سرویس جهان مشرق- کاریکاتور استیو بِل در مورد قتل رزان النجار در مرز غزه از سوی سردبیر مجله گاردین رد شد و به چاپ نرسید.

خب در خیلی از کشورهای دنیا ممکن است برخی کاریکاتورها را موهن بدانند و اجازه چاپ ندهند. بنابر این پرسش این نیست که چرا این کاریکاتور سانسور شده است. حتی پرسش این نیست که چرا کاریکاتوری که در آن نتانیاهو به تصویر کشیده شده، رد شده است. بلکه پرسش این است که کاریکاتوریستی که نگاره‌های صریحش در مورد سران همه کشورها حتی در مورد ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا منتشر می‌شود، چرا نباید کاریکاتورش در مورد نتانیاهو در یک رسانه انگلیسی منتشر شود؟ آیا خون او رنگین‌تر است؟

این همان پرسشی است که تونی گریفس، نماینده لیبرال‌دموکرات مجلس اعیان پرسیده است: «آیا حساسیت بیش از حد در مورد نقد اسرائیل داریم؟». کاریکاتور استیو بِل مانند بسیاری از آثار انتقادی علیه اسرائیل به اقدامی یهودستیزانه و تحریک‌کننده علیه یک گروه اقلیت تعبیر  شده است، اما واقعاً چه چیزی در کاریکاتور او چنین اثری دارد؟ کدام نشانه در این تصویر، ضد یک گروه اقلیت است؟ اگر چیزی در این تصویر، نفرت‌زا باشد، اقدام اسرائیل در قتل یک پرستار بیگناه است.

تونی گریفس نماینده مجلس اعیان می‌نویسد سانسور این کاریکاتور در مورد «مرگ شوکه‌کننده رزان النجار در غزه» چندان او را شگفت‌زده نکرده است زیرا او به «حساسیت‌های غیرضروری» در این مورد عادت کرده است. به نظر او «مردم واقعاً وقتی به سیاست‌ها، اقدامات و فعالیت‌های اسرائیل واکنش نشان می‌دهند، برخوردشان با آن متفاوت از سایر دولت‌ها است، یعنی بسیار محتاطانه، حساس و همراه با خودسانسوریِ بیشتر، و گاهی با استانداردهای متفاوت».

گریفس ادامه می‌دهد شاید این حساسیت به دلیل تاریخ گذشته یهودیان است، اما «شاید اکنون دیگر زمانش رسیده باشد که هر یک از ما راه‌هایی را پیدا کنیم تا اسرائیل را بهتر از قبل نسبت به اقداماتش پاسخگو کنیم، به همان اندازه که در مورد سایر دولت‌ها رفتار می‌کنیم».

منابع

https://www.thejc.com/news/uk-news/guardian-cartoonist-steve-bell-denies-antisemitism-cartoon-1.465204

https://www.theguardian.com/world/2018/jun/25/too-sensitive-over-criticism-of-israel