به گزارش مشرق به نقل از خبر آنلاین، پول واحد اروپایی در اول ژانویه 2000 پا به عرصۀ وجود نهاد. شاید در تقویم اروپایی ها، اول ژانویه 2000 از معدود تواریخی باشد که اکثر شهروندان قارۀ سبز آن را به خوبی به یاد داشته باشند. روزی که در آن 307 میلیون اروپایی، یورو را در جیب شان گذاشتند و خرید با آن را آغاز کردند. اما دهمین سال تولد یورو، سالی سخت و ناخوشایندی برای بسیاری از همان اروپاییانی است که آرزو می کنند که ای کاش پول واحد را نمی پذیرفتند.

پول واحد اروپایی که برای مهار تورم در منطقه یورو مورد پذیرش 12 کشور قرار گرفت و امروز این تعداد به 17 کشور رسیده است، به نظر می رسد که حتی در مهار کردن این معضل نیز بسیار ناتوان و ضعیف عمل کرده است. به گونه ای که نظرسنجی ها حاکی از آنست که از هر 3 فرانسوی یک نفر خواهان بازگشت به پول ملی فرانسه ( فرانک) است.

یورو نه تنها مهار افسارگسیخته را لجامی نزد، بلکه در طول این ده سال حتی قیمت نان را نیز تا 27 درصد در بسیاری از کشورهای اروپایی افزایش داد و این تنها یک بعد قضیه است. اما جدای از همه ناکامی های یورو، شکست بزرگ پول واحد اروپایی این بود که نتوانست همه کشورهای عضو منطقه یورو را به وحدت سیاسی و اقتصادی برساند. فاصله بین کشورهای شمال و جنوب در منطقه یورو بسیار بالاست و دلیل این امر نیز شاید اقدام بی تدبیرانۀ رهبران اروپا در وارد کردن کشورهای ضعیف به این ساختار اتحادیه بوده باشد که یونان ورشکسته از جمله آنهاست. کشوری که در چند قدمی دولت ورشکسته (Failled State) قرار دارد.

از این رو بسیاری از اروپایی ها در روزی که یورو شمع 10 سالگی خود را فوت می کند، این سوال را از خود می پرسند که آیا پول واحد اروپایی بزرگترین شکست تاریخی اروپا بوده است؟ پاسخ به این سوال هر چه باشد، واقعیت آنست که مردم دیگر نه اعتمادی به سیاستمداران دارند و نه به کارآمدی یورو آن هم زمانی که باید سال نو میلادی را با برنامه های ریاضت اقتصادیِ تحمیل شده از سوی بانک مرکزی اروپا آغاز کنند.