سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** نقیب زاده:رفتار آمریکا با ایران،شبیه رفتار با صدام است

«احمد نقیب زاده» فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه سازندگی نوشت:«آنچه آمریکایی ها در ۴ دهه گذشته تاکنون در قبال ایران در پیش گرفته اند، مدلی شبیه رفتار با عراق بوده است. آمریکایی ها یک دهه رژیم صدام را تضعیف کردند، به گونه ای که تحریم های فلج کننده ای برای این کشور وضع شد. زمانی که عراق از درون استحکام داخلی اش را از دست داد، آمریکایی ها اقدام به حمله نظامی کردند...ترامپ از هیچ چیز ابا ندارد».

این فعال اصلاح طلب در اقدامی تأمل برانگیز رژیم دیکتاتوری و دست نشانده صدام را با نظام جمهوری اسلامی ایران در یک کفه ترازو قرار داده است.

نقیب زاده که پیش از این مدعی شده بود که «برای راضی کردن اروپا باید بُرد موشک هایمان را کاهش دهیم»، حالا مدعی است که سایه جنگ بالای سر کشور است و پس از تحریم های فلج کننده و سپس از دست رفتن استحکام داخلی، مرحله بعد حمله نظامی به ایران است و ترامپ نیز از اجرای هیچ کاری ابا ندارد!

این در حالی است که نه تحریم های ضدایرانی آمریکا به هدف اصلی خود رسیده است و نه استحکام داخلی ایران از دست رفته است.

 پایگاه «گلوبال ریسرچ»- مهر ۹۸- در گزارشی نوشته بود:«ایران حدود ۸۲ میلیون نفر جمعیت دارد و وسعت جغرافیایی آن چهار برابر بزرگتر از عراق است. در حوزه سخت افزارهای نظامی، ایران بیش از ۱۶۰۰ تانک، بیش از ۵۰۰ هواپیما، حدود ۲۳۰۰ وسیله نقلیه جنگنده زرهی، بیش از ۳۰ زیردریایی و حدود ۹۰ فروند کشتی دارد. یکی از پیشرفته ترین سامانه های دفاعی ایران، سامانه پدافند هوایی ۱۵ خرداد است که قابلیت های بسیاری دارد و این امکان را دارد که همزمان ۶ هدف را ردیابی و منهدم کند. این سلاح چندی پیش در اطراف خلیج فارس شلیک شد(و پهپاد فوق پیشرفته و گران قیمت تریتون را به آهن پاره تبدیل کرد)».

گلوبال ریسرچ در ادامه نوشته بود:«کارشناسان نظامی برآورد کرده اند که برای حضور نیروهای آمریکایی در ایران، در ابتدا فقط ۱۲۰ هزار نیروی پشتیبان لازم است و این به هیچ عنوان عملیاتی و اجرایی نیست. ایالات متحده در مجوع برای حمله به ایران به یک میلیون نیروی پشتیبان نیاز دارد و این در حالی است که چنین نیرویی اصلا وجود ندارد».

شبکه خبری راشاتودی نیز چندی پیش در گزارشی نوشته بود:«واشنگتن به خوبی می داند که ایران، عراق، افغانستان یا لیبی نیست، زیرا به محض فرودآمدن نیروهای آمریکایی در خاک ایران، این جسدهای آمریکایی است که در کوتاهترین زمان، جمع آوری می شود».

اصلاح طلبان از یکسو مدعی هستند که باید با برجام موشکی و منطقه ای بر مولفه های قدرت خود چوب حراج بزنیم و از سوی دیگر مدعی هستند که سایه جنگ بالای سر کشور است و جنگ نزدیک است!

** روزنامه حامی دولت: روحانی،نه دیپلمات است و نه حقوقدان

«نعمت احمدی» حقوقدان و فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت:«آقای روحانی که به شیخ دیپلمات شهرت داشت و به گفته خود دیپلمات بود نه سرهنگ، اعمالی سرهنگانه و غیردیپلماتیک انجام داد. مثلا در ارومیه با لبخندی عجیب گفت که من هم صبح جمعه از افزایش قیمت بنزین باخبر شدم. این در حالی است که رئیس‌جمهور برابر اصل ۱۱۳ قانون اساسی پس از مقام معظم رهبری عالی‌ترین مقام اجرایی است و اینکه در این جایگاه بخواهد از چنین موضوعی اظهار عدم اطلاع کند مورد قبول و پذیرفته نیست»

احمدی در ادامه گفت:«من در نوبت اول در سال ۹۲...قلما و قدما با سخنرانی و... به نفع آقای روحانی کار کردم و بسیاری را وادار کردم که به وی رای دهند... در دور دوم نیز برای آقای روحانی تبلیغ کردم، اما واقعا در شرایط فعلی از خودم شرمنده‌ام و عذرخواه بسیاری از کسانی هستم که با تاکید و توصیه من به آقای روحانی رای دادند. خنده‌های ملیح آقای روحانی بیشتر نیشتر به جان آدم می‌زند و اگر از نگاه سیاسی، اجتماعی و دیپلماتیک نگاه کنیم رفتار آقای روحانی چندان دیپلماتیک نیست».

