سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

******

** «هاید پارک ایرانی» یعنی خودتان را با داد زدن تخلیه کنید، اما از ما چیزی نخواهید!

تقریباً تمامی روزنامه‌های اصلاح طلب در شماره امروز تیتر اصلی خود را به طرح شورای شهر تهران درخصوص تعیین محلی برای تجمعات اعتراضی اختصاص دادند. طرحی که کارشناسان آن را کپی برداری از تجمعات «هاید پارک لندن» نامیده‌اند.

در همین رابطه روزنامه ایران در گزارشی با عنوان «تعیین مکان ویژه برای تجمعات اعتراضی» نوشت:

«شورای اسلامی شهر تهران روز گذشته دو فوریت طرحی را تصویب کرد که می‌توان آن را گامی عملیاتی برای تحقق اصل ۲۷ قانون اساسی دانست. مطابق این اصل، "تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد، آزاد است"...این را می‌توان پاسخ عملی شورای شهر به اعتراض‌ها و ناآرامی‌های اخیر دانست، پاسخی که اعتراض را به عنوان حق مردم به رسمیت می‌شناسد و ساز و کار انجام آن را تسهیل می‌کند...همزمان با این تلاش‌های اصلاح‌طلبانه، ازسوی برخی دولتمردان نیز رویکردهای دیگری پیشنهاد شده است. از جمله حسام‌الدین آشنا رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، طومارنویسی و جمع‌آوری اینترنتی امضا از سوی مردم را پیشنهاد کرد، با این شرط که این طومارها طی ساز و کاری به مرحله بررسی نهایی هم برسد. اکنون هر دوی این رویکردها در مراحل اولیه هستند و باید منتظر ماند که در آینده چگونه صورت اجرایی می‌گیرند؛ اما فرجام هرچه باشد، امروز این تصمیم‌ها نشان می‌دهد مسئولان صدای مردم را شنیده‌اند. حالا در فکر ساز و کاری هستند  تا به مراتب با هزینه کمتری، هم برای حاکمیت و هم مردم، مطالبات طرح و فریادها سر داده شود».

«احمد مسجدجامعی» عضو شورای شهر تهران که پیشنهاددهنده این طرح است نیز در مصاحبه با روزنامه اعتماد در پاسخ به این سؤال که «فکر نمی‌کنید مسوول اصلی این ماجرا نهادهای اطلاعاتی و امنیتی باشند؟» گفت:

«کسی منکر این نیست که این عزیزان اصلی‌ترین وظیفه را در برقراری نظم در شهر دارند. ولی واقعیت این است که این دستگاه‌ها در جای خودشان باید پاسخگو و توضیح‌دهنده باشند و در عین حال ما نیز قرار نیست به مسوولیت آن‌ها ورود کنیم. همان‌طور که در صحن هم گفتم، در هر اعتراضی شکل و شیوه و محتوا مطرح است. ما قرار نیست شیوه و محتوای اعتراض را تعیین کنیم ما فقط برای شکل اعتراض، یک مکان مناسب فراهم می‌کنیم».

روزنامه آرمان نیز در سرمقاله امروز با عنوان «تجمعات پاستوریزه» در نقد طرح مذکور نوشت:

«مصوبه اخیر شورای اسلامی شهر تهران مبنی بر اینکه شهرداری مکلف است که تا یک ماه دیگر مکانی را در پایتخت برای تجمعات اعتراضی شهروندان در نظر بگیرد در واقع به نوعی ایده گرفتن از هاید پارک لندن است که در طول تاریخ همواره مرکز برگزاری تظاهرات گروه‌های مختلف بوده است؛ اما در وادی امر کاملاً مشخص است که این طرح هم در شکل و هم در محتوا ضمن اینکه مخالف روح اصل بیست و هفت قانون اساسی است، در عمل نیز قابلیت اجرا نخواهد داشت».

