به گزارش مشرق، انديشكده انگليسي روسي [1] در گزارشي به قلم "شاشانك ژوشي"[2] با عنوان "آيا ايران هستهاي آنچنان كه ما فكر ميكنيم خطرناك است؟" درباره موضوع هستهاي جمهوري اسلامي ايران مينويسد: در چند ماه اخير مباحث سياستهاي غرب به سمت موضوع هستهاي ايران متمايل شده و رشد اين مسئله بسيار خطرناك، متضاد و چند قطبي است.
شاشانك در اين گزارش با توجه به نظر سياستمداران و متفكرين غربي مبني بر حمله بي و قيد و شرط به ايران مينويسد: با توجه به نظر بدبينانه نسبت به ايران، جنگ با ايران حتي با وجود تجاوز هزينههاي جنگي نسبت به منافع آن و درگير كردن خليج فارس در يك نبرد تمام عيار، بايد انجام بشود.
از نظر وي، تمام هشدارهاي غرب نسبت به موضوع هستهاي ايران در سه فرض كلي جاي ميگيرد:
1- ايران به عنوان يك بازيگر غير معقول، رفتار منطقي درباره بازدارندگي هستهاي نداشته و همچنين رفتار مسؤلانهاي درباره تسليحات هستهاي از خود نشان نميدهد.
2- ايران هستهاي و يا رقابت هستهاي در منطقه، به مانند رقابت زردخانههاي آمريكا و شوروي در جنگ سرد، امنيت ندارد.
3- ايران هستهاي به سرعت سبب بي ثباتي و عدم توقف زنجيره هستهاي در منطقه خاورميان خواهد شد.
وي در ادامه مينويسد: تمام اين نگرانيهاي نسبتا قابل قبول كه در نظر تحريف شدهاند، بواسطه هزينه هستهاي شدن ايران مطرح شده اند لكن هيچكدام از آنها به اين پرسش پاسخ نميدهند كه آيا ايران به دنبال سلاح هستهاي هست يا نه؟
ژوشي مينويسد: از سوي افراد بدبين سوابقي درباره عدم غير منطقي بودن ايران در زمينه هستهاي مطرح ميشود كه عملا فاقد ارزش و دفاع است، مثلا كشتار مردم توسط استالين و يا كشتار مردم توسط مائو، اين در حالي است كه با توجه به دو سرويس اظهارات و اسناد دو سازمان اطلاعاتي آمريكا سازمان اطلاعات ملي آمريكا و آژانس اطلاعات دفاعي در كنگره، ايران به دنبال سلاح و يا بمب هستهاي حركت نكرده است.
البته اين در صورتي است كه ايران در شرايط جنگي قرار نگرفته و توسط عوامل مختلف تحريك نشده است زيرا ممكن است بر اساس تهديدات جدي ايران تا آستانه قابليت سلاح هستهاي حركت كند.
از سوي ديگر، با توجه به تجربه هند و پاكستان، اگر بپذيريم ايران به سمت سلاح هستهاي پيش برود، عملا نمي تواند از اين سلاح استفاده كند، مانند هند بعد از اولين تجربه آزمايش سلاح هستهاي خود، زحمتي براي استفاده و افزايش برابر پاكستان به خود نداد.
در ادامه اين گزارش نويسنده با اشاره به خطر گسترش رقابت هستهاي در منطقه، اين نگراني را قابل دفاع دانسته و مينويسد: اگر چه ايران هستهاي غير مطلوب است و در صورت دستيابي ايران به سلاح هستهاي، عربستان و كشورهاي حاشيه خليج فارس نيز به دنبال سلاح هستهاي خواهند رفت، لكن هزينه شروع يك جنگ تمام عيار با ايران و درگير كردن كل منطقه و خليج فارس دراين جنگ، بيش از هزينه روشهاي جايگزين است كه بايد در باره انها تحقيقات بيشتري انجام شود.
وي در نتيجه گزارش خود مينويسد: اگر چه دلايل ارائه شده براي ممانعت از فعاليت هستهاي ايران تا حدودي قاب قبول است، لكن اين اظهارات از پشتوانه منطقي و عمق راهبردي برخوردار نبوده و نيازمند تحقيقات بيشتري است؛ حتي اگر ايران تبديل به يك ايران هستهاي شود، بازهم بر اساس اظهارات متخصصين بدبين درباره ايران، اين پيشنهادات براي مقابله با ايران به هيچ نحوي كارساز نبوده و قابليت مقابله با ايران را ندارد.