به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای و تحلیل‌گر، در کانال تلگرامی خود نوشت: رهبر معظم انقلاب امروز بر اساس واقعیت ها گفتند "دشمنان ما فهمیده‌اند که در جنگ سختِ نظامی طَرفی نخواهند بست. بنده قبل از این هم در دوره‌ی رئیس‌جمهور دیگر آمریکا گفتم که دوران بزن و دررو گذشته است. بزنید، می‌خورید. می‌دانند این را که اگر ضربه بزنند، چند برابر ضربه خواهند خورد. امروز اتاق جنگِ علیه ما، وزارت خزانه‌داری آمریکاست. خب، راه مقابله چیست؟ به اقتصاد خودمان بپردازیم".
واقعیت این است که اگر وزارت خارجه آمریکا در پیشانی جنگ دیپلماتیک با ما قرار داشت، اما در خدمت نقشه اتاق جنگ اقتصادی در وزارت خزانه داری عمل می کرد و گاه نقش عملیات فریب را برعهده داشت. در همین پنج سال که دولت ما خیال می کرد راه رونق اقتصادی، حصول و اجرای توافق است، وزارت خارجه و وزارت خزانه داری آمریکا سرگرم بستن راهای دور زدن تحریم ها و منصرف کردن کشورها از تعامل اقتصادی با ایران بودند. اما این طرف به غلط و دروغ ادعا می شد سایه جنگ را از سر کشور برداشتیم!
در واقع وزارت خارجه آمریکا بازوی جنگ اقتصادی فزاینده ای بود که در وزارت خزانه داری سیاستگذاری می شد. اما این طرف، اولا جنگ جاری و روبه تشدید اقتصادی- به اعتبار فریب برجامی- آتش بس و دوران صلح و مشارکت و همکاری پنداشته شد. به قول حافظ "شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت- ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم / ...گفت خود دادی به ما دل حافظا- ما محصل بر کسی نگماشتیم"!
یادداشت دیگری از محمد ایمانی را بخوانید:
سالی ۳ بار سکته برجام را چرا پذیرفتند ؟!
ترامپ و اروپا در کنار هم کدام سناریو را بازی می کنند؟
ثانیا به خاطر دیپلماسی زدگی محض و غلبه این نگاه بسیط که با توافق محض و بدون حمایت از تولید داخلی و مدیریت واردات می توان به رونق اقتصادی رسید، از کارکرد تیم و ستاد اقتصادی دولت غافل شدیم. در اصل در برابر وزارت خزانه داری (جنگ) آمریکا که جور پنتاگون را می کشید، این طرف ستاد اقتصادی دولت، طفیلی دیپلماسی التماسی و راهبرد "واردات چشم و دهان پرکن"! قرار گرفت و فاقد نقشه و انسجام و همپوشانی عملیاتی بود.
در دوران کمبابی منابع ارزی با وجود اینکه هم می گفتند خزانه خالی است و هم دیدند دشمن تحریم ها را برنداشته و بر سر دسترسی به درآمدهای ارزی مضیقه داریم، راه واردات بی رویه را به سودای طمطراق بازار (پر کردن چشم عوام و سطحی نگران) باز گذاشتند. اکنون هم یک تدبیر مهم، تجدید سازمان ستاد اقتصادی دولت در تراز اتاق فکر و فرماندهی و عملیات اقتصاد مقاومتی است.
آقای روحانی به جای گله عمومی از وزرایی که خود گماشته اما به ریسمان وابستگی به برجام دست و پایشان را بسته، باید در ارزیابی کلی خود در اتکال و امید به دشمن، نسخه اقتصاد مقاومتی را که در کشورهای مختلف با موفقیت آزموده شده، به اجرا بگذارد.
بستن راه واردات کالاهای دارای مشابه داخی یا لوکس، سخت گیری در مقابل قاچاق چند ده میلیارد دلاری، عملیاتی کردن دیپلماسی اقتصادی در منطقه و جهان غیر غربی، کانالیزه کردن نقدینگی سرگردان مخرب به سمت فعالیت های اقتصادی مولد و تضمین شده از سوی دولت (مثلا در حوزه مسکن که چرخ 250 شاخه شغلی و صنعتی را به حرکت در می آورد)، حساب کشی تولید محور و نه سوداگرانه از بانک ها، عملیاتی کردن بودجه و حذف انبوه رانت های پنهان در زیرمجموعه دولت، از جمله تدابیری است که می تواند ضمن تقویت اقتصاد ملی، حربه های جنگ اقتصادی دشمن را کُند و بی اثر نماید.
