به گزارش مشرق، متعاقب اعلام «معامله قرن» نقشه‌ای از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از فلسطین و رژیم صهیونیستی منتشر شد که نشان از عمق فاجعه این طرح دارد.

در ادامه به بررسی جزئیات این نقشه می‌پردازیم.

بیشتر بخوانید:

«معامله قرن» و رؤیاپردازی‌های رژیم صهیونیستی

فیلم/ واکنش کمدین معروف آمریکایی به طرح معامله‌ی قرن

بن سلمان در پی اقناع محمود عباس برای پذیرش «معامله قرن»

وجوه تشابه و تمایز «معاهده اسلو» و «معامله قرن»

-کرانه باختری مرزی با رود اردن و بحر المیت نخواهد داشت. تنها راه ارتباطی کرانه باختری با دنیای بیرون دو پلی است که آنها را به اردن متصل می‌کند و از مناطق اسرائیلی خواهد گذشت.

-اتصال کرانه باختری با غزه به وسیله تونلی ۲۴ کیلومتری است.

-تأمین امنیت تمام کرانه باختری در اختیار ارتش اسرائیل است.

-کرانه باختری شبیه مجمع الجزایری خواهد بود که مابین آنها سرزمین‌های اسرائیلی واقع می‌شود. در واقع شهرک‌های اسرائیلی یکپارچگی آن‌را از بین برده است.

-شماری از شهرک‌ها در داخل سرزمین فلسطینی وجود خواهند داشت که با سرزمین اسرائیلی ارتباط دارند و ارتش اسرائیل مختار است وارد آنها شود. این شهرک‌ها غیر از شهرک‌هایی است که در کرانه باختری و در مناطقی که در حال حاضر اسرائیل (بعد از ۱۹۶۷) به خود ملحق کرده قرار دارند.

-کرانه باختری با بحر المیت مرزی ندارد و ساکنان فلسطینی کرانه باختری تنها می‌توانند از بخشی از ساحل بحر المیت که در اختیار اسرائیل است استفاده کنند. در واقع استفاده توریستی آنها محدود است و هیچ بخشی از ساحل بحر المیت متعلق به فلسطین نیست.

-ساکنان فلسطینی کرانه باختری دسترسی به فرودگاه بن گورین تل آویو را نخواهند داشت و تنها راه ارتباطی آنها با جهان خارج، دو پلی است که از روی اراضی اشغالی اسرائیل، کرانه باختری را به اردن متصل می‌کند. پل «امیر محمد» منطقه نابلس را به اردن متصل می‌کند و پل «ملک حسین» منطقه اریحا را به اردن متصل می‌کند.

-۷۰ درصد کرانه باختری (کرانه باختری ۱۹۶۷) در واقع به فلسطینی‌ها اختصاصی داده شده و ۳۰ درصد آن به اسرائیل ملحق شده است. به جای آن دو ناحیه (صنعتی و کشاورزی) در نوار غزه که کمتر از ۳۰ درصد است به فلسطینیان در غزه اختصاص یافته است. این دو ناحیه هیچ مرزی با مصر ندارند و با نواری سه بخش نوار غزه به هم متصل هستند. دو بخش جدید در نوار غزه دو شهرک کشاورزی و صنعتی هستند که احتمالاً کنترل امنیتی آن در اختیار اسرائیل خواهد بود. بخش اول در واقع همان نوار غزه کنونی است که ۱۲ کیلومتر مرز از طریق گذرگاه رفح با مصر دارد و با ساحل مدیترانه نیز مرز دارد.

-دو منطقه صنعتی و کشاورزی ملحق شده به غزه هیچ مرزی با مصر ندارند و به وسیله نوار باریکی به هم متصل هستند. هنوز الحاق این دو بخش که قرار است به جای ۳۰ درصد کرانه باختری به فلسطینیان داده شود در هاله ای از ابهام قرار دارد.

-فلسطینی‌ها اجازه تأسیس بندر در مرز غزه با دریای مدیترانه را نخواهند داشت.

-گروههای مقاومت فلسطینی در غزه باید خلع سلاح شوند.

-قدس پایتخت اسرائیل خواهد بود و احتمالاً بخش کوچکی در قدس شرقی به عنوان پایتخت قدس مطرح خواهد بود. یا ممکن است در حومه قدس بخشی به فلسطین به عنوان پایتخت داده شود.

-کرانه باختری کاملاً در داخل اراضی اشغالی اسرائیل محصور خواهد بود و کنترل آن نیز در اختیار ارتش اسرائیل خواهد بود. تنها بخش فلسطین که مرز با خارج خود-غیر از اسرائیل- دارد نوار غزه کنونی است که ۱۲ کیلومتر مرز با دریای مدیترانه دارد و بعید است فلسطین اجازه تأسیس بندر داشته باشد. کنترل گذرگاه رفح هم پیش از این نیز در دست مصر بوده است.