به گزارش مشرق، «سید رحیم لاری» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

عفرین شهری در شمال شرقی‌ سوریه است که اکثر سکنه ۸۰ هزار نفری آن را کردها تشکیل می‌دهند و همین کردها از شروع درگیری‌ها در سوریه شهر و اطراف آن را به عنوان کانتون عفرین اعلام کردند و کنترل اداری و سیاسی آن را به طور کامل در اختیار گرفتند. این کانتون در کنار دو کانتون جزیره و کوبانی؛ سه منطقه‌ای در این سال‌ها بوده که با نوعی خودمختاری در حاشیه درگیری‌ها قرار گرفته بودند و با تشکیل واحده‌های شبه‌نظامی با نام یگان‌های مدافع خلق، پ گ، درصدد حفظ این وضعیت بوده‌اند اما حالا ترکیه قصد تغییر کامل وضعیت در عفرین را دارد و ارتش خود را به همراه متحدین شبه‌نظامی‌اش در سوریه آماده یورشی همه‌جانبه به عفرین کرده است. گلوله‌باران عفرین از عصر جمعه مقدمه‌ای است بر این یورش و نورالدین جانیکلی، وزیر دفاع ترکیه، هم اعلام کرده: «عملیات عفرین در سوریه در حقیقت با گلوله باران مناطق مرزی شروع شده است.»

این گلوله‌باران کردن عفرین نمی‌تواند تنها یک حرکت تاکتیکی از طرف آنکارا باشد چرا که تحرکات اخیر ارتش ترکیه و تقویت یگان‌های آن در حول و حوش عفرین در حالی انجام گرفته که گفته می‌شود دست کم ۲۰ کامیون نظامی ترکیه شبه‌نظامیانی را از ارتش به اصطلاح آزاد سوریه همراه با تجهیزات نظامی از مرز عبور داده و وارد خاک سوریه کرده است. آوردن این نیروها یادآور عملیاتی است که ترکیه در فوریه سال گذشته با نام سپر فرات برای تصرف شهر الباب انجام داد و در آن عملیات، از همین شبه‌نظامیان سوریه استفاده کرد تا نقش واحدهای زمینی را برای تصرف شهر داشته باشند و ارتش ترکیه هم با آتشباری توپخانه و تانک از آنها حمایت می‌کرد. ترکیه در آن زمان چنین وانمود می‌کرد که تصرف الباب را برای دو هدف از جنگ با داعش و جلوگیری از پیشروی واحدهای پ.گ به سمت غرب فرات انجام می‌دهد و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، هم از منبج و الرقه به عنوان اهداف بعدی‌اش نام می‌برد تا هر دو هدف از کردها و داعش را با هم مطرح کرده باشد اما بسیاری از تحلیلگران بر این نظر بودند که قصد اصلی او قطع ارتباط بین عفرین و دو کانتون دیگر کردی در شرق رود فرات است.

حالا که داعش از بین رفته، اردوغان مانده و مسئله قدیمی کردها و یگان‌های پ.گ که به نظر می‌رسد قطع ارتباط بین عفرین و دو کانتون دیگر برای او کافی نیست و می‌خواهد با اشغال کامل عفرین، این منطقه را به طور کامل از واحدهای پ.گ پاکسازی کند. 

اردوغان برای رسیدن به این هدف روی حمایت روس‌ها حساب باز کرده و برای همین است که ژنرال خلوصی آکار، رئیس ستاد متشرک ارتش ترکیه، به همراه هاکان فیدان، رئیس سازمان اطلاعات ترکیه، راهی روسیه شده‌اند تا همکاری‌های لازم را با روس‌ها داشته باشند که طبق بیانیه ارتش ترکیه تا اینجای کار دیدارهایی با سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه، و والری گراسیموف، رئیس ستاد مشترک ارتش روسیه، داشته‌اند.

از ظواهر امر چنین برمی‌آید که مسکو به درخواست‌ همکاری از سوی آنکارا پاسخ مثبت داده به خصوص در زمینه اطلاعات نظامی چنان که به گفته جانیکلی، ارتش ترکیه اطلاعات خوبی از محل استقرار واحدهای پ.گ در منطقه عفرین دارد. در مقابل، امریکا با نوعی شک و تردید نسبت به اصل عزم ترکیه برای حمله به عفرین رفتار کرده چرا که هیتر نائورت، سخنگوی وزارت خارجه امریکا، در کنفرانس مطبوعاتی می‌گوید که نمی‌داند ترکیه در عفرین عملیات نظامی انجام می‌دهد یا نه و برای محکم‌کاری هم که شده از ترکیه می‌خواهد دست به این اقدام نزند.

در واقع، امریکایی‌ها بعد از اینکه تشکیل نیروی ۳۹ هزار نفره برای مرزبانی در مرز شمالی سوریه و ترکیه و امتداد رود فرات در داخل سوریه را اعلام کردند، سعی در توجیه مقام‌های ترکیه در این مورد داشته‌اند چنان که رکس تیلرسون، وزیر خارجه امریکا، چهارشنبه گذشته بر این موضوع تأکید داشت. حالا آنها امیدوارند تلاش‌شان نتیجه داده باشد و تحرک ارتش ترکیه در اطراف عفرین را تنها در حد یک نمایش قدرت ارزیابی می‌کنند.

اما به نظر نمی‌رسد که آنکارا نسبت به تشکیل آن نیرو قانع شده باشد و با نوعی بی‌اعتمادی به امریکایی‌ها، خود را مجبور می‌بیند آستین بالا زده و با نابود کردن واحدهای پ.گ، اجازه ندهد آن نیرو در امتداد مرزش با سوریه شکل بگیرد. روشن است که این هدف برای اردوغان و دیگر مقام‌های ترکیه به معنای کشیده شدن جنگش با پ.گ به شرق رود فرات است به این معنا که جنگ تنها محدود به عفرین نمی‌ماند و دامنه‌ای بسیار گسترده خواهد داشت.