اصلاح طلبان با مطرح کردن «هاید پارک ایرانی» در پی پاک کردن صورت مسئله هستند. در حال حاضر مسئله اساسی «اقدام و عمل» و «پاسخگویی به مطالبات مردم» است. واضح و مبرهن است که مطالبات اصلی مردم مربوط به معیشت و مسائل اقتصادی است. حقوق معوقه کارگران، هزینه بالای اجاره مسکن و تحت فشار بودن مستاجران، گرانی اقلام ضروری خانوار، بیکاری جوانان، تأمین مسکن برای اقشار متوسط و ضعیف جامعه، رکود در بخش تولید، واردات بی رویه، بازگشت پول مردم از سوی مؤسسات مالی و اعتباری متخلف و...

«هاید پارک ایرانی» و هیاهوی «تعیین مکان ویژه برای تجمعات اعتراضی» از سوی اصلاح طلبان یعنی بیایید خودتان را با داد زدن تخلیه کنید، اما از ما چیزی نخواهید. این روش یعنی «ناراضی تراشی به جای رفع مشکل مردم». مردم انتظار دارند که طبق وعده‌های انتخاباتی، به حل مشکلات پرداخته شود.

** اغتشاشات طولانی نشد، چون سران فتنه حضور نداشتند

روزنامه قانون در مطلبی نوشت:

«شایدکسی فکرش را نمی‌کرد شروع اعتراضات در ۷ دی در مشهد، یعنی شهر رقیب انتخاباتی حسن روحانی، به یک آن کشور را در بر بگیرد. برای تحلیلی آینده نگرانه درخصوص این اعتراضات، چند نکته درآغاز حائز اهمیت است:

۱-اولین نکته قابل توجه، همانا بدون رهبر بودنِ معترضان است و شاید این نکته، یکی از مهم‌ترین نشانه‌ها برای تفاوت این جنبش با اعتراضات سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۸ باشد و البته احتمالاً همین دلیل، موجبی برای عدم تداوم بلندمدت حرکت معترضان بوده است.

۲-همچنین برخلاف دو اعتراض قبلی، معترضان دی ۱۳۹۶، مردم عادی بودند نه نخبگان دانشگاهی!».

درخصوص این مطلب باید به چند نکته اشاره کرد.

اول اینکه، اصلاح طلبان با رفتاری دوگانه از یکسو مدعی شدند که مردمی که مطالبات اقتصادی و معیشتی خود را بدون آشوبگری و تخریب و آدم کشی مطرح کردند، از سوی رقبای انتخاباتی روحانی تحریک شده‌اند. این رفتار دقیقاً تکرار واکنش این جریان درخصوص کمپین «ما پشیمانیم» بود؛ یعنی خفه کردن مطالبات مردم در نطفه و برچسب زنی بر آن و سیاسی جلوه دادن مشکلات معیشتی مردم.

این جریان از سوی دیگر هنگامی که اغتشاشگران در نقش پیاده نظام دشمن و با تحریک رسانه‌های معاند نظام، با آشوب، مطالبات اقتصادی مردم را به حاشیه می‌برد و به تخریب اموال عمومی و آدم کشی روی می‌آورد و علیه قرآن و اسلام شعار می‌دهند و پرچم ایران را به آتش می‌کشند، در نقش وکیل مدافع حاضر شده و خواستار به رسمیت شناخته شدن حق اعتراض آن‌ها می‌شود.

و نکته قابل تأمل اینکه جریان اصلاح طلب، باز هم با رفتاری دوگانه همزمان با نسبت دادن اعتراضات به رقبای انتخاباتی روحانی، نقش بیگانگان در تحریک آشوبگران را به کلی رد کرده و آن را تنها یک «توهم» می‌نامد.

دوم اینکه این روزنامه اصلاح طلب اعتراف کرده است که چون اعتراضات اخیر بدون رهبر بود بنابراین اغتشاشات ادامه پیدا نکرد. در سال ۸۸، سران فتنه با زیرپاگذاشتن قانون ۸ ماه کشور را دچار آشوب کردند. برگزاری کنفرانس خبری از سوی یکی از سران فتنه و اعلام پیروزی قطعی، در حالیکه مردم هنوز در شعبه‌های رأی مشغول رأی دادن بودند، نپذیرفتن نظر نهادهای قانونی و امتناع از ارائه هرگونه سند و مدرک، دعوت به تجمعات غیرقانونی و حمایت از شرارت‌ها و آشوب‌طلبی‌ها و در نهایت بی ثبات کردن چندماهه کشور، تنها بخشی از کارنامه سیاه سران فتنه در سال ۸۸ است.

