دستهایشان را به شب می دهند، و هر دستی که به سوی آسمان می رود، دری باز می شود رو به روشنایی پگاه، دری رو به جود و رحمت، برای دل شکسته های قرآن به سر. با چشمهایی گریان و نگاهی ملتمسانه ،در ظلمت شب دنبال گمشده ای هستند . دستها در پیچ و خم زمزمه های مناجات، راه را در تاریکی پیدا می کنند، به سوی نور. امشب شب روشنایی است، شب شور اشک، شب خنک رهایی از آتش، شب مغفرت ، شب سلام بر صبح ،شب برگشتن به خود، برگشتن به او. و انتهای این شب طولانی، لبخندی است روشن، به آغاز دوباره زندگی...