به گزارش مشرق، مرضیه نظرلو از نویسندگان دفاع مقدس در مطلبی پیرامون پیاده روی اربعین نوشت:
این عکس را قبل از طلوع آفتاب از مقابل خانه ای روستایی که یک شب در مسیر نجف تا کربلا میهمانشان بودیم گرفتم.
صاحبخانه در طریق علما ما را به خانه اش دعوت کرد. از بومی های منطقه بودند و مادر پیرشان بیش از صدسال داشت. دم در با هول و نگرانی زن های درون خانه را صدا کرد تا من را به آنها بسپارد. می گفت: زایر ایرانی ایرانی... همسرش به استقبال آمد. مادر پیرش برای خوش آمدگویی، مدام «عَلَی عَینی» گفت. لهجه و زبان محلی داشتند و خیلی سخت زبان هم را می فهمیدیم اما می شد با تمام وجود حس کرد که خوشحالند و می خواهند زایر راحت باشد.
خانه محقرشان با نورهای کم سویی روشن شده بود و صدای گوسفندها و مرغ و خروسهایشان می آمد. معلوم بود که اوضاع خوبی ندارند. اما تمام فامیل آنجا جمع بودند تا برای زایران غذا بپزند. مرغشان را شام زایر کردند و شیر دامهایشان را برای صبحانه آوردند. شب تمام زن ها و دخترهای فامیل دورم نشستند و به من خیره شدند. چشمهایشان زیر آن نور کم سو برق می زد و گرمای محبتشان درون اتاق را پر کرده بود.
آن شب در آن خانه روستایی محقر که نداری را تمام در ودیوارهایش فریاد می زدند احساس کردم از آسمان عشق می بارد....
