به گزارش مشرق؛ امیر تفرشی کارشناس مسائل آمریکای لاتین در کانال شخصی خود درباره آخرین تحولات ونزوئلا نوشت:

قریب به بیست سال از زمانی که چاوز در ونزوئلا قدرت را در دست گرفت، گذشته است. واشنگتن طی این دو دهه، همواره تلاش داشته که به متن مدیریت و سیاست‌گذاری در این کشور بازگردد. یکی از موانع جدی برای نیل به این خواست، اپوزیسیون فاسد و بی‌اعتبار در ونزوئلا بوده است.

عموم مردم در ونزوئلا حتی زمانی که زیر فشارهای طاقت‌فرسای اقتصادی قرار دارند، مطمئن نیستند که هم‌پیمانان آمریکا در این کشور گره‌ای جدی از مشکلات خواهند گشود. برداشت عمومی نسبت به چهره‌های شاخص اپوزیسیون منفی است. آنچه در خصوص فساد در ونزوئلا گفته می‌شود، تنها منحصر به دولتی‌ها نیست. مردم، مخالفان دولت را نیز به لحاظ اقتصادی فاسد و به لحاظ سیاسی قدرت‌طلب می‌دانند.

بیشتر بخوانید:

مرگ مغزی وزارت خارجه ایران در قبال تحولات ونزوئلا

دولت مادورو با این باد سرنگون نخواهد شد

مراحل کودتای آمریکا در ونزوئلا

مخالفان دولت در ونزوئلا نه تنها هیچ ابایی از ارتباط با مقامات آمریکایی ندارند که در این مسیر از هم سبقت می‌گیرند. آنکه بتواند خود را به کاخ سفید برساند، بر سایرین فخر می‌فروشد. سران اپوزیسیونی که امروز در پارلمان ونزوئلا لانه کرده، در آگوست ۲۰۱۷ از دولت آمریکا خواستند تا دولت این کشور را تحریم کند! این اقدام اثر مخربی بر اعتبار آنها نزد مردم داشت.

بر همین مبنا، آمریکا در هر دوره تلاش می‌کند چهره‌ای جوان را که دارای پیشینه سیاسی کوتاه‌تری در همکاری با احزاب اپوزیسیون است، به عنوان آلترناتیو به صحنه بفرستد؛ دیروز «انریکه کاپریلس» و امروز «خوان گوایدو».

تشتت و تفرق، مشکل دیگر مخالفان در ونزوئلاست. دور یک میز نشاندن احزاب و چهره‌های مخالف، تلاش طاقت‌فرسایی است که هر گاه سفارت آمریکا در کاراکاس به این مهم نیل یافته، قدمی موثر در صحنه سیاستِ ونزوئلا برداشته است. نمونه‌اش، انتخابات مجلس در سال ۲۰۱۵ و تشکیل لیستی واحد از مخالفان دولت بعد از ۱۶ سال بود که منتهی به تسخیر پارلمان شد.

امروز اما، به دلایل ذکر شده، حمایت چهره‌های شاخص اپوزیسیون از «خوان گوایدو» مانند یک شمشیر دو لبه عمل می‌کند. آنها که خود به این واقعیت واقف هستند، سعی می‌کنند محتاطانه و با رعایت جوانب از رئیس‌جمهور خودخوانده حمایت کنند.

آمریکا آگاه است که دولت مادورو، دیگر آن نهال ماه‌های آغازین سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ نیست که با یک عملیات خیابانی به لرزه افتد. به نظر می‌رسد این بار پروژه «قدرت دوگانه» برای ونزوئلا طراحی شده است. اما جای پایشان در این کشور به قدر کافی محکم نیست. دستگاه اطلاعاتی آمریکا می‌داند دیوار مخالفانِ دولت، جای مناسبی برای یادگاری نوشتن نیست. این یکی از سخت‌ترین چالش‌های پیش‌روی واشنگتن است.