به گزارش مشرق، کارگزارانی‌ها از کنش‌های سیاسی هدفمند تیم سیاسی دولت گلایه دارند. گویا حزب اعتدال و توسعه پای خود را فراتر از پیش‌بینی‌های پیشین نهاده است تا هدف این پیام‌های هشدارآمیز فراتر از مجادلات بهارستانی باشد.
تلاش‌های منسجم برای شکل‌گیری احزاب فراگیر در سپهر سیاست کشور سرنوشتی محتوم به شکست دارد؛ با این‌وجود روند شکل‌گیری احزاب و جمعیت‌های سیاسی با تشکیلاتی کم تعداد از دهه ۷۰ تا اکنون در کشور رو به افزایش است. مرحوم آیت‌الله اکبرهاشمی رفسنجانی با شناخت دقیق از عرصه رقابت سیاسی، زمین بازی‌گردانی نیروهای سیاسی همسوی خود را، در بستر هر دو جریان اصلی سیاسی کشور پایه‌گذاری کرد. بال چپ حزب کارگزاران سازندگی و بال راست حزب اعتدال و توسعه؛ هرچند همواره کارگزارانی ها نماد پدر معنوی بودند و اعتدال و توسعه برادر کوچک‌تری بود که در میان اصولگرایان جایگاه ایفای نقش جدی نداشت.
رشد سیاسی بال راست
برادر کوچک‌تر زیر سایه برادر بزرگ باقی نماند. حزب اعتدال و توسعه سرانجام پس از ۱۴سال زیست سیاسی به پاستور رسید. آقای غلامعلی دهقان (سخنگو و عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه از آغاز شکل‌گیری این حزب در سال ۱۳۷۸)، روزگاری که این حزب از «اعتدال مظلوم» سخن می‌گفت درحالی‌که «افراطی‌گری دو جناح» در کشور غوغا می‌کرد؛ مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و روحانی را پدران و رهبران معنوی حزب اعتدال و توسعه قلمداد می‌کند و کارکرد و هدف اعلامی حزب را «اشاعه دهنده تفکر آقای روحانی» می‌داند؛ برخلاف کارگزاران که خود را نماد و رهروی راه مرحوم هاشمی رفسنجانی در افکارعمومی معرفی می‌کند.
اما سید حسین موسویان با صراحت بیشتری از سخنگو نسبت به تفاوت‌ها با همتای چپ‌گرا سخن می‌گوید؛ او کارگزارانی‌ها را تندرو می‌داند و اظهار می‌دارد: «ما کارگزاران را معتدل نمی‌دانستیم، در غیر این صورت ما به کارگزاران می‌پیوستیم. » بنابراین پدران معنوی، کارکردی حزب و نوع جهت‌گیری تفاوت‌های جزئی ولی مهم در بزنگاه‌های دو برادر سیاسی کشور است؛ هرچند رشد سیاسی بال راست مدیون پدر معنوی و حمایت‌های بال چپ رخ‌داده است.
پاستور ضد امید
حال حسین مرعشی که از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی و محرم راز پدر معنوی حزب برای حضور «نامزد پوششی» در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم است؛ شکست‌های فراکسیون امید در بهارستان را ماحصل تلاش‌های سیاسی «بخشی از دولت» می‌داند؛ گویا بخشی از پاستور ضد فراکسیون امید در بهارستان کنش هدفمند انجام می‌دهد که منجر به شکل‌گیری جریان سوم در بهارستان شود؛ همان بخشی که قلب تپنده دولت یازدهم را در پاستور تشکیل می‌دهد و مرجع ضمیر مرعشی حزب اعتدال و توسعه است؛ او در همین راستا گفته است: «مشخصاً من این مسوولیت را متوجه آقای واعظی می‌دانم. آقای واعظی علاقه‌منداست جریان سوم در مجلس راه بیندازد و این جریان سوم، عملاً جریانی نمی‌شود جز اینکه در ائتلاف با اصولگرایان قرار می‌گیرد و امید را تضعیف می‌کند. این اشــتباه سیاسی بخشــی از دولت با محوریت آقای واعظی بود که بخشی از بدنه فراکسیون امید را تحت عنوان مستقلین جدا و هدیه کرد به اصولگرایان. » مهم‌ترین محور این تلاش‌ها حذف آقای علی مطهری بود. حالا محرم راز هاشمی در مقابل محرم راز روحانی است؛ گویی برادر بزرگ در غیاب پدر نگران از سرکشی سیاسی برادر کوچک‌تر است. ناگفته‌ها از شکوه‌های جلسات به گلایه‌های جدی در رسانه‌ها رسیده است؛ کارگزارانی‌ها، یاران روحانی را به واگرایی در ائتلاف متهم می‌کند. دامنه و شدت هشدار سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی از «اشــتباه سیاسی» حزب اعتدال و توسعه تاکنون بی‌سابقه بوده است، پیام این هشدارها چیست؟
پیام جدال برادران سیاسی
پیام هشدار سخنگوی حزب کارگزاران در لایه اولیه، نسبت به منازعات بهارستان معنایابی می‌شود؛ آنان خواهان رسای ندای اصلاحات بر نفیر خط سوم در مجلس هستند اما فرستنده این پیام هشدارآمیز اهداف دیگری نیز دارد. کارگزارانی ها خود را میراث دار مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی می‌دانند؛ به روایت پدر معنوی آنان، او توانست رأی زیر ۵درصد حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ را به بالای ۵۰ درصد برساند و از سوی دیگر ایده نامزد پوششی و تکاپوی‌های جهانگیری برای نمایندگی جریان اصلاحات زمینه‌ساز پیروزی انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم شده است. بنابراین خط اصلی دولت دوازدهم باید خط اصلاحات باشد و تبلور آن باید در مناسبات حامیان دولت در بهارستان دهم و کابینه دولت آتی بروز داشته باشد. از آن‌سو، گیرنده پیام هشدارآمیز تکاپوهای خود را برای بسط قدرت خود در پاستور و بهارستان آغاز کرده است. اعضای اعتدال و توسعه نزدیک‌ترین افراد به حسن روحانی هستند؛ آنان باوجود کهولت سن رییس ستاد حسن روحانی در سال ۹۲، او را به پیروزی رساندند هرچند سهم آنان از کابینه اندک بود؛ حال آنان در تکاپو جبران هستند؛ سهم بیشتر از کیک قدرت. افزایش دامنه قدرت برادر کوچک‌تر خشم کارگزارانی‌ها را برانگیخته است. حزب اعتدال و توسعه که «اشاعه‌دهنده تفکر آقای روحانی» است، در برابر فشار اصلاح‌طلبان، تلاش برای صورت‌بندی گفتمان نیاوران را پایان داد ولی در شرایط فعلی گمانه‌زنی‌ها برای تغییر رویکرد آنان آغازشده است. از طرف دیگر حزب اعتدال و توسعه خواهان افزایش قدرت خود در کابینه دولت دوازدهم است؛ آنان شورای شهر را به اصلاح‌طلبان سپردند و حالا خواهان ارتقای جایگاه خود در پاستورند و به همین دلیل افزایش مناسبات با فراکسیون مستقلین را در دستور کار قراردادند که منجر به توازن بخشی و مدیریت مطالبات اصلاحات می‌شود. بااین‌وجود در غیاب پدر معنوی، پیروز جدال برادران کیست؟
۱۰:۱۱ - ۱۳۹۶/۰۳/۳۱
