گروه جهاد و مقاومت مشرق - شهید غلامحسین لطفی در شانزدهمین روز از اولین ماه بهار سال ۱۳۳۸ش در شهر تهران، در خانواده‌ای متدین و مذهبی پا به عرصه هستی نهاد.
دوران کودکی را در جوار آغوش امن خانواده سپری کرد و با فرارسیدن هفتمین بهار زندگی، جهت آموختن علم و دانش راهی دبستان شد و تحصیلات خود را تا اخذ مدرک سیکل ادامه داد.
با اوجگیری مبارزات انقلابی مردم بر علیه رژیم پهلوی، در صف مبارزان روح الله (ره) قرار گرفت و با پخش اعلامیه و شعارنویسی و حضور فعال در راهپیمائی‌ها در براندازی نظام شاهنشاهی کوشید.
غلامحسین سپس به خدمت سربازی رفت و بنا به امر امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، او نیز سر تسلیم در مقابل این فرمان فرود آورد و از پادگان نیروی هوائی همدان فرار کرد و به جمع مردم مبارز پیوست.
غلامحسین پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در آبانماه سال ۱۳۵۸ش ازدواج کرد.
وی با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، جهت دفاع از مرز و بوم میهن، از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به گیلانغرب اعزام شد.
غلامحسین در گرماگرم تجاوزات دشمن، لحظه‌ای میدان نبرد را ترک نگفت و با حضور فعالانه خود در عملیات‌های متعددی از جمله والفجر مقدماتی، والفجر ۱ و مسلم بن عقیل شرکت کرد.
لطفی در خط پدافندی شیاکوه در سال ۱۳۶۰ش از ناحیه پا دچار مجروحیت شد و مدتی نیز در بیمارستان امام خمینی (ره) بستری گردید.
سرانجام، در تاریخ سیام آبانماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی (مصادف با شب ۲۸ صفر) در میدان مین خط پدافندی گردان کمیل در ارتفاعات شاخ شمیران عراق بر اثر انفجار مین به درجه رفیع شهادت نائل گردید. مزار این شهید گرانقدر در بهشت زهرا (س)، قطعه ۲۷، ردیف ۸۷، شماره ۱ قرار دارد. از شهید غلامحسین لطفی، دو فرزند به یادگار مانده است.
منبع: راسخون
