به گزارش مشرق به نقل از وب سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی، كامران نجات الهی فرزند عبدالحسین، در سال 1333 در شهرستان بیجارگروس متولد گردید. تحصیلات ابتدایی را در دبستان شكیبا در سنندج و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان رساند. او تحصیلات عالی را نخست در دانشگاه علوم صنعت آغاز كرد و در رشته راه و ساختمان از این دانشگاه مدرك لیسانس گرفت و سپس در مركز تحصیلات تكمیلی دانشگاه پلی تكنیك به ادامه تحصیل پرداخت و به اخذ مدرك فوق لیسانس در رشته ی راه و ساختمان نائل آمد. با پایان تحصیلات، به عضویت علمی دانشگاه پلی تكنیك درآمد و پرشور و پرتوان به تعلیم و تدریس پرداخت.
شهید نجات الهی چه در دوران تحصیل و چه در زمان تدریس، به مبارزه با ظلم و ستم رژیم شاهنشاهی پرداخت و هیچ گاه وظایف سیاسی و اجتماعی روشنگرانه اش را فراموش نكرد.از آغاز تشكیل سازمان ملی دانشگاهیان ایران،صمیمانه در همه فعالیتهای سازمان شركت جست.كامران نجات الهی در روز پنجم دی ماه 1357 یعنی 47 روز قبل از پیروزی انقلاب در جریان تحصن اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در وزارت علوم و آموزش عالی ، به دست جلادان شاه به شهادت رسید.
ماجرای این جنایت رژیم از این قرار بود كه در روز 29 آذر57 بیش از صد تن از استادان دانشگاه تهران در محل دبیرخانه این دانشگاه اجتماع كردند و ضمن صدور بیانیه ای به محاصره نظامی دانشگاهها و بستن آنها بر روی دانشجویان ، كاركنان و استادان، و همچنین نسبت به سكوت مدیریت فرمایشی و انتصابی دانشگاه در برابر اعمال ضد مردمی رژیم و همكاری با آن و انجام دادن اعمال موهن و خشونت آمیز نسبت به استادان اعتراض كردند و اعلام نمودند تا بازگشایی كامل دانشگاه به حضور خود در این محل ادامه می دهند. این اقدام مورد توجه عمومی واقع گردید و موجب سردرگمی رژیم شاه شد. سازمان ملی دانشگاهیان نیز طی اطلاعیه ای ضمن اعتراض به كشتار مردم سراسر كشور، بسته بودن دانشگاهها توسط مسئولین دانشگاهی را به علت همكاری آنان با رژیم و وطن فروشان و برای تایید اعمال ضد مردمی آنان و بسته نگه داشتن یكی از سنگرهای مبارزاتی ملت ایران اعلام كردند و حمایت خود را از تحصن و اقدام به حق دانشگاهیان دانشگاه تهران اعلام كردند و اشغال نظامی و بسته بودن دانشگاهها توسط رژیم استبدادی و دست نشانده استعماری را به شدت محكوم كردند و آن را عملی در اجرای مقاصد شوم و استعمار برای دور نگه داشتن جوانان وطن از این سنگر مبارز علیه استبداد ، استعمار دانستند. تجمعات و تظاهرات مردم در مقابل دبیرخانه دانشگاه تهران در حمایت از این اقدام قابل توجه نبود. در دوم دی ماه نیز دهها تن از اساتید دانشگاههای مختلف تهران از اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در طبقه ششم وزارت علوم و آموزش عالی تحصن و با صدور اطلاعیه ای ضمن اعلام همبستگی خود با مردم ستمدیده كشور و برای جلب توجه جهانیان به جنایات شاه خواست های خود را به شرح زیر اعلام كردند:
1ـ بازشدن درهای دانشگاهها بر روی كلیه دانشگاهیان اعم از دانشجو، كارمند و استاد
2ـ تخلیه فوری محوطه های دانشگاه و اطراف آنها از كلیه نیروهای نظامی، پلیس و اسیر عمال اختناق و سركوبی
تاثیرات گسترده این تحصن كه با حمایت مردم نیز همراه بود موجب رسوایی بیشتر رژیم گردید. در پنجمین روز دی صدور نفت ایران با اعتصابات كاركنان صنعت نفت در جزیره خارك كه تنها پایانه صدرو نفت كشور بود كاملاً قطع شد و همین روز سومین روز تحصن در وزارت آموزش عالی بود. ناگهان خبر تاسف باری با سرعت در تهران پخش شد حدود ساعت 30 :2 به سوی استادان متحصن آتش گشوده شد و یكی از آنان مجروح شد و سپس در بیمارستان به شهادت رسید. شاهدان عینی بیان كردند كه هنگامی كه یكی از استادان بسیار جوان دانشگاه پلی تكنیك به نام كامران نجات الهی كه تنها 24 سال داشت در بالكن طبقه ششم حاضر شد به ضرب گلوله مجروح گشت و پس از انتقال به بیمارستان با وجود تلاش پزشكان به شهادت رسید. دقیقا مشخص است كه این جنایت از پیش تعیین شده و نشانه گیری بر اساس شناخت و جهت بوده است و از یكی از ساختمانهای دورتر از محل توسط یك تیرانداز ماهر انجام داده شده است زیرا استاد نجات الهی در فاصله چند متری لبه بالكن بوده است علت این جنایت نیز این بود كه اگرچه تحصن استادان با تعداد اندك 68نفر انجام شده بود اما به علت تاثیر زیاد آن نظام شاهنشاهی را سردرگم كرده بود و با این عمل می خواستند به تحصن پایان دهند و به باز نمودن دانشگاه تن ندهند اما با وجود این جنایت تحصن ادامه یافت بنابراین رژیم به یك رسوایی دیگر تن داد و با تهاجم به وزارت علوم در ساعت 2:30 نیمه شب روز 6دی استادان متحصن را با ضرب و شتم و اهانت دستگیر و در یكی از پادگانهای تهران زندانی كرد وزیر علوم در اظهارات تاسف آور و وقیحانه اش اعلام كرد كه تیر اندازی به سوی استاد ممكن است كار افراد غیر مسئول باشد كه این روزها از بالكن ها به سوی سربازان تیراندازی می نمایند و از تشییع جنازه و احترام به آن شهید سخن گفت.
