حقشه. نوش جونش. مربیای خارجی که چاقو زیر گلوی ما نذاشتن تا باهاشون قرارداد ببندیم. خودمونیم که میریم دنبالشون. این ما هستیم که تعهداتی رو قبول میکنیم که نمیتونیم انجامشون بدیم. استراماچونی خونش آبی نبوده که. یا برانکو از کودکی با عکس پروین بزرگ نشده. یا ویلموتس شبا با آهنگ ای ایران ای مرز پر گهر خوابش نمیبرده که حالا بگیم معرفت به خرج بدن و کوتاه بیان. اینا قرارداد بستند و ما نتونستیم تعهداتمون رو انجام بدیم. همین