سرویس ورزش مشرق - از آن چیزهاست که نمی‌شود اثباتش کرد، اگر قرار به اثبات و افشا بود که دلسوزان احتمالی و به فرض وجودِ آنها در فوتبال، مدتها قبل ریشه آن را خشکانده بودند، نه آنچنان که مالکان و بساز و بفروش‌ها ریشه درختان مزاحم را اما لااقل با آن یک برخورد ویترینی و تبلیغاتی می‌کردند تا دلمان را به قاطعیت مقامات و شفافیت فوتبال زخمی کشور خوش می کردیم.
نویسنده این گزارش، به عنوان مترجم و خبرنگار همراه تیم ملی در زمان مربیگری علی دایی به اسپانیا سفر کرد، آن هم برای پوشش خبری بازی تدارکاتی تیم ملی ایران با تیم ملی موسوم به باسک، در هر حال به محض ورود به مادرید متوجه اشتباه دلال محترم شدیم، او نمی دانست که بازی با تیم ملی موسوم به باسک یک حرکت سیاسی و دهان کجی به مقامات اسپانیا است، بازی به خودی خود لغو شده بود و یک پول نجومی روی هوا مانده بود و نمی دانست قرار است به جیب چه کسی فرود بیاید، در نهایت مشخص شد که قرار است با تیم منتخب لاکرونیا بازی کنیم!!
لاکرونیا در بهترین حالت چه داشت که منتخب ستارگانش داشته باشد؟ بازی که هرگز در شان تیم ملی ایران نبود و متاسفانه برگزار شد و شخصا به همراه سایر تیم خبرنگاران و عکاسان شاهد این بودیم که برای پوشش مستقیم بازی و پخش از سیمای ایران چه مذاکراتی شد و چه کمیسیون‌هایی که بین واسطه ها رد و بدل نشدند. هنوز هم با گذشت سالها از ان سفر کذایی، گاهی به یادش می افتیم و افسوس می خوریم که تیم ملی ایران با پول مردم ایران چه سفری رفت و چه سودی کرد!؟
از این دست سفرها کم نبوده و نیستند، بازی های تدارکاتی در دنیای فوتبال حساب و کتابی دارند، متولی این بازی های دوستانه و تدارکاتی فقط یکجا است و فقط یک نام دارد: فدراسیون فوتبال ایران!
اما آیا واقعا اینطور است که فدراسیون فوتبال ایران تصمیم به برگزاری یک یا چند بازی دوستانه بگیرد و مذاکره کند و یکی دوتا از آنها را قطعی کند و تمام!؟
اینجای داستان است که نمی شود جلوتر رفت و هر چه بگوییم برای اثباتش دچار مشکل خواهیم شد، فوتبال دنیا مافیا دارد و این یک حقیقت محض است، فوتبال درآمدزا است و این هم یک حقیقت محض است و اگر اینگونه نبود که لشکر سیاسیون و اقتصادیون در سراسر دنیا به سمت فوتبال گرایش پیدا نمی کردند.
اصولا برای آنکه یک بازی دوستانه و تدارکاتی برای تیم ملی فوتبال یک کشور در نظر گرفته شود و برگزاری آن تحت برنامه ریزی و مدیریت فدراسیون فوتبال همان کشور باشد، باید چه کرد؟
مثال اول مربوط می شود به کشور آلمان و فدراسیون فوتبالی که دپارتمانی برای بازی های تدارکاتی تشکیل داده است، یک تیم حقوقی ۵ نفره فقط و فقط مسئول پیگیری قراردادهای بازی های دوستانه است و به هر میزان که بتواند در این بازی ها صرفه جویی و درآمدزایی کند، به همان اندازه در میزان حقوق دریافتی موفق عمل کرده است. فقط فدراسیون فوتبال آلمان است که می داند قرار است با چه کسی یا کسانی مذاکره کند و برای بازی های دوستانه تیم ملی کشورش تصمیم بگیرد، و البته شخص اول و آخر تصمیم گیرنده درباره بازی های دوستانه، سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان است.
در سال ۲۰۱۳ قرار بر این شد تا تیم ملی فوتبال آلمان در مونیخ پذیرای تیم ملی فوتبال نیجریه باشد، این آلمان بود که پذیرفت تا از نیجریه میزبانی کند، حتی با توجه به مشکلات مالی فوتبال نیجریه قرار بر این شد که برای یک هفته یک کمپ مناسب را هم در اختیار نیجریه قرار دهد و پول کمی برای این موضوع دریافت کند اما وقتی فاش شد که یک دلال اهل نیجریه مسئول این بازی است و اوست که در این میان سود می کند نه فدراسیون فوتبال نیجریه، تمام این پروژه لغو شد. آلمان به فدراسیون فوتبال نیجریه نامه ارسال کرد و پیغام داد که دیگر اینگونه به فوتبال آلمان توهین نکنید، همتای ما با همتای شما مذاکره کرده، این فرد دلال در این میان چه می کند؟
مثال دوم مربوط می شود به کشور فرانسه، وقتی به سال ۲۰۱۵ مقرر شد تیم ملی فوتبال کره جنوبی در کمپ باشگاه نانت فرانسه اردویی دو هفته ای داشته باشد و یک بازی دوستانه با تیم ملی زیر ۲۳ سال فرانسه برگزار کند، همه چیز خوب پیش می رفت تا زمانی که فاش شد، یک دلال تونسی این کمپ را برای فدراسیون فوتبال کره جنوبی در نظر گرفته و اوست که در حال مذاکره با فدراسیون فوتبال فرانسه است.
دولت فرانسه مجازاتی سخت را برای فدراسیون فوتبال کشورش در نظر گرفت و مذاکره با یک دلال را وقتی می شود با خود فدراسیون کره جنوبی مذاکره داشت، مصداق بارز جرم دانست. هنوز هم این پرونده باز است و فدراسیون فوتبال فرانسه همچنان درگیر این اشتباه تاریخی است.
آیا در فوتبال ایران و در آستانه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، برای ترتیب دادن بازی های دوستانه روال منطقی و قانونی طی می شود؟ با توجه به تحریم ها شاید برخی مذاکرات خاص برای راضی کردن یک فرد اروپایی توجیه پذیر باشد اما مذاکره خاص داریم تا مذاکره خاص!
بازی های تدارکاتی در فوتبالی که هرگز خصوصی نیست و مطلقا با ثروت ملی تاکید می کنم، با ثروت ملی اداره می شود، نباید به دلالی گرفتار شود. فوتبالی که با پول مردم رشد کرده باید با پول مردم به بار بنشیند و عرصه را برای سوء استفاده عده ای خاص در شرکت های بی هویت و نا مشخص بین المللی فراهم نکند.
