به گزارش مشرق، چین ،پاکستان و هند به عنوان سه کشور جنوب و شرق آسیا که دارای مناقشات مرزی گسترده ای با هم می باشند به ترتیب 250 ،120 و 110 بمب اتمی دارند.هند هرچند در مقایسه با دیگر رقبای منطقه بمب اتمی کمتری دارد ولی با احتساب 650 کیلوگرم پلوتونیوم ذخیره شده این کشور،می تواند ادعا کرد که دستکمی از همسایه غربی خود ندارد.
دهلی نو به همراه چین ،آمریکا و روسیه دارای توانمندی کامل سه گانه اتمی در دریا،هوا و زمین است .

جنگنده های سوخو 30 ام کی آی،میگ 29 و جنگنده چند منظوره میراژ 2000 هند قادر به حمل تسلیحات اتمی است.زیردریایی هسته ای بومی 'آی ان اس آریهانت' نیز از دیگر قابلیت های هند دراین عرصه است.به عقیده کارشناسان، افزایش توان و برنامه گسترده اتمی هند، بیشتر برای مبارزه با قدرت روزافزون چین است.

تحلیل گران با توجه به افزایش تنش هند با چین و پاکستان،افزایش قدرت بازدارندگی این کشور را برای تامین امنیت این کشور ضروری می دانند.کارشناسان اتمی آمریکا با انتشار مقاله ای در مجله الکترونیکی 'افترمیدنایت' که روز جمعه در رسانه های هند منتشر شد ادعا کردند که هند برای رقابت با چین در حال مدرنیزه کردن زرادخانه اتمی خود است.

'هانس ام کریستن' و'روبرت اس نوریس' در این مقاله که با عنوان'نیروهای اتمی هند در سال 2017' منتشر شد نوشتند هند در حال ساخت موشکی است که می تواند تمام چین را از پایگاه های جنوبی این کشور هدف قرار دهد.در ادامه این مقاله آمده است: تخمین زده می شود که هند حدود 600 کیلوگرم پلوتونیوم تولید کرده باشد که این مقدار برای تولید 150 تا 200 کلاهک هسته ای کافی است.اما تمام پلوتونیوم تولید شده در هند به سلاح اتمی تبدیل نشده است.

این کارشناسان پیش بینی می کنند هند بین 120 تا 130 کلاهک اتمی تولید کرده باشد.در بخش دیگری از این مقاله با اشاره به تمرکز هند بر بازدارندگی اتمی با پاکستان در سالهای گذشته آمده است دهلی نو با مدرنیزه کردن سلاح های اتمی خود توجه بیشتری بر بازدارندگی با چین معطوف کرده است .

این کارشناسان در ادامه با اشاره به تلاش هند برای توسعه سیستم های جنگی اضافه کردند هم اکنون هند هفت سیتسم جنگی اتمی از جمله دو هواپیما، چهار موشک بالستیک زمینی و یک موشک بالستیک دریایی را برای استفاده از تسلیحات اتمی خود در نظر گرفته است .

دهلی نو همچنین در حال توسعه چهار سیستم هسته ای دیگر از جمله موشک های دوربرد زمینی و دریایی است که تا یک دهه روند توسعه آنها تکمیل می شود.'کریستنسن و نوریس' ادعا کردند موشک دو مرحله ای آگنی 2 هند با سوخت جامد با برد 2000 کیلومتر که نسل پیشرفته تر موشک آگنی 1 است با تمرکز بر هدف قراردادن مناطق غربی، مرکزی و جنوب چین توسعه یافته است.هرچند هم اکنون نیز هند با استفاده از موشک آگنی 4 می تواند تقریبا تمام چین از جمله شانگهای و پکن را از مناطق شمال شرق هند مورد هدف قرار دهد.دهلی نو همچنین در حال توسعه موشک بالستیک قاره پیما آگنی 5 با برد بیش از پنج هزار کیلومتر است .

به عقیده کارشناسان، هند با افزایش برد موشک آگنی 5 قادر خواهد بود که پایگاههای خود را در مرکز و جنوب هند و دورتر از مرزهای مشترک با چین مستقر کند.هند افزایش توان تسلیحات هسته ای را لازمه دستیابی خود به عنوان قدرت بزرگ منطقه ای می داند.

هرچند تداوم برنامه هسته ای هند انتقادهای زیادی را متوجه کشوری که حتی پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا نکرده،کرده و حتی منجر به تحریم این کشور پس از آزمایش های هسته ای در سالهای 1974 و 1998 شد ولی پس از مدتی این تحریم ها لغو شد.
آمریکا به شرط تکرار نشدن آزمایشات هسته ای، برخوداری هند از توان هسته ای به رسمیت شناخت.بسیاری از کارشناسان ،چراغ سبز آمریکا به تامین کنندگان مواد مورد نیاز هسته ای ،جلب اعتماد غرب توسط هند و معیارهای دوگانه آمریکا را از دلایل توسعه سلاح های هسته ای هند می دانند.

بسیاری از کارشناسان ،شکست هند از چین در سال 1962 و آزمایش هسته ای پکن در سال 1964 را انگیزه ای قوی برای توجه دهلی نو به تسلیحات هسته ای می دانند.
هند بیش از اینکه برای غلبه بر چین به تسلیحات اتمی نیاز داشته باشد برای برقراری توازن قدرت و مشارکت در رهبری آسیا به این تسلیحات نیازمند است.