مشرق- امام رضا‏‌ علیه‌ السلام زمانی که در خراسان بودند، در روز عرفه‏ ای تمام اموال خود را به فقرا انفاق نمود. «فضل‏ بن سهل» به او اعتراض کرد و عرضه داشت: این خسارت و زیان است. 
حضرت در جواب فرمود: بَلْ هُوَ الْمَغْنَمُ لَا تَعُدَنَّ مَغْرَماً مَا ابْتَغَیتَ بِهِ أَجْراً وَ کَرَما؛ بلکه مفید و سود آور است، هرگز خسارت نشمار آنچه را که به عنوان اجر (الهی) و یا کرم و بخشش داده ‏ای.

متن حدیث: 

وَ فَرَّقَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِخُرَاسَانَ مَالَهُ کُلَّهُ فِی یَوْمِ عَرَفَةَ فَقَالَ لَهُ اَلْفَضْلُ بْنُ سَهْلٍ إِنَّ هَذَا لَمَغْرَمٌ فَقَالَ بَلْ هُوَ اَلْمَغْنَمُ لاَ تَعُدَنَّ مَغْرَماً مَا اِبْتَغَیْتَ بِهِ أَجْراً وَ کَرَماً.

«مناقب، جلد ۴، صفحه ۳۶۱- بحارالانوار، جلد ۴۹، صفحه ۱۰۰»