به گزارش مشرق، رسوایی کالچوپولی در ایتالیا اصلاً باعث نشده اسطوره‌ها به حاشیه بروند. این دهه در فوتبال ایتالیا کلیدی بوده و آخرین قهرمانی‌شان در جام جهانی‌ را جشن گرفته‌اند. نتیجه ساخته شدن ستاره‌ها در سری‌آ همین قهرمانی بود. تیم منتخب دهه ۲۰۰۰ سری‌آ ایتالیا را معرفی خواهیم کرد. تیمی که نام‌های بزرگ در هر پست آن به چشم می‌خورد.

بیشتر بخوانید:

برترین گلزنان تیم‌های اروپایی در لیگ قهرمانان اروپا

دروازه‌بان: جانلوئیجی بوفون
شک نداریم که جی‌جی بوفون برترین دروازه‌بان دهه گذشته سری‌آ بود. شاید حتی برترین دروازه‌بان تمام دوران این لیگ. او دهه را با انتقال ۳۲ میلیون پوندی از پارما به یوونتوس آغاز کرد. در نخستین فصل حضور در جمع بازیکنان بانوی‌پیر هم اسکودتو را برد که اولین جام از ۹ جام او بود. حتی در دوران بحرانی سقوط به دسته پایین‌تر هم یوونتوس را رها نکرد.

مدافع راست: کافو
یکی از بهترین خارجی‌های تاریخ سری‌آ کافو بود. رم و میلان بهره زیادی از توانایی‌های او بردند. کافو را می‌تواند استاد اُورلپ در فوتبال دانست. او با رم در سال ۲۰۰۱ قهرمان سری‌آ شد و سال ۲۰۰۳ به میلان پیوست. سپس در سال ۲۰۰۴ به قهرمانی دیگری رسید. او در ۳۷ سالگی با میلان قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. او تنها فوتبالیست تاریخ است که در ۳ فینال متوالی جام جهانی‌ بازی کرده.

مدافع میانی: الساندرو نستا
اگر یک دفاع مدرن ایتالیایی در دهه ۲۰۰۰ را بخواهیم مثال بزنیم، آن بازیکن الساندرو نستاست. حضور او به تیم اطمینان می‌داد. در مقابل بهترین مهاجمان تاریخ در سری‌آ ایستادگی می‌کرد. نستا علاوه بر اینکه همراه آتزوری قهرمان جام جهانی‌ شد، در سری‌آ هم ۳ قهرمانی (یک قهرمانی با لاتزیو و ۲ قهرمانی با میلان) و ۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان کسب کرد.

مدافع میانی: فابیو کاناوارو
فابیو کاناوارو مدافعی در سطح جهانی بود که می‌توانست در هر پستی از خط دفاع بازی کند. او هوش، تطبیق‌پذیری، مهارت، استقامت و سرعت داشت که باعث شد برای مدت‌ها در ترکیب تیم‌های باشگاهی و ملی بازی کند. کاناوارو توپ‌طلا گرفت و جام جهانی‌ ۲۰۰۶ را به‌عنوان کاپیتان بالا برد. در دو باشگاه رقیب اینتر و یوونتوس هم بازی کرد.

مدافع چپ: پائولو مالدینی
در هر دهه‌ای که پائولو مالدینی حضور داشته، کسی جز او شایسته حضور در دفاع چپ نیست. او سزاوار احترام است. اسطوره‌ای که در تاریخ میلان ماندگار شد. شکی نیست که بهترین مدافع چپ تمام دوران فوتبال ایتالیاست. مالدینی که از بازیکنان تک‌باشگاهی است، در این دهه یک مرتبه با میلان قهرمان سری‌آ شد و ۲ مرتبه هم در لیگ قهرمانان جام گرفت.

هافبک دفاعی: دانیله دِروسی
برای هواداران رم، دانیله دِروسی یکی از کامل‌ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال است. او پرشور و سرسخت بود. آن‌قدر محکم بازی می‌کرد که کارت‌های زرد و قرمز زیادی هم می‌گرفت. هافبک متولد رم دفاع کردن را به خوبی بلد بود. او را می‌توان بازیکنی مکمل برای فرانچسکو توتی نامید. بعد از رفتن توتی، در دهه بعد کاپیتان جالوروسی شد.

