به گزارش مشرق، این روزها جریان اصلاح طلب می‌کوشد با پیش کشیدن موضوع گفت‌وگوی ملی، کمی از فشار افکار عمومی در خصوص عملکردش بکاهد؛ فشاری که همزمان با ضعف عملکرد دولت مورد حمایت‌شان در حوزه‌های اقتصادی روز به روز افزایش پیدا می‌کند.
شاید نخستین ایده پرداز پروژه گفت‌وگوی ملی را بتوان محمد رضا عارف، رئیس فراکسیون امید نام نهاد؛ فردی که در دی ماه گذشته از تلاش خود برای ایجاد گفت‌وگوی ملی سخن گفت و ادعا کرد که «اگر چنین طرحی اجرایی شود، اختلافات بزرگان نظام در فضای دوستانه حل می‌شود، تا آنچه نمود بیرونی دارد، تفاهم و همدلی باشد. »
اما پس از عارف، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور و یار کمکی وی در انتخابات ریاست جمهوری، تیرماه گذشته سخنانی شبیه به گفته‌های عارف به زبان آورد و راه حل مسائل کشور را وحدت، انسجام و راه‌اندازی گفت‌وگوی ملی دانست. اما پس از وقایع اخیر کشور، جریان اصلاح طلب که بار دیگر زیر تیغ پرسش در خصوص عملکرد دولت مورد حمایتش بود، با پیش کشیدن موضوع گفت‌وگوهای ملی کوشید کمی از بار این پرسش‌ها بکاهد. پس از آن بود که اصلاح طلبان مجلس وارد گود شدند؛ کمیته مشترک ۱۵ تا ۲۰ نفره با حضور اعضای فراکسیون‌های مجلس تشکیل دادند تا در این کمیته روی اولین هسته تشکیل گفت‌وگوی ملی در کشور به توافق برسند.
گفت‌وگو بر سر چه چیز؟
اما سوال مهمی که پس از این گفته‌ها، افکار عمومی را به خود مشغول کرده، این است که گفت‌وگوی ملی بر سر چیست و قرار است حول چه محوری باشد؟ چراکه نظریه‌پردازان این حرکت تاکنون تعریفی شفاف و دقیق از این موضوع به افکار عمومی ارائه نداده‌اند. شاید همین موضوع بود که باعث شد احمد توکلی بخواهد که مطرح کنندگان این طرح به صراحت دیدگاه خود را در خصوص این روند اعلام کنند. البته وی گفته که ایجاد گفت‌وگوی ملی نیازمند پیش زمینه‌هایی است.
چه کسانی هدایت کننده گفت‌وگوها هستند؟
یکی دیگر از سوالات مهم در خصوص این پروژه آن است که چه کسانی پرچم این حرکت را در دست خواهند گرفت؟ بر این اساس احمد مازنی، عضو فراکسیون امید که خود یکی از پیگیری کنندگان این طرح است گفته است که آقایان باهنر و حداد عادل در این خصوص با آقای عارف دیدار داشته‌اند، همچنین در حاشیه جلسات مجمع گویا دراین‌باره صحبت‌هایی کرده‌اند و داریم به سمت نشست اولیه گفت‌وگوی ملی که پیش‌گفت‌وگو است می‌رویم.
مازنی همچنین در پاسخ به اینکه با چه افراد و چهره‌هایی در هر دو جناح دراین‌باره صحبت شده، گفته است که با چهره‌هایی مانند آقایان رئیس دولت اصلاحات، سید محمد موسوی‌خوئینی‌ها، عبدالواحد موسوی لاری و در طرف دیگر غلامعلی حدادعادل، احمد توکلی، محمدرضا باهنر، علی‌اکبر ناطق نوری و عباسعلی کدخدایی صحبت شده است.
پیش شرط‌های گفت‌وگوی ملی
اما در حالی که تاکنون جریان انقلابی واکنشی رسمی و قطعی به این پروژه نداشته، در جای جای این پروژه اسامی چهره‌های اصلاح‌طلب به چشم می‌خورد؛ پروژه‌ای که به نظر می‌رسد با هدف تطهیر چهره برخی اصلاح طلبان طراحی شده است. از این رو است که نام چند تن از فعالان فتنه ۸۸، در میان پرچمداران این پروژه قرار گرفته است.
بنابراین قطعاً از پیش شرط‌های این گفت‌وگوها (در صورت پذیرش جریان انقلابی) کنار گذاشتن چهره‌های فعال در فتنه ۸۸ از این روند است و یا یکبار برای همیشه این افراد موضع رسمی خود را در خصوص این فتنه مشخص کنند و بگویند که نسبت‌شان با این روند چه بوده است؟ اگرچه نباید فراموش کرد که همین افراد در سال ۱۳۸۸ بارها دعوت نهادهای قانونی کشور را برای گفت‌وگو و رفع ابهام در خصوص انتخابات رد کردند و کار را تا سر حد براندازی نظام پیش بردند. این موضوع مورد تأکید محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز قرار گرفت و وی گفت که «شخصیت‌های سیاسی برای تحقق گفت‌وگوی ملی باید التزام عملی خود به سیاست‌های کلی نظام را نشان دهند.»
نکته دوم در این خصوص برگزاری گفت‌وگوها در چارچوب قانون اساسی است و نباید خواسته‌هایی فراتر از قانون در این گفت‌وگوها مطرح شود. اتفاقی که در سال ۱۳۸۸ هم تکرار شد و در جلسه‌ای که رهبر معظم انقلاب برای گفت‌وگو با نمایندگان کاندیداهای وقت برگزار کردند، نمایندگان سران فتنه بر خواسته غیرقانونی ابطال انتخابات تأکید داشتند. از این رو بعید نیست که در این پروژه نیز خواسته‌هایی غیرقانونی مطرح شود.
در مجموع به نظر می‌رسد که اگرچه برخی چهره‌های جریان انقلابی حاضر به گفت‌وگو در خصوص پروژه گفت‌وگوهای ملی شده‌اند که این خود بخشی از یک رفتار مردم‌سالارانه است اما به نظر می‌رسد که با توجه به سوابق مطرح کنندگان این پروژه، در نهایت آبی از این روند به نفع مردم گرم نشود.
منبع: روزنامه جوان
۰۵:۳۴ - ۱۳۹۶/۱۱/۲۵
