سرویس سیاست مشرق - ر وزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** ظریف: مقاومت شرط اصلی است، با شعار نمی‌توان مقابل دشمن ایستاد

روزنامه خراسان در سرمقاله امروز با عنوان «ظریف گفته‌های "ظریف" در خراسان» نوشت: «"من زمان شاه را دیده‌ام، مقاومت شرط اصلی است با شعار نمی‌توان در مقابل دشمن ایستاد، قدرت تنها یک مؤلفه ندارد بلکه چند مؤلفه‌ای است، نظام ابرقدرتی فرو ریخته، نظام دو قطبی در جهان و حتی نظام چند قطبی بلکه «قطبیت» در هم شکسته و وجود ندارد". این جملات به نوعی اصلی‌ترین سخنان و کلید واژه‌های سخنرانی دکتر محمد جواد ظریف در جمع اهالی «خراسان» در روز پنج شنبه گذشته بود».

آقای ظریف تاکید کرده است که مقاومت شرط اصلی است؛ اما عملکرد و کارنامه وی فرسنگ‌ها با این اظهارنظر فاصله دارد. ظریف-آذر ۹۲- در اظهارنظری عجیب گفت: «آیا فکر کردید آمریکا که می‌تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد از سیستم دفاعی ما می‌ترسد؟ آیا واقعاً به خاطر قدرت نظامی، آمریکا جلو نمی‌آید؟». وی شهریور ۹۳ نیز گفت: «رسیدن به هر نوع توافقی، بهتر از عدم توافق است». مقامات ارشد وزارت خارجه ظریف همزمان با اقدام مشترک وزارت خارجه و وزارت خزانه داری آمریکا در بستن راههای دور زدن تحریم‌ها و منصرف کردن کشورها از تعامل اقتصادی با ایران، با اطمینان گفتند که «امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است و ما بر اجرای کامل برجام مطمئن هستیم»!

ظریف گفته است «مقاومت شرط اصلی است، با شعار نمی‌توان مقابل دشمن ایستاد». این در حالی است که پیش از این روحانی در اظهارنظری تأمل برانگیز گفته بود: «نباید مقابل قدرت‌های بزرگ ایستاد، آن هم با شعارهایی که بعضاً توخالی است»!

آقای ظریف تاکید کرده است که مقاومت شرط اصلی است اما متاسفانه دولت هشت ماه است که به وعده‌های سرخرمن و وقت کشی اروپا دلخوش کرده است!

** عطریانفر: قهر از انتخابات یعنی خروج از اصلاح طلبی و ورود به براندازی

«محمد عطریانفر» عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در مصاحبه با روزنامه ایران گفت: «قهر از انتخابات اساساً یک شعار انحرافی است. اصلاح‌طلبی "همزاد با انتخابات" است. اگر شما روزی از انتخابات روی برگردانید، از کسوت اصلاح‌طلبی خارج می‌شوید و لاجرم در برابرتان سه راه وجود دارد. یا یک منفعل سیاسی می‌شوید و دیگر دغدغه‌ای برای سرنوشت ملی ندارید و در گوشه‌ای سر در لاک خودتان فرو می‌برید، یا از سیاست و سیاست ورزی دست می‌کشید ومی گویید بروم به زندگی‌ام بپردازم، شاید در بزنگاه‌های انتخاباتی رأی بدهید یا نه، قسمت سوم این است که می‌روید به سمت مقاومت و مخالفت با نظام حاکمی که انتخابات را مبنای مدیریت خود درجامعه قرار داده است و آن وقت می‌شوید برانداز و مخالف؛ بنابراین کسانی که سخن از قهر انتخاباتی می‌زنند توجه نمی‌کنند به اینکه تبعات این اظهارنظر چیست. تبعات این اظهارنظر یا دلالت بر انفعال یا دلالت بر یک قهر انتخاباتی دارد که نظام آن را به رسمیت نمی‌شناسد یا رویکرد مخالفت و مقاومتی که روح براندازی نظام از آن استنباط می‌شود».

در روزهای گذشته، «عبدالواحد موسوی لاری» وزیر کشور دولت اصلاحات و نایب رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان گفته بود با صندوق رأی قهر نمی‌کنیم اما به شرط کنار رفتن نظارت استصوابی!

پیش از آن نیز «سعید حجاریان» از فعالین اصلاح‌طلب گفته بود: «اگر همین امروز صندوق رأی بیاورند، اقبال چندانی به آن نخواهد شد. مگر آنهایی که رأی‌دادن را جز مناسک مذهبی می‌دانند…برای اصلاح‌طلبان هم گمان ندارم انتخابات چنگی به دل بزند».

