من خوابگاهمون جلو بیمارستان جانبازان(بیمارستان ساسان تهران) بود خیلی سختهههههه فقط اون طرف خدا بهتون پاداش بده/یکی از رفقای بابام جانباز بود از ناحیه چشم و سر و کمر و هر جا فکر کنید همیشه با بابام در حال سفر درمانی بودن آمپول تو سرش می زدن تا فقط درد نکشه روزی یک استکان قرص می خورد تو سن 20تو چزابه مجروح شده بود و اتفاقی برده بودنش بیمارستان امام رضای مشهد ماه رمضون قبل به بابام گفت بیا بریم مشهد(به دوستاشم گفته بود سفر آخرمه)توی حرم تشنج میکنه میبرنش بیمارستان موسی بن جعفر مشهد میگن کاری از ما نمیاد در نهایت میبرنش بیمارستان امام رضا ع و تو همون اتاقی که 25 سال پیش زمان مجروحیت آورده بودنش شهید میشه /فقط از اخلاقش بگم کنارش بودی از هیبت و روح الهیش تنت میلرزید انگار بلا تشبیه جلو کعبه بودی ببخشید طولانی گفتم من خیلی انقلابی نیستم ولی یاد این رفیقم میفتم جیگرم میسوزه

شرمنده همه آنها هستیم.

همه ما این امنیت و صلابت مملکتمون رو مدیون خون پاک شهدا و از خودگذشتگی همه جانبازان هستیم خدا از سر تقصیرات ،کبر و خودخواهی بعضی از ما مردم قدر نشناس بگذره ان شاالله