بر اساس جدیدترین اطلاعات، نتایج آمارگیری نیروی کار، افراد بیکاری که در پنج سال گذشته شاغل بودند، عمدتا به ۱۳ دلیل مجبور به ترک شغل خود شدند که «موقتی بودن کار» بیشترین عامل ترک شغل بوده است؛ به این ترتیب که ۴۵۱ هزار و ۵۵۷ نفر به دلیل موقتی بودن کار، شغل خود را ترک کردند.

«پایین بودن درآمد» همچنین طی پنج سال گذشته دومین عامل ترک شغل بوده است؛ از کل جمعیت ۱.۸ میلیونی بیکار شده، ۲۹۴ هزار و ۱۹۰ نفر به دلیل درآمد پایین، همکاری خود را قطع کردند.

بیشتر بخوانید:

افزایش 200 هزار نفری جمعیت زنان بیکار در ۶ سال

پس از آن «اخراج یا تعدیل نیرو» سومین عامل ترک شغل اعلام شده است؛ به طوری که ۲۵۲ هزار و ۹۵۵ فرد شاغل طی ۵ سال گذشته با تعدیل نیرو از سوی کارفرما، مواجه شدند.

چهارمین عامل ترک شغل افراد شاغل، «تعطیلی دائمی محل کار» بوده است که ۱۲۶ هزار و ۹۸۶ نفر به این دلیل به زمره بیکاران پیوستند. علت ترک شغل ۹۳ هزار و ۷۵۸ نفر از شاغلان نیز، «فصلی بودن کار» بوده است که بیشترین عامل ترک شغل را به خود اختصاص می دهند.

بیکارانِ قبلا شاغل در پنج سال گذشته به تفکیک علت ترک شغل

بر اساس این گزارش، جابجایی محل کار، تحصیل، مسائل خانوادگی، مهاجرت، بازنشستگی، کهولت سن و بیماری از دیگر عوامل ترک شغل محسوب می شوند.

۹۶ درصد از بیکاران از «مقرری بیمه بیکاری» استفاده نمی‌کنند

از مجموع جمعیت ۱.۸ میلیونی بیکار شده، طی پنج سال گذشته، ۸۹۰ هزار و ۸۱۵ نفر در مشاغل خدماتی، ۷۹۰ هزار و ۴۹ نفر در مشاغل صنعتی و ۱۱۹ هزار ۹۲ نفر در بخش کشاورزی مشغول به کار بودند.

آمار ارائه شده نشان می دهد، از کل جمعیت یک میلیون و ۸۰۸ هزار و ۴۴۷ نفری که شغل خود را طی پنج سال گذشته ترک کرده اند فقط ۶۴ هزار و ۳۶۴ نفر از بیمه بیکاری استفاده می کنند و یک میلیون و ۷۴۴ هزار و ۸۳ نفر مقرری بیمه بیکاری دریافت نمی کنند.

بر این اساس از بین افراد بیکار شده طی پنج سال گذشته فقط ۳.۵ درصد آنها از مزایای بیمه بیکاری استفاده می کنند و ۹۶.۵ درصد از این ظرفیت استفاده نمی کنند. البته ممکن است بخشی از این افراد پس از بیکار شدن، در فاصله کوتاهی وارد بازار کار شده باشند.