به گزارش مشرق- رژیم اشغالگر قدس در عرصه ورزش به‌خصوص در کارنامه فوتبالی خود در حجمی قابل تامل سابقه شکست سیاسی، رسوایی در اعمال فشار بر فیفا، رشوه و فساد دارد. شاید حداقل سه بار پرونده نژادپرستی باشگاه بیتار این رژیم جعلی به فیفا رسیده و البته این فدراسیون جهانی نیز تکلیفش در پرونده‌های مربوط به اسرائیل مشخص است و معمولا ضمن آنکه تلاش می‌کند از خود چهره‌ای صلح‌طلب و عدالت‌محور نشان بدهد، مشخصا به سمت پروپاگاندای خبری حرکت کرده و با غول‌های رسانه‌ای وابسته به این رژیم، خبرسازی‌های عجیبی را برای فراموش شدن ماجرا دارد.
پیش از آغاز جام‌جهانی روسیه، ورود اسرائیل به کوچه بن‌بستی به نام هویت، برای مقامات صهیونیستی بسیار گران تمام شد. جشن فلسطینی‌ها به خاطر حرکت تاریخی آرژانتین در پس زدن دعوت اسرائیل موضوع ساده‌ای نبود که صهیونیست‌ها به راحتی از کنارش عبور کنند.
در واقع وقتی مقرر شد آرژانتین با تیم ملی موسوم به اسرائیل بازی به اصطلاح دوستانه و تدارکاتی برگزار می‌کند، مقامات فوتبال فلسطین با ارسال نامه‌ای به فیفا و اتحادیه فوتبال آرژانتین خاطرنشان کردند: «وقتی سرزمین فلسطین اشغال نظامی شده و آپارتاید حاکم است و حقوق اولیه انسانی رعایت نمی‌شود، چگونه تیم ملی آرژانتین نام بازی خود را بازی دوستانه انتخاب می‌کند؟»
فیفا البته در آن زمان خاموش ماند و تصمیم به سکوت مصلحتی گرفت اما آرژانتین سکوت نکرد و با اینکه در دل جمعیت خود حجم مهمی از مردم یهودی را جای داده، تسلیم لابی یهود و اراده بی‌منطق اسرائیل نشد و به این بازی به ظاهر دوستانه تن نداد.
انتخاب تیتر جنجالی «ایندیپندنت» نیز نمک غلیظی بود که بر زخم چرکین رژیم غاصب صهیونیستی پاشیده می‌شد. «ایندیپندنت» نوشت: «گل‌به‌خودی تاریخی اسرائیل!»
این گل‌به‌خودی وقتی به‌شدت برای مقامات صهیونیستی دردآور بود که بسیاری از ستارگان دنیای فوتبال نیز از نرفتن آرژانتین به خاک و سرزمین‌های اشغالی حمایت کردند و با ریاست فوتبال فلسطین عکس یادگاری و حمایتی گرفتند، ستارگانی مانند بوفون، سولانو، رونالدو، ریو فردیناند، مارادونا، اوزیل، کاکا، آزارد، کانتونا و تورام با حمایت‌های علنی خود ماجرا را بیش از پیش به سمت فلسطین سوق دادند و اسرائیل در این میان سرش بی‌کلاه ماند و به یک شکست بزرگ رسانه‌ای، سیاسی، فرهنگی و حتی اقتصادی تن داد.
دو بانک بزرگ بین‌المللی قول داده بودند در صورت برگزاری این بازی به اصطلاح دوستانه حمایت مالی تاریخی از مسابقه به شرط پخش مستقیم آن داشته باشند که این قرارداد خوب مالی از بین رفت و فدراسیون فوتبال رژیم غاصب صهیونیستی مجبور به پرداخت غرامت شد. هرچند که آرژانتینی‌ها با انجام این دیدار سود یک میلیون و 400 هزار دلاری(در صورت بازی کردن مسی، 300 هزار دلار اضافه) به جیب می‌زدند اما عطای دیدار با صهیونیست‌ها را به لقایش بخشیدند.
صهیونیست‌ها بیکار ننشستند، ماجرا تا جایی پیگیری شد که در نهایت فیفا تسلیم فشارهای جهانی شد و منابع خبری این‌گونه به استقبال ماجرایی قابل پیش‌بینی و تاسف‌انگیز رفتند؛ فیفا رئیس فدراسیون فلسطین را یک سال محروم کرد!
حتی نشریه «سان لندن» با انتشار کلمه «متاسفانه» نوشت: «فیفا با وجود حکم قاطع قبلی و حمایت از حق آرژانتین برای بازی نکردن در خاک یک کشور، متاسفانه رای خود را این‌گونه تکمیل و ریاست فدراسیون فوتبال فلسطین را یک سال محروم از حضور و فعالیت اعلام کرد!»
در واقع فیفا معتقد است که جبرئیل الرجوب، به این فضا دامن زده و با سخنرانی‌های خود خشم مقامات اسرائیلی را برانگیخته و نباید ماجرا را سیاسی جلوه می‌داد و این در حالی است که فیفا اساسا، سیاسی بودن دعوت اسرائیل از آرژانتین را در آستانه جام‌جهانی 2018 نادیده گرفته و فراموش کرده که اسرائیل حتی محرومیت آرژانتین از جام‌جهانی را در اقدامی کاملا بیهوده و عبث اما به‌شدت سیاسی خواستار شده بود.
در این هیاهو، اسرائیل تلاش کرد در رسانه‌های بین‌المللی این‌گونه به اذهان عمومی القا کند که مسی رسما به ترور تهدید شده بود و آرژانتین مجبور به رد دعوت شد اما مقامات ارشد فوتبال آرژانتین در این خصوص شفاف‌سازی کرده‌اند و مشخص شده که آنها با استقلالی کامل و بدون توجه به مسائل سیاسی، این بازی بی‌موقع و بیهوده را از تقویم کاری خود خارج کرده‌اند.
