به گزارش مشرق، حسین شریعتمداری در ستون یادداشت روز روزنامه کیهان امروز دوشنبه نوشت:
1- «از جنایت علیه ایران دست بردارید»، «دشمن ما ایران نیست، دشمن واقعی ما اقلیت یک درصدی حاکم بر آمریکاست»، «جنایات مشترک آمریکایی و اسرائیلی علیه دانشمندان ایرانی را متوقف کنید»، «نه جنگ، نه تحریم، نه دخالت و نه جنایت علیه ایران»، «فاجعه 11 سپتامبر منشأ داخلی داشت»، «مرگ بر دیدگاه شما، چرا جنگ با ایران؟ جنگ واقعی همین جا در آمریکاست، جنگ ما علیه یک درصد حاکم»، «از دخالت در ایران و سوریه دست بکشید»، «دستهایتان را از ایران کوتاه کنید»، «همین حالا نظامیان آمریکایی را از افغانستان بیرون بکشید»، «چرا دانشمندان هسته ای ایران را ترور می کنید»؟
و بالاخره به آنچه روی این پلاکارد نوشته شده توجه کنید؛ «به ما بپیوندید تا در تغییر تاریخ سهیم باشید» و...
این همه که همه آنچه بود نیست، فقط بخشی از پلاکارد نوشته هایی است که دیروز در تظاهرات فراگیر و همزمان در 80 شهر بزرگ آمریکا و کانادا روی دست تظاهرکنندگان آمریکایی و کانادایی به فراز آمده بود. تقریباً در تمامی تظاهرات 80 شهر آمریکا و کانادا، تصاویر بزرگی از شهید مصطفی احمدی روشن که در حالتی معصومانه فرزند خردسالش نیز در کنارش بود، حمل می شد. زیر این تصویر که آمریکایی ها و کانادایی ها به صورت یک پوستر بزرگ روی دست گرفته بودند این جمله نوشته شده بود «جنایت آمریکایی و اسرائیلی علیه دانشمندان ایرانی را متوقف کنید». تصاویری از این تظاهرات گسترده و فراگیر در صفحه اول کیهان امروز به چاپ رسیده و تیتر یک روزنامه نیز به گزارشی در همین باره اختصاص یافته است.
2- در این گزاره ها دقت کنید؛
«برتولت برشت» شاعر و نمایشنامه نویس بلندآوازه آلمانی - نیمه اول قرن بیستم- می گوید «می توان برای همیشه به یک نفر دروغ گفت و یک نفر نیز می تواند برای همیشه به همه دروغ بگوید ولی هرگز نمی توان برای همیشه به همه دروغ گفت».
بعد از عقب نشینی نظامی آمریکا از عراق، نشریه آمریکایی فوربز - FORBES- در گزارشی که بسیاری از رسانه های آمریکایی و اروپایی آن را با تیترهای درشت بازنشر دادند، خطاب به دولتمردان آمریکایی و مشخصاً خطاب به بوش و اوباما نوشت؛ «نتیجه ای که از حمله نظامی به عراق گرفتیم تلخ اما خنده دار است! اکنون که پس از 9 سال از عراق خارج می شویم چه دستاوردی داشته ایم؟ هزاران میلیارد دلار هزینه کرده ایم و پنتاگون چند هزار میلیارد دلار آن را وام گرفته که حالا باید با بهره پس بدهد. از نظامیان خود در عراق بیگاری کشیدیم، نزدیک به 4500 تن از نظامیان خود را از دست دادیم. هزاران مجروح به آمریکا منتقل کردیم و در نهایت عراق را با هزینه کردن از سبد مالیات دهندگان آمریکایی به دشمنان آمریکا و دوستان ایران سپردیم و به آمریکا بازگشتیم.» در همان حال دیگر رسانه های آمریکایی، از جمله روزنامه واشنگتن پست نوشت «با خروج از عراق، این کشور را در سینی طلایی تقدیم ایران کردیم» و ترکی فیصل رئیس سابق سازمان استخبارات- سرویس اطلاعاتی- آل سعود در مصاحبه ای با عصبانیت گفت؛ «اگر قرار بود عراق را در سینی طلایی به ایران واگذار کنید، چرا صدام را حذف کردید»؟!
روز 13 دسامبر 2011- 24 آذرماه 1390- اجلاس «راهبردی آتلانتیک» به روال همه ساله در واشنگتن برپا شد. در این اجلاس، مقامات برجسته و استراتژیست های آمریکایی و اروپایی- دو سوی اقیانوس اطلس- حضور داشتند. هنری کیسینجر، رابرت اسکوکرافت، جیمز جونز- مشاوران ارشد امنیتی رؤسای جمهور آمریکا- پانه تئا وزیر دفاع- بخوانید وزیر جنگ- آمریکا، رئیس سازمان اینتلیجنت سرویس انگلیس و مسئولان سازمان های اطلاعاتی فرانسه و اسرائیل نیز حضور داشتند. درباره این اجلاس که گزارش کوتاهی از آن در سایت خبرگزاری «دویچه وله» آلمان منتشر شده آمده است «کیسینجر از شرایط کنونی غرب ابراز نگرانی کرد و در حالی که عصبانی به نظر می رسید، پرسید؛ باید دید چه حماقتی کرده ایم که آمریکای ابرقدرت 2001 را به شرایط شکننده امروز کشانده ایم»؟! دویچه وله در ادامه گزارش کوتاه خود می نویسد «در اجلاس راهبردی آتلانتیک به تحولات جاری در کشورهای اسلامی خاورمیانه و شاخ آفریقا و دشواری هایی که آمریکا و اروپا با آن روبرو هستند- ظاهرا جرأت نمی کنند از جنبش فراگیر وال استریت نام ببرند و یا دویچه وله اجازه آن را نداشته است- اشاره شد و آقای هنری کیسینجر نتیجه گرفت باید بپذیریم که مسیر تاریخ جهان در حال تغییر است» و صدها و شاید هزارها نمونه دیگر از این دست که نه فقط شرح آنها بلکه فهرست آن نیز به درازا می کشد و باید گذاشت و گذشت.
