به گزارش مشرق، تعامل، برادری و صلح پیام و رسالت فوتبال بود؛ پیش از اینکه به یک صنعت تبدیل شود و پول هم ارمغان دیگر این ورزش باشد. در ایران هم با همه نواقص و ضعف‌ها، حداقل در باشگاه‌های یک شهر یا استان تعامل نصفه و نیمه‌ای بود که اهالی این رشته ورزشی را به رسالت بزرگ فوتبال امیدوار می‌کرد اما حالا چطور؟ حالا که دو باشگاه سپاهان و ذوبآهن بر سر موضوع ساده‌ای مثل بازی در ورزشگاه نقش جهان نمی‌توانند تعامل کنند و به یک جمع‌بندی ساده برسند و اختلاف از داخل خانواده ورزش به بیرون کشیده شده تا مسوولان سیاسی استان پادرمیانی کنند. چه در فوتبال اصفهان می‌گذرد و چه کسی مقصر چنین ماجرایی است؟
فرآیند تعویض چمن ورزشگاه فولادشهر که شروع شد، اختلاف و شکاف بین دو باشگاه اصفهانی هم بیش از پیش علنی شد. ذوب‌آهنی‌ها ورزشگاهی برای میزبانی در اختیار نداشتند و ناچار بودند به سراغ نقش جهان بروند. نقش جهانی که پیش از شروع فصل مسوولان سپاهان اجاره بهای 120 میلیون تومانی برای هر بازی، برای آن در نظر گرفته بودند و مسوولان ذوبآهن با یادآوری این مبلغ، مذاکره مجدد برای دو بازی را بیهوده دانستند. چه اینکه وقتی سپاهانی‌ها برای 15 بازی اجاره هر بازی را 120 میلیون اعلام کرده بودند، بعید نبود که این مبلغ برای دو بازی بالاتر برود. سعید آذری به‌عنوان مدیرعامل باشگاه ذوبآهن برای برگزاری بازی‌های خانگی با مسوولان ورزشگاه یادگار امام قم وارد مذاکره شد و اتفاقاً به توافق‌هایی هم رسید اما برگزاری بازی‌های خانگی یک تیم اصفهانی در قم، آن هم با وجود ورزشگاه مجهزی چون نقش جهان، کمتر از فاجعه نیست.
حالا چندین دیدگاه و موضع گیری درباره این ماجرا به وجود آمده است. ذوب‌آهنی‌ها معتقدند به پاس 8 ، 9 سالی که ورزشگاه فولادشهر را در اختیار سپاهانی‌ها قرار داده بودند و البته سهمی که مدیران ارشد کارخانه ذوب در احداث ورزشگاه نقش جهان داشته‌اند، می‌توانند حداقل برای دو بازی از این ورزشگاه استفاده کنند! مسوولان باشگاه ذوب آهن معتقدند درست است که در این مدت بابت استفاده از ورزشگاه فولادشهر از سپاهانی‌ها اجاره دریافت کرده‌اند اما در این سال‌ها این تعامل را با سپاهان داشته‌اند که پیش از بازی‌های آسیایی این تیم فرآیند استانداردسازی ورزشگاه را در موعد مقرر انجام دهند تا مشکلی برای سپاهان به وجود نیاید. ضمن اینکه مبلغ مقرر شده از سوی سپاهان برای اجاره نقش‌جهان از 5 برابر اجاره فولادشهر هم بیشتر است و ذوب‌آهنی‌ها متقاعد نمی‌شوند که این اختلاف شدید قیمت به خاطر نوسازی یا امکانات بیشتر نقش‌جهان باشد.
از سوی دیگر سپاهان، تعیین مبلغ اجاره بها برای ورزشگاه نقش‌جهان را حق مسلم خود می‌داند و در طول این مدت هم بارها اعلام کرده که باشگاه ذوب آهن درخواستی برای اجاره این دو بازی برای سپاهان ارسال نکرده تا باشگاه شرایط خود را در این زمینه اعلام کند! شاید اگر سعید آذری حاضر می‌شد در این رابطه پای میز مذاکره بنشیند کار به اینجا نمی‌رسید. غیرقابل حل دانستن این موضوع از سوی ذوب آهن به جایی رسید که امیر قلعه نویی در مصاحبه‌ای از استاندار اصفهان خواست تا این مشکل را حل کند! در شرایطی که هنوز نه مدیران دو باشگاه پای میز مذاکره نشسته‌اند و نه هیأت فوتبال و اداره کل ورزش و جوانان اصفهان به این موضوع ورود کرده است، چرا باید پای استانداری به ماجرایی باز شود که می‌تواند خیلی راحت‌تر حل شود.
اینجاست که باید مقصر اصلی همه این جنجال‌ها را مدیران فوتبالی و ورزشی اصفهان دانست. در جایی که امیر مسعود هراتیان رییس هیأت فوتبال اصفهان، می‌تواند با حضور سعید آذری و محسن طاهری درباره استفاده ذوبآهن از ورزشگاه نقش جهان در دو بازی خانگی آینده به جمع بندی برسد، پای خود را از این ماجرا بیرون می‌کشد. شاید اشخاصی چون آذری و طاهری با سابقه‌ای که در ورزش دارند، از او حرف‌شنوی لازم را ندارند. وگرنه هیأت فوتبال استان یا در نهایت اداره کل ورزش و جوانان می‌توانست پیش از آنکه استاندار به این ماجرا ورود کند، تعامل لازم را بین دو باشگاه اصفهان برقرار کند.
حالا مسلم است با ورود مسوولان عالی رتبه استان، در نهایت ذوبآهن دو بازی خانگی آینده خود را با مبلغی کمتر در نقش جهان برگزار خواهد کرد اما آنچه در خاطر این فوتبال خواهد ماند این است که در رسیدن به این نتیجه نهایی چه کشمکش‌های دیگری بین این دو باشگاه وجود داشته است. بخصوص وقتی دو رقیب دیرینه این فوتبال در روزگاری مشابه برای تمرین در ورزشگاه آزادی به بهترین شکل ممکن با یکدیگر تعامل کرده بودند و همچنین باشگاه‌های تراکتورسازی، گسترش فولاد و ماشین‌سازی هم در حین بازسازی ورزشگاه یادگار امام تبریز در چند جلسه به نتیجه رسیدند. اصفهان اما در این مقوله تا اینجای کار نمره قبولی نگرفته و این اتفاق خوبی نیست برای باشگاه‌هایی که از حرفه‌ای‌ترین باشگاه‌های ایران به شمار می‌آیند.
