به گزارش مشرق،‌ محمدرضا وحیدزاده غزلی با یاد شهدای منا و در هجو آل سقوط سروده است.

در هجوم سنگ‌ها آخِر سپر شد سینه‌ها

رسم سنگ آن است و این آیین آن آیینه‌ها

در حرم مشتی حرامی کعبه را دزدیده‌اند

محرمان را خارجی خواندند از دیرینه‌ها

گفت پیغمبر، و ما دیدیم خود کز منبرش

می‌رود بالا و پایین لشگر بوزینه‌ها

گرکه صَدوا عَن سَبیلِ‌الله، زِدناهُم عَذاب[1]

نیست باکی اِن ترَدَّت ثُلَّۀُ عن دینِها[2]

نطفه‌هاشان در عراق و شام می‌بالند و خویش

مست آخورهای نفت و شیهۀ مادینه‌ها

گِرد تا گِرد حرم را ابرهه پُر کرده است

می‌رسد ابری ز مرغان، آتشی در سینه‌ها

سنگ داوودیم ما، ما را حسابی با شماست

با شما و آن جبین‌های سیاه از پینه‌ها

عاقبت با ذوالفقار آییم روزی سویتان

چشمتان بر راه باشد بعد از این آدینه‌ها

[1]. آنان‌که کافر شدند و دیگران را از راه خدا بازداشتند، به کیفر فسادی که می‌کردند عذابی بر عذابشان خواهیم افزود (سورۀ النحل، آیۀ 88)

[2]. تو را با آن‌ها که دین خویش فرقه فرقه کردند و دسته دسته شدند کاری نیست. کار آن‌ها با خداست. (سورۀ الانعام، آیۀ 159)