به گزارش مشرق، کمیل خجسته مدیرعامل تبیان با طرح این سؤال نوشت: بیشتر از بیست‌وچهار ساعت است که تلگرام طلایی و کمتر از همان ساعت هاتگرام از تلفن‌های همراه مردم حذف شده است. اما ظاهرا دعوا با کلیدواژه‌های محبوبی مثل «حق‌الناس» که مسئولان امر در صفحات شخصی‌شان منتشر می‌کنند آدرس غلط پیدا کرده است و مسئله در حد یک اتفاق برای پوسته پیام‌رسان تلگرام تنزل پیدا کرده است.

مسئله اصلی چیست؟ مسئله اصلی، آینده است. چرا؟ به تاریخ توجه کنید: «در قرن ۱۶ کنترل مستعمرات و شمش‌های طلا دو ابزاری بود که اسپانیا را در صدر قدرت‌ها جا داد؛ قرن ۱۷ هلند از تجارت و منابع مالی سرشار بهره وافی برد؛ در قرن ۱۸ فرانسه با اتکا به جمعیت زیاد و ارتش صاحب اقتدار شد در حالی که در قرن ۱۹ اقتدار بریتانیا برخواسته از تفوق آن در انقلاب صنعتی و نیروی دریایی‌اش بود اما درعصر جدید -عصر اطلاعات- دولتی (یا بازیگران غیردولتی) که بر اطلاعات سوار باشد پیروز است.» این نگاه جوزف‌نای تئوریسین آمریکایی قدرت نرم است در کتاب آینده قدرت.

او راست می‌گوید. به زندگی حالایمان نگاه کنید. همه چیز دارد اینترنتی می‌شود. روزگاری نه چندان دور از موبایل‌های هوشمند خبری نبود و امروز یکی از بدیهیات زندگی شده است. روز به روز روی صفحه گوشی‌ها اپ‌هایی نصب می‌شود که به زندگی حقیقی مردم مرتبط می‌شود. این اینترنتی شدن زندگی در کنار همه محاسنش معایبی هم دارد. یکی از معایبش اینست که اگر دقت نشود مثل اسب تروا عمل می‌کند. وارد قلعه می‌شود و قلعه را از درون فتح می‌کند.

مسئله اصلی این است. شبانه بدون اجازه مردم ایران، یک شرکت آمریکایی به نام گوگل از گوشی ‌آن‌ها که با مجوز دولت ایران وارد کشور شده -و از این واردات سود سرشار کسب کرده- بدون مجوز همان دولت؛ یک اپلیکیشن حذف می‌کند. چند وقت پیش هم اپل کلیه اپ‌های ایرانی را در گوشی‌های خود غیرفعال کرد. ماجرا حذف چند آیکون و اپ از گوشی هوشمند مردم نیست. بلکه پشت سر هر آیکون ایرانی ساخته‌ای، هزاران جوان استارت‌اپی، صدها شرکت نوپای فعال که بر بستر صنایع نوین در حال رشد هستند در معرض ورشکستگی و فروپاشی قرار می‌گیرند. یعنی تهدیدی برای آینده-روشن.

استقلال آرمان اول انقلاب است. عصر جدید، عصر جنگ هوشمند است. دفاع از استقلال هم هوشمندی می‌خواهد. امروز تجربه شد هشدار چندوقت پیش رهبری در استادیوم آزادی که دشمن از رسانه مانند «سلاح شیمیایی» استفاده می‌کند. «سلاح شیمیایی را وقتی می‌زنند، تانک و تجهیزات را از بین نمی‌برد؛ تجهیزات می‌ماند و انسان‌ها از بین می‌روند و از قدرت استفاده‌ از ابزار می‌افتند... این را کسانی که مسئولیت این بخش از کشور را -بخش ارتباطات را- دارند، درست توجه کنند. ما در جلسات حضوری هم به اینها تذکر داده‌ایم... حالا هم می‌گوییم؛ توجه کنند که آنها ابزاری نشوند برای اینکه دشمن راحت بتواند سلاح شیمیایی خودش را علیه این مردم به کار ببرد.»

امروز روز پاسخگویی است: مسئولین ارتباطات چگونه با «شرکت‌های واردکننده اینترنت» و خدمات‌دهنده آن مانند سامسونگ و اپل که کل بازار ایران را اشغال کرده اند توافق کرده‌اند که به همین سادگی بازار ایران شبانه تهدید می‌شود؟ دی ماه ۹۶ یک پلتفرم به نام تلگرام حاکمیت ملی را به مخاطره انداخت. آن روزها مسئولان علی‌رغم مذاکراتشان با آقای دورف در توئیتر به یکدیگر ریپلای می‌زدند. امروز این خدشه بر حاکمیت خودش را به سطح دیوایس و تجهیزات اینترنت‌رسان مانند گوشی‌های هوشمند رسانده است. تدبیر مسئولان ارتباطاتی کشور برای مراقبت از استقلال کشور چیست؟ آیا کسی مراقب «کسب‌وکارهای نوپای اینترنت‌پایه» هست؟