سوم اینکه این روزنامه اصلاح طلب، فتنه گران ۷۸ و ۸۸ را نخبگان دانشگاهی جا زده است، این در حالی است که در سالهای ۷۸ و ۸۸ و همچنین در سالجاری، وقتی اعتراضات از مسیر قانونی خارج شد و به آشوبگری و تخریب اموال عمومی و آدم کشی تبدیل شد، قاطبه مردم و نخبگان جامعه، صف خود را از فتنه گران و آشوبگران جدا کردند.

** انگلیس در کنار ما و مقابل آمریکا قرار گرفته است؛ چرا نمی‌بینید؟!

روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی با عنوان «سیاست خارجی را سیاه و سفید نبینیم» نوشت:

«ما باید در مسیر برجام که همان تقویت روابط با کشورهای جهان است حرکت کنیم و اروپا را در این میان جدای از آمریکا در نظر بگیریم...درباره مواجهه با برجام، حتی بریتانیا نیز در کنار ایران و مقابل آمریکا قرار گرفته است و این ظرفیتی است که باید ادامه دهنده مسیر ما در روابط بین الملل باشد».

چندی پیش روزنامه اصلاح طلب «جهان صنعت» در مطلبی نوشته بود: «روابط بین‌الملل هیچ وقت با گذشته زندگی نمی‌کند بلکه گذشته را به عنوان درسی برای هوشیاری در آینده قرار می‌دهد...اگر کودتایی شده، قراردادهای نابرابر تحمیل شده و یا کارهای استعماری دیگری صورت گرفته باید آنها را به عنوان ذهنیت تاریخی داشته باشیم اما نگاه به آینده داشته باشیم...اکنون که خاورمیانه در آشوب به سرمی‌برد ایران در کنار بریتانیا و بریتانیا در کنار ایران می‌توانند کمک شایانی کنند».

اصلاح طلبان مدعی هستند که با زبان دیپلماسی کاملاً آشنا هستند، اما متاسفانه حتی بدیهیات دیپلماسی را نیز در نظر نمی‌گیرند.

«بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس چندی پیش در اظهارنظری گستاخانه گفته بود: «انگلیس تلاش می‌کند تا توافق هسته‌ای را حفظ کند اما ایران هم باید به سهم خود عمل کرده و نقش منطقه‌ای اخلالگرانه خود را کاهش دهد». مهرماه سال جاری نیز «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان و «ترزا می» نخست‌وزیر انگلیس در گفت‌وگوی تلفنی در اظهارنظری گستاخانه اعلام کردند: «لازم است جامعه جهانی برای مقابله با فعالیت‌های منطقه‌ای بی‌ثبات‌کننده ایران و بررسی روش‌های رفع نگرانی‌ها درباره برنامه موشکی ایران همراه شود».

در موضوع برجام، انگلیس نه تنها هیچگاه اعتراض ایران درخصوص نقض برجام از سوی آمریکا را نپذیرفته بلکه حتی به تعهدات خود نیز پایبند نبوده است. در ماه‌های گذشته، ظریف اعلام کرد که] علیرغم سپری شدن ۲۱ ماه از اجرای برجام] هنوز نمی‌توانیم یک حساب در بانک‌های انگلیس باز کنیم.

چندی پیش دکتر «فریدون عباسی» از متخصصان هسته‌ای که سابقاً مورد ترور ناموفق قرار گرفته بود، با اشاره به نقش سازمان اطلاعاتی برون مرزی انگلیس در ترور شهدای هسته‌ای تاکید کرد: «بین سال‌های ۸۲ تا ۸۴ گروه مذاکره کننده هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران مشغول مذاکره با جک استراو وزیر خارجه انگلستان و وزرای خارجه آلمان و فرانسه بودند. حاصل آن تعطیلی فعالیت‌های هسته‌ای به دست مجریان داخلی، تشدید فشارها بر ایران و جمع آوری اطلاعات از میزان پیشرفت‌های کشور و کسب اطلاعات از تعداد و اسامی برخی متخصصان کشور بود. ترور متخصصان هسته‌ای در همین زمان در برنامه کشورهای مذاکره کننده با ایران به محوریت انگلیس قرار داشت».