: با توجه به قرابت زمانی حضور این قاریان با عصر پیامبر (ص) آنچنان که قرآن سینه به سینه توسط افراد حفظ می‌شد، شیوه صحیح خوانی آن نیز به همین روش منتقل و مدون شد.
جوید، الحان موسیقی را به کنترل خود درمیآورد
موسوی، همچنین با اشاره به اینکه الحان و قواعد تجویدی نه تنها با یکدیگر مغایرت ندارند و مکمل یکدیگرند، افزود: طالبان لحن خوب باید دارای تجوید خوب نیز باشند.
وی با اشاره به اینکه در هر نوع خواندن الحانی به کار گرفته می‌شود، خاطر نشان کرد: به کارگیری تجوید در قرائت قرآن با جلوگیری از افسار گسیختگی موسیقی، الحان را به کنترل خود درمیآورد.
به گفته یک استاد تجوید کشورمان، تلاوت قرآن در عصر پیامبر مجود بوده است.