هافبک آزاد: آندره‌آ پیرلو
آندره‌آ پیرلو مثل هیچ فوتبالیست دیگری روی کره زمین نبود. او زیبایی را در فوتبال خلق کرد. پیرلو دوران طلایی‌اش را در دهه ۲۰۰۰ با پیراهن میلان سپری کرد و پس از آن راهی یوونتوس شد. با میلان، اسکودتو را برد و ۲ مرتبه قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. از ستاره‌های ایتالیای قهرمان جام جهانی‌ ۲۰۰۶ بود. هنوز کسی نمی‌داند چرا میلان او را راحت از دست داد.

هافبک تهاجمی: کاکا
کاکا تبدیل به هافبکی نمادین در میلان شد. تاج‌گذاری او در سال ۲۰۰۷ رخ داد، وقتی درخشید و میلان را به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا رساند تا انتقام آن شکست تلخ را از لیورپول بگیرند. توپ‌طلا را هم به او دادند. کاکا پس از دوران طلایی‌اش در میلان و قهرمانی در سری‌آ و لیگ قهرمانان اروپا راهی رئال‌مادرید شد. تماشای بازی کاکا همیشه لذت‌بخش بود.

مهاجم راست: الساندرو دل‌پیرو
الساندرو دل‌پیرو در دهه ۱۹۹۰ موفق شد ۳ قهرمانی سری‌آ و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را با یوونتوس جشن بگیرد. دهه‌های بعد هم ۳ قهرمانی دیگر با یوونتوس کسب کرد. او یک فوق‌ستاره و رهبر برای یوونتوس بود. دل‌پیرو هم از آن دسته بازیکنانی بود که با سقوط یوونتوس در سری B هم پیراهن این تیم را پوشید. سال ۲۰۱۲ که یووه را ترک کرد، هیچ‌کس به اندازه او برای این تیم بازی نکرده بود و گل نزده بود.

مهاجم چپ: فرانچسکو توتی
گلادیاتور رم بهترین دورانش را در دهه ۲۰۰۰ همراه این تیم داشت. او هم یک پاسور بی‌نظیر بود و هم یک گلزن قهار. در سال ۲۰۰۱ همراه جالوروسی به قهرمانی سری‌آ رسید که سومین قهرمانی تیمش در تاریخ بود. او به شکلی بازی می‌کرد گویی بازیکن فوتسال است. دل‌پیرو هم از برترین بازیکنان ایتالیای ۲۰۰۶ بود که قهرمان جهان شد.

مهاجم نوک: آندری شوچنکو
مهاجم اوکراینی کابوس مدافعان در سری‌آ بود. آندری شوچنکو قبل از انتقال به چلسی در سال ۲۰۰۶، ۲۹۶ مرتبه برای میلان بازی کرد و ۱۷۲ گل به ثمر رساند. فقط گونار نوردال اسطوره سوئدی بیش از او برای میلان گل زده. او سال ۲۰۰۴ که میلان قهرمان سری‌آ شد، موفق شد هم آقای‌گل سری‌آ شود و هم توپ طلا را به خودش اختصاص دهد. شوچنکو یک قهرمانی در لیگ قهرمانان هم با تیمش داشت.

مربی: کارلو آنچلوتی
تقریباً کل دهه را با میلان سپری کرد و قهرمانی‌های متعددی برای این تیم به ارمغان آورد. کارلو آنچلوتی مهربان و مظهر آرامش است. او به محض ورود به میلان در سال ۲۰۰۱ ذهنیت تیم را به سمت پیروز شدن برد. او میلان را دگرگون کرد و ۸ قهرمانی با این تیم به دست ‌آورد. از همه جام‌ها به ویترین افتخارات روسونری اضافه کرد. تعداد جام‌هایش در لیگ قهرمانان برای میلان عدد ۲ را نشان می‌دهد.