گروه جهاد و مقاومت مشرق -  درجه دارانی که در حین حمله اقدام به گفتن کلمه ی «اَجَونا» می کنند، به دستور فرمانده کل نیروهای مسلح صدام حسین - خداوند حفظش کرده و حمایتش کند - اعدام خواهند شد.»

این پیام در آن موقع، به آن دلیل به تمام واحدهای ارتش عراق ارسال شد که بیشتر درجه دارانی که بدون هیچ گونه آموزشی به جبهه های جنگ فرستاده می شدند، وقتی نیروهای ایرانی را در حال پیش روی مشاهده می کردند، دچار ترس و دستپاچگی شدید گشته و فریاد می زدند: «اَجَونا» و بعد از حمله ی اول، پیش روی می کردند. اما پس از شکست حمله، بسیاری از آنان به نقاط امن و مستحکم تر در عقب فرار کرده و تجهیزات و مهمات خود را به جا می گذاردند. این امر به نیروهای ایرانی اجازه می داد تجدید قوا کرده و پیش روی خود را به سمت قوای عراقی ادامه دهند. چنین وضعی در جبهه های زیادی تکرار می شد و تاثیر منفی بر روحیات نیروهای عراقی داشت. کسانی که در جنگ ایران و عراق شرکت داشته اند، می دانند که وقتی در حین حمله، ۱۰ نیرو به سبب گفتن کلمه ی «اجونا» فرار می کنند، فرارشان سبب فرار ۱۰۰ نیروی دیگر و شاید یک گردان کامل می گردد.

بعد از این که ستوان یکم فلیح، افسر استخبارات، پیام صدام را در جمع درجه داران و افسران گردان خواند، قسم خورد که هرگز به نیروهایی که در حین حمله ی نیروهای ایرانی به مواضع ما، ترسیده و فرار می کنند، رحم نخواهد کرد. در همین حین نیروهای مهندسی - رزمی اقدام به تعریض راه ها، حفر جانپناه و ساختن خاکریز برای یگانهای پیاده مستقر در روی ارتفاع احمد رومی کردند؛ با احتساب این موضوع که زمان حمله بعدی نیروهای ایرانی نزدیک خواهد بود.

آنچه خواندید، بخشی از خاطرات نصیف الناصری، سرباز عراقی از جبهه های جنگ با ایران است که سال گذشته در کتابی با نام «جنگ، شعر، عشق و مرگ» از سوی انتشارات یازهرا (س) منتشر شد. خواندن این کتاب را به همه علاقمندان تاریخ جنگ تحمیلی پیشنهاد می کنیم.