طیف اصلاح طلب نه جنبه شکست در انتخابات را دارد و نه ظرفیت مسئولیت پذیری پس از پیروزی در انتخابات. این طیف در سال ۸۸ پس از شکست در انتخابات، با قانون شکنی و زیرپاگذاشتن حق الناس، کشور را ۸ ماه درگیر آشوب و اغتشاش کرد. اصلاح طلبان در سال ۹۲ و ۹۶ اکثریت مطلق کابینه را در اختیار گرفتند اما با بی اخلاقی، از پذیرش مسئولیت وضع موجود شانه خالی کردند.

پیش از این، «محمد رضا تاجیک» مشاور رئیس دولت اصلاحات گفته بود که جریان اصلاحات با جریان برانداز خارج از کشور مرزبندی نکرده است.

** مبلغ: دولت با اصلاح طلبان مشورت نمی‌کند

«مرتضی مبلغ» در مصاحبه با روزنامه قانون گفت: «دولت در تنظ ی م سیاست‌های خود با اصلاح طلبان مشورت نمی‌کند».

اصلاح طلبان به طرق مختلف در پی فاصله گذاری با دولت برای حضور بدون هزینه در انتخابات‌های ۹۸ و ۱۴۰۰ است.

به عبارت دیگر، این جریان که سهم خود را به صورت تمام و کمال از دولت روحانی گرفت، با گذشت حدود یکسال از عمر دولت دوازدهم و در شرایطی که ناکارآمدی بخش‌های مختلف دولت و به خصوص تیم اقتصادی و تیم سیاست خارجی افکار عمومی را ناراضی کرده است، با دنبال کردن سناریوی «فرار از مسئولیت» ژست منتقد به خود گرفته و در پی واگذاری مشکلات به روحانی برآمدند.

چندی پیش «مصطفی ایزدی» از فعالین اصلاح طلب گفته بود: «اصلاح‌طلبان بر سر دوراهی قرار گرفته‌اند. اگر بخواهند دولت و آقای روحانی را به طور کامل رها کنند، دیگر در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، نمی‌توانند از فرد دیگری حمایت کنند. چرا؟ به این دلیل که مردم خواهند گفت که اصلاح‌طلبان از روحانی حمایت کردند تا رأی بیاورد، اما میانه راه او را تنها گذاشتند! مردم این مسائل را می‌دانند و خواهند فهمید. از سویی هم اگر بخواهند با تمام توان و پتانسیل خود از روحانی حمایت کنند، عملکردها و نمرات منفی دولت روحانی به پای اصلاح‌طلبان نوشته خواهد شد و باید پاسخگو باشند».

** مشکلات معیشتی مردم مهم نیست، فیلترینگ را بچسب!

روزنامه اعتماد در تیتر اصلی شماره امروز با عنوان «فرهنگ سازی لازم نیست، فیلتر کنید؛ کدام جریان سیاسی در کشور به دنبال فیلترینگ اینستاگرام است؟» نوشت: «تندروها که از میزان اقبال مردم نسبت به خود، آگاهی لازم دارند، کمر به فیلترینگ اینستاگرام بسته‌اند تا شاید کورسوهای امید خود برای ماندن در صندلی مجلس را حفظ کنند غافل از آنکه به برکت حضور رسانه‌ها و همچنین فضای مجازی مردم متوجه شده‌اند که چه افرادی به دنبال فیلترینگ هستند. مطرح شدن فیلترینگ اینستاگرام آن هم در سالگرد فیلترینگ تلگرام یک پیام دارد؛ برای انتخابات ۹۸ هیچ شبکه اجتماعی نباید در دسترس مردم باشد زیرا حضور این شبکه‌ها به ضرر ما جریان تندرو خواهد بود. از طرفی پیاده نظام همین خط فکری در فضای مجازی به نحوی ایفای نقش می‌کند که گویی دولت مسوول فیلترینگ و به وجود آمدن وضعیت امروز است و تلاش دارند با حفظ ظاهر حامیان دیروز و منتقدان امروز، هجمه‌ها علیه دولت را افزایش دهند».

اصلاح طلبان بارها ثابت کرده‌اند که هیچ برنامه‌ای برای اداره کشور ندارند. تنها هنر این طیف «ترساندن مردم» و «تشویق دولت به دلخوشی به نقطه‌های خیالی» -مثل برجام و FATF - تشکیل کمیته و کارگروه برای رفع حصر، جنجال سازی درخصوص حضور زنان در ورزشگاه و هیاهو برای کنسرت و فیلترینگ است. بی توجهی به مشکلات معیشتی مردم از سوی این طیف موجب شده است تا علاوه بر ناکارآمدی اقتصادی در مدیریت اجرایی، بسیاری از وعده‌ها بر زمین مانده و مسائل حاشیه‌ای و دستِ چندم، مطالبات اصلی مردم را به حاشیه ببرد.