به گزارش مشرق، روزنامه جمهوری اسلامی امروز چهارشنبه 22/05/93 در گزارشی نوشت: دیروز یکی از مشاوران رئیس‌جمهور برای توجیه ادبیات همراه با عصبانیت دکتر روحانی در جلسه گردهمائی سفرا و رؤسای نمایندگی‌های سیاسی ایران در خارج از کشور، مطالبی گفت که قطعاً اگر نمی‌گفت بهتر بود. رئیس‌جمهور در جمع سفرا گفته بود: "یک عده شعار می‌دهند ولی بزدل سیاسی‌اند، هر وقت می‌خواهد مذاکره شود یک عده‌ای می‌گویند داریم می‌لرزیم. خوب به جهنم. بروید یک جای گرم پیدا کنید."
تمام دوستان آقای روحانی اتفاق نظر دارند که این ادبیات متناسب شأن ایشان، هم به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران و هم به عنوان شخص آقای روحانی، نیست. به همین دلیل، ظرف دو روز گذشته کسانی که در دوستدار دولت یازدهم بودنشان تردیدی وجود ندارند، از چنین ادبیاتی اظهار تأسف کردند و از آقای رئیس‌جمهور خواستند تلاش کنند این اشتباه تکرار نشود.
متأسفانه مشاور فرهنگی آقای رئیس‌جمهور به جای اینکه همین نقطه نظرها را به ایشان منتقل کند و خود نیز بر رعایت این توصیه‌ها تأکید نماید، درصدد توجیه برآمده و گفته است: "به نظر بنده رئیس‌جمهور عصبانی نبود، ولی صریح بود."
به آقای مشاور یادآور می‌شویم که پیشوایان دین به ما توصیه فرموده‌اند با دوستان خود صادق باشیم و از تصدیق کنندگان نباشیم: صدیقک من صدقک لامن صدّقک.
شرط مشاور بودن، صداقت است نه توجیه کردن. مشاوری که درصدد توجیه برآید، نه تنها به فرد مورد مشورت خدمت نمی‌رساند بلکه به او خیانت می‌کند. بسیاری از دولتمردان به خاطر وظیفه نشناس بودن مشاوران و اطرافیان گرفتار مشکلات زیادی شدند که نمونه‌هائی از آنها را در سال‌های گذشته در کشور خودمان دیده‌ایم. این روش غلط نباید تکرار شود.
در اینکه رئیس‌جمهور روحانی دارای ادبیاتی در خور شأن نظام جمهوری اسلامی است تردیدی وجود ندارد، اما این را هم می‌دانیم که هر انسانی گاهی در اثر عصبانیت یا عوامل مختلف دیگر ممکن است دچار اشتباه شود و سخنی بگوید که با ادبیات معمول خود او سازگاری ندارد. در چنین مواردی، این اطرافیان هستند که باید واقعیت را به او بگویند و با مواظبت‌ها و یادآوری‌ها مانع تکرار آنچه نارواست شوند.
از کسی که دارای عنوان مشاور فرهنگی است بیش از سایر مشاوران و اطرافیان چنین انتظاری وجود دارد. او اگر به هر دلیل نمی‌تواند صریح و بی‌تعارف حرف بزند، قطعاً اگر سکوت کند بهتر است.
تمام دوستان آقای روحانی اتفاق نظر دارند که این ادبیات متناسب شأن ایشان، هم به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران و هم به عنوان شخص آقای روحانی، نیست. به همین دلیل، ظرف دو روز گذشته کسانی که در دوستدار دولت یازدهم بودنشان تردیدی وجود ندارند، از چنین ادبیاتی اظهار تأسف کردند و از آقای رئیس‌جمهور خواستند تلاش کنند این اشتباه تکرار نشود.
متأسفانه مشاور فرهنگی آقای رئیس‌جمهور به جای اینکه همین نقطه نظرها را به ایشان منتقل کند و خود نیز بر رعایت این توصیه‌ها تأکید نماید، درصدد توجیه برآمده و گفته است: "به نظر بنده رئیس‌جمهور عصبانی نبود، ولی صریح بود."
به آقای مشاور یادآور می‌شویم که پیشوایان دین به ما توصیه فرموده‌اند با دوستان خود صادق باشیم و از تصدیق کنندگان نباشیم: صدیقک من صدقک لامن صدّقک.
شرط مشاور بودن، صداقت است نه توجیه کردن. مشاوری که درصدد توجیه برآید، نه تنها به فرد مورد مشورت خدمت نمی‌رساند بلکه به او خیانت می‌کند. بسیاری از دولتمردان به خاطر وظیفه نشناس بودن مشاوران و اطرافیان گرفتار مشکلات زیادی شدند که نمونه‌هائی از آنها را در سال‌های گذشته در کشور خودمان دیده‌ایم. این روش غلط نباید تکرار شود.
در اینکه رئیس‌جمهور روحانی دارای ادبیاتی در خور شأن نظام جمهوری اسلامی است تردیدی وجود ندارد، اما این را هم می‌دانیم که هر انسانی گاهی در اثر عصبانیت یا عوامل مختلف دیگر ممکن است دچار اشتباه شود و سخنی بگوید که با ادبیات معمول خود او سازگاری ندارد. در چنین مواردی، این اطرافیان هستند که باید واقعیت را به او بگویند و با مواظبت‌ها و یادآوری‌ها مانع تکرار آنچه نارواست شوند.
از کسی که دارای عنوان مشاور فرهنگی است بیش از سایر مشاوران و اطرافیان چنین انتظاری وجود دارد. او اگر به هر دلیل نمی‌تواند صریح و بی‌تعارف حرف بزند، قطعاً اگر سکوت کند بهتر است.
