به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، بحث کوچک ساختن و سبک کردن تسلیحات از جمله مسائلی است که مدتها ذهن طراحان سلاح های سبک را در جهان مشغول کرده و امروزه حتی این رقابت، به کم کردن چند گرم یا چند سانتی متر از وزن و طول یک سلاح کشیده شده که در نهایت باعث کاهش بار قابل حمل توسط یک سرباز می شود. این مسئله برای نیروهای چترباز و ویژه که بایستی در بسیاری از موارد مسافت های طولانی را در پشت خطوط دشمن با پای پیاده طی کنند، بسیار مهم تر است.

PKM در ایران کوچک شد

تیربارهای سری GPMG  که می توان آنها را تیربارهایی با مصارف کلی ترجمه کرد، عمدتا سلاح هایی به شمار می آیند که در کالیبر ۵۱*۷.۶۲ یا ۵۴*۷.۶۲ میلی متری توسعه پیدا کرده و در نقش ایجاد آتش پشتیبانی برای جوخه های پیاده نظام به کار می روند که MG-۴۲ ساخت آلمان نازی ، سری پی کا ساخت شوروی سابق ، FN MAG ساخت بلژیک یا ام ۶۰ آمریکایی از جمله مشهورترین سلاح ها در رده مذکور به شمار می روند.

در تاکتیک های نیروهای عادی پیاده، این تیربارهای سنگین توسط نیروهای مجهز به انواع خودروها حمل می شوند و قطعات یدکی و مهمات لازم، عمدتا برای آنها به خط درگیری منتقل می شود ولی در مورد نیروهای ویژه و هوابرد با توجه به پرش آنها در پشت خطوط مقدم، آنها بایستی با هر آنچه که در اختیار دارند به حرکت و مبارزه ادامه دهند و اینجاست که اگر بتوان قدرت آتشی همسان یگان های پیاده عادی برای آنها فراهم کرد - با این شرط که از وزن و طول تجهیزات آنها کاست - می توان گفت که حرکت بسیار مثبتی در جهت افزایش توان رزمی این نیروها برداشته شده است.

با توجه به نیازهای نیروهای مسلح کشورمان، صنایع دفاعی ایران نیز در این مسیر گام های مهمی برداشته و اخیرا از مدل جدیدی از تیربار پی کا ام رونمایی شده که به نظر می رسد برای استفاده توسط نیروهای مخصوص توسعه پیدا کرده است. این نمونه به نسبت گونه اصلی و استاندارد این تیربار سبک تر و کوتاه تر شده است. تیربار جدید ایرانی دارای وزن ۶ کیلو و ۸۰۰ گرم و طول ۸۰ سانتی متر است. برای درک تفاوت موجود بین این سلاح و نمونه استاندارد به وزن و طول پی کا ام استاندارد توجه کنید. در تیربار پی کا ام به صورت استاندارد، وزن در حدود ۷.۵ کیلوگرم و طول آن نیز در حدود ۱ متر و ۱۹ سانتی متر است، لذا تغییرات جدید، مشخصا به شکل خاصی در نمونه ایرانی باعث حمل راحت تر این سلاح شده است.

این تیربار ارتقاء یافته از گلوله های ۵۴*۷.۶۲ میلی متری تغذیه کرده و برد آن در حدود ۷۰۰ متر و نواخت تیر آن ۶۵۰ گلوله در دقیقه است. در عقب سلاح نیز به جای قنداق های ثابت، یک قنداق پلاستیکی با قابلیت تغییر محل قرار گیری نیز نصب شده که شرایط را برای تیراندازهایی با شرایط فیزیکی متفاوت بهبود می بخشد. مشخصا سلاحی با این مشخصات برای یگان هایی مثل تیپ ۶۵ نوهد نزاجا ، یگان صابرین نیروی زمینی سپاه و البته واحدهای هوابرد سپاه و ارتش می تواند گزینه ای مطلوب برای انتخاب در بین تیربارها باشد.

سلاح کمری آگر؛ تلاش ایرانی برای رسیدن به والتر آلمانی

در بهمن ماه سال ۱۳۹۵ ، وزیر دفاع وقت کشورمان از تعدادی از دستاوردهای وزارت دفاع رونمایی کرد که یکی از آنها یک سلاح کمری بود اما به روال معرفی دستاوردهای دفاعی این وزارتخانه، در آن زمان اطلاعات لازم درباره این سلاح منتشر نشده بود. در جریان نمایشگاه ایپاس امسال،   اطلاعات بیشتر و کامل تری درباره این سلاح ایرانی در اختیار بازدیدکنندگان قرار گرفت و مشخص شد سلاح کمری ملی، «آگر» نام دارد. از نظر ظاهری این اسلحه شباهت هایی به والتر پی ۹۹ آلمانی دارد و از نظر مشخصات نیز به این تفنگ آلمانی نزدیک است.

اسلحه کمری ایرانی آگر دارای وزن ۶۴۰ گرم ، طول ۱۸۱ میلی متر ، کالیبر ۹ میلی متری ، ظرفیت خشاب ۱۵ تیری و برد ۵۰ متری است. بر اساس آنچه می توان از ظاهر این سلاح فهمید، بدنه بیرونی از جنس پلمیر ساخته شده که به کم شدن وزن کمک خواهد کرد. انرژی اولیه گلوله های این سلاح ۵۰۰ ژول و سرعت اولیه گلوله ها نیز در حدود ۳۵۰ متر بر ثانیه است. ۶ عدد خان راستگرد نیز در لوله این سلاح تعبیه شده است. در سلاح آلمانی پی ۹۹ هم ما با سلاحی کمری از جنس پلیمر رو به رو هستیم. وزن پی ۹۹ آلمانی ۶۳۰ گرم ، طول آن ۱۸۰ میلی متر و برد آن هم در حدود ۶۰ متر است.

این سلاح به صورت خاص، تبدیل به انتخابی محبوب برای نیروهای پلیس و امنیتی در دنیا شده است که از آن میان می توان به پلیس آلمان ، پلیس هلند و یگان عملیات ویژه پلیس ترکیه اشاره کرد.

آنچه که حداقل از مقایسه اعداد و به صورت ظاهری می توان در باره اسلحه کمری "آگر" ایرانی گفت این است که این سلاح از نظر مشخصات، به استانداردهای روز دنیا بسیار نزدیک است. البته کاملا مشخص است که بحث اینکه کیفیت ساخت و متریال موجود در این سلاح، در سطح بالایی وجود دارد یا خیر مسئله ای است که مشخصا در صورت به خدمت گیری و استفاده از آن مشخص می شود که این موضوع نیز احتمالا با توجه به رشد کیفی تولیدات سلاح های سبک ایرانی، قابل توجه خواهد بود.

اگرچه رسما در زمان رونمایی اولیه از این سلاح در بهمن سال ۱۳۹۵ از این اسلحه کمری به عنوان "اسلحه کمری ملی" یاد شده اما هنوز مشخص نیست که آیا "آگر" می تواند به عنوان سلاح کمری سازمانی، همه نیازهای نیروهای مسلح و پلیس کشورمان را تامین کند یا خیر.