3- حضرت آقا در خطبه های تاریخی نماز جمعه اخیر تهران که بازتاب گسترده ای داشت و نگارنده با درک قاصر خود و به مصداق «دست ما کوتاه و خرما بر نخیل» در برنامه تلویزیونی شنبه شب «دیروز، امروز، فردا» با عنوان «شلیک به پاشنه آشیل آمریکا» از آن یاد کرد، فرمودند «یک جمله هم راجع به این تهدیدهای آمریکا عرض بکنیم، مرتبا تهدید می کنند، تهدید به این زبان: همه گزینه ها روی میز است! یعنی حتی گزینه جنگ. این، تهدید به جنگ است با این زبان. خب، این تهدید به جنگ به ضرر آمریکاست. خود جنگ، ده برابر به ضرر آمریکاست». رهبر معظم انقلاب در این بخش از بیانات خود، دقیقا پاشنه آشیل آمریکا را نشانه رفته اند، و به نظر نگارنده، برای آن که نشان بدهند این نشانه روی با دقت کامل صورت گرفته است در جای دیگری از بیانات خویش تاکید می کنند «ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه اش هم پیروزی جنگ 33 روزه و پیروزی جنگ 22 روزه بود» به بیان دیگر، حضرت آقا به آمریکا و اسرائیل می فهمانند که در حمله نظامی تمام عیار خود با حزب الله و حماس که فقط بخش اندکی از قدرت بزرگ ایران اسلامی را نمایندگی می کردند، شکست سخت و شکننده ای را متحمل شدید بنابراین اگر دست به حماقت بزنید و حمله ای را آغاز کنید، نتیجه قطعی آن از هم اکنون به وضوح قابل پیش بینی خواهد بود.
همین جا گفتنی است که دیروز، روزنامه اسرائیلی هاآرتص با اشاره به تهدیدهای هر از چندگاه مقامات اسرائیلی درباره احتمال حمله به ایران، این تهدیدها را گمراه کننده نامید و نوشت «جنگ 33 روزه سال 2006 با حزب الله لبنان مصیبت بارترین جنگ برای اسرائیل بود و جنگ 22 روزه سال 2008 نیز نتیجه ای مشابه داشت». هاآرتص در ادامه به نقل از «کنت پولاک» کارشناس و مدیر سابق امور خاورمیانه در کاخ سفید و سازمان سیا، می نویسد نتیجه دو جنگ 33 روزه و 22 روزه اسرائیل با حزب الله لبنان و حماس می تواند ارزیابی واقع بینانه ای از حمله احتمالی به ایران ارائه دهد.
4- اواخر مهرماه سال جاری رهبر معظم انقلاب در جمع پرشور مردم کرمانشاه، از «پیچ بزرگ تاریخ» خبر دادند و با اشاره به انقلاب های اسلامی منطقه و تحولات سرنوشت ساز در آمریکا و اروپا، تاکید فرمودند که جهان در آستانه یک پیچ بزرگ تاریخی قرار گرفته و توضیح دادند که در این میان، نگاه جهانیان به الگوی نظام اسلامی ایران دوخته شده است. ایشان در بیانات بعدی خویش نیز به این پیچ بزرگ تاریخی اشاره های معنی داری داشتند.
اکنون به بند اول این نوشته بازمی گردیم و پاسخ این پرسش را به قضاوت می گذاریم که آیا خیزش یکپارچه و همزمان مردم آمریکا و کانادا در 80 شهر بزرگ این دو کشور، از همان پیچ بزرگ تاریخ که حضرت آقا نزدیک بودن آن را خبر داده و 2 ماه بعد دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب در اجلاس راهبردی آتلانتیک بر آن تاکید ورزیده بودند، حکایت نمی کند؟! کدام نگاه واقع بین می تواند این واقعیت بزرگ و آن «واقعه عظیم» که در راه است را انکار کند؟ بار دیگر به پلاکارد نوشته هایی که به برخی از آنها اشاره شد، نگاه کنید! پلاکاردهای تظاهرات دیروز در 80 شهر بزرگ آمریکا و کانادا «دشمن ما ایران نیست، دشمن ما، اقلیت یک درصدی حاکم بر آمریکاست»... «به ما بپیوندید تا در تغییر تاریخ سهیم باشید» و...
چه کسانی تابلوهای راهنما را برای عبور از این پیچ بزرگ نصب کرده اند؟! آقا و امام(ره).
آیا به آمریکا حق نمی دهید که از یکسو برای حفظ آبروی ریخته و قدرت دود شده و به هوا رفته خود، به گزینه های روی میز اشاره کند و در همان حال از زیر میز برای ایران اسلامی پیام مذاکره بفرستد؟!