این فعال سیاسی اصلاح طلب تاکید کرد:«من گاهی اوقات فکر می‌کنم در همه انتخابات‌ها اگر ما به رقیب یا نفر روبه‌رویی رای داده بودیم شرایط بهتر نمی‌شد؟ یعنی آیا ما تقصیر و گناه نداریم؟ مثلا اگر آن سرهنگ روی کار آمده بود چه‌کاری می‌خواست بکند؟ آیا رفتار یک حقوقدان رفتار سیاسی- دیپلماتیکی بود یا امنیتی؟ مثلا اگر آقای قالیباف که سرهنگ بود و لوله می‌کرد روی کار می‌آمد بدتر از وضع موجود کشور را اداره می‌کرد؟ اینهاست که مردم را آزار داده و به ریزش آرا منجر شده است».

دیروز «غلامرضا حیدری» نماینده عضو فراکسیون امید مجلس در مصاحبه با روزنامه آفتاب یزد مدعی شد که روحانی شبیه ترامپ است. حالا یکی دیگر از روزنامه های اصلاح طلب فریاد وامصیبتا سر داده که چه نشسته اید که آقای روحانی، نه حقوق دان است و نه دیپلمات.

این در حالی است که ستاد انتخاباتی روحانی- با محوریت اصلاح طلبان- در سالهای ۹۲ و ۹۶ با هراس افکنی و «لولوتراشی از رقیب» و ایجاد دوگانه هایی همچون «جنگ-صلح»، «مذاکره- جنگ»، «تنش- تعامل»، «حقوقدان-سرهنگ» و...بدون ارائه هیچ برنامه عملیاتی برای رفع مشکلات کشور، پا به عرصه رقابت های انتخابات ریاست جمهوری گذاشت.

حالا در شرایطی که حدود ۳ ماه تا انتخابات مجلس و کمتر از دو سال تا انتخابات ریاست جمهوری باقی است. بانیان اصلی وضع موجود، ژست منتقد به خود گرفته و در صف اول انتقاد از دولت قرار گرفته اند.

اصلاح طلبان به عنوان بانیان اصلی وضع موجود باید به مردم پاسخگو باشند، نه اینکه در زنگ حساب، انشاء بخوانند.

** مگر قرار نبود هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژها؟!

روزنامه ابتکار در یادداشتی با عنوان «چرخ زندگی نمی چرخد» نوشت:«با هر حساب و کتابی، دخل و خرج‌شان با هم جور در‏نمی‌آید. یک روز بر سر هزینه اجاره خانه لنگ می‌مانند و روز بعد تامین کالاهای اساسی آه از نهادشان بلند می‌کند. این یک دید کلی به معیشت کارگران در شرایط حال حاضر است، شرایطی که سعی دارند صورت خود را با سیلی سرخ نگه دارند، ولی علی‌رغم حفظ ظاهرها، بسیاری از صاحب‌نظران مسئله نچرخیدن چرخ زندگی کارگران را مطرح می‌کنند».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت:«شنیده‌ها حاکی از آن است که برخی از خانوارهای کارگری حتی جایی در توزیع بسته‌های حمایتی دولت که ناشی از تغییر نرخ بنزین بوده نداشته‌اند، درصورتی که با وجود مشکلات به نظر می‌رسد کارگران از اولویت بیشتری برای دریافت این بسته حمایتی برخوردار هستند. چراکه امروزه قدرت خرید این اقشار به‏شدت کاهش پیدا کرده است و برای جبران این کاهش قدرت خرید نیازمند حمایت‌های دولتی هستند».

روزنامه های اصلاح طلب از جمله روزنامه ابتکار- متعلق به «محمد علی وکیلی» نماینده اصلاح طلب مجلس- در سالهای گذشته مدعی بودند که با رویکرد دولت روحانی در اقتصاد و سیاست خارجی، هم چرخ کارخانه ها می چرخد و هم چرخ سانتریفیوژها.

اما در پسابرجام هم ارزش پول ملی کاهش پیدا کرد، هم تحریم ها افزایش یافت و هم سفره مردم کوچک شد.

حالا اصلاح طلبان گلایه می کنند که چرا چرخ زندگی کارگران نمی چرخد؛ و به این سوال پاسخ نمی دهند که مگر قرار نبود در دولت شما هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژها؟!