به گزارش مشرق به نقل از تابناک، تأثیر ایران بر ترکیه به شکل شگفت‌انگیزی، حتی در سیاست داخلی ترکیه دیده می‌شود؛ در مقابل، ترکیه توانایی این را ندارد که چنین سطحی از نفوذ را در ایران داشته باشد. تحلیلگر ترکیه‌ای با بررسی نقش و نفوذ ایران در ترکیه، انقلاب اسلامی ایران و روابط اقتصادی ایران و ترکیه را به عنوان مهمترین عوامل نفوذ ایران برمی‌شمارد.

وی نخست با یادآوری این مسأله که ترکیه تأثیر بسیار جزیی بر آذری زبانان ایران دارد، به‌ این نکته نیز اشاره می‌کند که‌ این کشور، هیچ اثری نیز بر زندگی سیاسی و روشنفکری ایرانی ندارد. در مقابل، به ‌رغم اختلافات ترک‌ها با ایرانیان از زمان امپراتوری عثمانی، گروه‌های متعددی در ترکیه هستند که به طور تاریخی تحت تأثیر ایران بوده‌اند.

باچیک که مطلب خود را در سایت خبری «تودی زمان» منتشر کرده است، به نقش ترکیه در ناتو می‌پردازد و به طور تلویحی درگیر شدن بیش از اندازه ترکیه در سیاست‌های ناتو، به ویژه در یک سال گذشته و در رابطه با نصب سامانه راداری ناتو در خاک این کشور را مورد انتقاد قرار می‌دهد.

به باور وی، در این باره به روشنی می‌توان دید که هم احزاب محافظه‌کار و هم احزاب سکولار کمالیست بر این باورند که نصب این سامانه نه برای حفاظت از ترکیه، بلکه برای دفاع و حمایت از اسرائیل نصب شده است و این مسأله چندان برایشان خوشایند نیست.

اما چه چیزی باعث موفقیت ایران در اعمال نفوذ بر ترکیه شده است تا آنجا که احزاب سیاسی این کشور، با وجود نقاط افتراق فراوان، در رویارویی با ایران، موضعی در پیش می‌گیرند که موجب رنجش ایرانیان نشود؟

باچیک با بیان این که می‌توان علل متعدی را برای توضیح این مسأله آورد، دو عامل را مورد توجه قرار می‌دهد؛ نخست، انقلاب اسلامی ایران که بیشترین تاأثیر را بر گروه‌های سنی مذهب ترکیه داشت. این گروه‌ها، نظام سیاسی ایران را به عنوان مدلی در مقابل مدل غربی می‌دیدند و بر این باور بودند، می‌توان مدلی مشابه را بر پایه عناصر مذهبی اهل سنت در ترکیه بر پا ساخت. در نتیجه، بسیاری از مردم ترکیه در ادارات عمومی و دانشگاه‌ها، دارای نگرشی مثبت درباره مدلی ایرانی در ترکیه امروز هستند.

در یک مقایسه تاریخی می‌توان گفت که انقلاب اسلامی ایران، تأثیری مانند انقلاب‌های کنونی کشورهای عربی داشته است: یک انقلاب مردمی ضد غربی که مسلمانان مظلوم را به جایگاهشان برمی‌گرداند.

وی در ادامه به دومین عامل نفوذ ایران در ترکیه، یعنی اقتصاد می‌پردازد. روابط بازرگانی ایران و ترکیه، بالغ بر پانزده میلیارد دلار در سال است و بیش از هزار شرکت تحت مالکیت ایرانیان در ترکیه و شمار بسیاری از شبکه‌های اجتماعی و سیاسی غیر رسمی هستند که ‌این حجم عظیم مبادلات را حمایت می‌کنند. بی‌گمان، پول عاملی خنثی و بی‌طرف در سیاست نیست و چنین حجمی از مبادلات نیز شبکه‌های زیادی را بین سیاستمداران ایرانی و ترک ایجاد می‌کند.

هرچند روابط ایران و ترکیه در ماه‌های گذشته و در پی برنامه نصب سامانه دفاع موشکی ناتو در خاک ترکیه و همچنین همراهی ترکیه با مواضع کشورهای غربی درباره سوریه، موجب تنش در روابط ایران و ترکیه شده است، از خلال این تحلیل، می‌توان دریافت که ترکیه همچنان برای ایفای نقش نخست در منطقه خاورمیانه فاصله بسیاری با ایران دارد.

از سوی دیگر، همین مقاله منتشره در سایت خبری «تودی زمان» را می‌توان نمونه‌ای دیگر از نفوذ ایران بر قشر روشنفکر ترکیه دانست. انتقادات نویسنده مقاله به سیاست‌های ترکیه در سال گذشته و به ویژه درباره ناتو و برشمردن منابع قدرت ایران در ترکیه، بدون آن که اشاره‌ای به راه‌های برون رفت ترکیه از زیر نفوذ ایران و یا اقدام متقابل ترک‌ها داشته باشد، نشان دهنده‌ این است که حتی تحلیلگران ترک نیز موضعی منفعل در مقابل قدرت ایران در منطقه دارند؛ اکنون باید دید، آیا سیاستمداران ترکیه نیز قادر به درک شرایط موجود هستند و از اشتباهات خود در سال‌ گذشته درس می‌گیرند، یا منتظر پیامدهای سیاست‌های خود می‌مانند؟!