به گزارش مشرق، شیخ صدوق در فضائل الاشهر الثلاثه می گوید: «اگر بندگان بدانند که در رمضان چه (نعمت ها و آثاری) هست، آرزو می کنند که رمضان یک سال باشد.»  همیشه دل در تلاطم ایام هر چیزی را تصور می کرد، این که جنگ بشود، سختی متعدد پیرامون مرا بگیرد و حتی شدت گرما و عطش باعث شود در ماهی که خدای  عالمیان آن را مهمان خانه خود خوانده و تمام بندگان خود را دعوت به این ضیافت کرده،متحیر بمانم.

شنیده بودم که رحمه‌للعالمین براین ماه عظیم عنوان  دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ ا...وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کرَامَةِ ا... را نهاده بود و نوید بِالْبَرَکةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ * را سر داده بود  و امت او با حضور در این مهمانی بی‌نظیر دل را به‌نور ذات اقدس ا... جلی می داد. گاهی با ناله های سحر و با دعای سحر و دمی با ابو حمزه و افتتاح و مجیر و مستجیر و کمیل و توسل و مناجات خمس عشر و زیارت جامعه کبیره و.... خودش را برای بهره بهتر از این مهمانی مهیا می کرد .جلسات شبانه گریه و زاری و ندبه بر مظلومیت ائمه اطهار (ع) و واسطه بردن آن ذات مقدس برای درگاه ایزد باری تعالی وطلب توبه ، انسان را سبک می کرد. شب آخر احیا گویی بال می گشودم و هزاران فرسخ خود را بالاتر و جلوتر از قبل می دیدم.

آخر لذت تلاوت قرآن و حضور در نمازهای جماعت و جمعه و.... مرا و دوستانم را صیقل زده بود،عطش رسیدن به فطرت پاک فطر را بیشتر می‌نمود.

تازه طلوع عید رمضان و سپردن دل به قنوت‌های اللهم اهل الکبریا و العظمه و.... و ایستادن  در صفوف اقامه نمازی که امام آن  مقتدای شیعه و امام جبهه مقاومت و امید دهنده دل‌های پر درد است ، بی نهایت شیرین و دلنشین است.اما امسال یک مهمان منحوس ناخوانده تصمیم بر این دارد که این جمع محبوب و محجوب را پریشان کند ، اما نمی داند شاید بشود جسم ها را جدا نمود ، ولی دل‌ها را هرگز ، امسال خانه های مان را مصلای عشق کرده و در حریم خانه خود قبله عشق را نورانی می‌کنیم.

با تلاوت قرآن نور به خانه های خود می بخشیم و با دعاها ومناجات های امام عارفان سید الساجدین (ع) خانه و خانواده خود را عرشی می کنیم.

در دعاهایمان هم طلب رفع این مصائب را می کنیم و هم آرزوی بهترین ها را برای جامعه بشری فریاد می زنیم.

دوباره رو به درگاهش می بریم که خود فرموده: غرق گنه نا امید مشو ز درگاه ما/ که عفو کردن بود در همه دم کار ما و صدای مناجات خویش را به گوش خالق رحیم ، رحمان ، کریم خود می‌رسانیم و امید تفضل از وجودش داریم که او ارحم الرحمین است و خود در آیات قرآن فرموده : قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَیٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ ا... إِنَّ ا... یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا  إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ(زمر53)

بگو: «ای بندگان من که بر نفس خویش اسراف (و ستم) کرده‌اید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه‌ گناهان را می‌بخشد، زیرا که او بسیار آمرزنده و مهربان است.پس همه دست بر دعا بر می داریم و صدا می‌زنیم: ...یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ ا... یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ(یوسف88)

ای عزیز! قحطی(بلا) ما و خاندان ما را فراگرفته و بهای اندکی با خود آورده‌ایم، (اما شما کاری به کم ما نداشته باش) سهم ما را به‌طور کامل وفا کن و بر ما ببخش، زیرا که خداوند کریمان و بخشندگان را پاداش می‌دهد.‌
* روزنامه جام جم / حجت‌الاسلام ابراهیم بهاری کارشناس مذهبی