به گزارش مشرق، در گذشته به پسر پرهیجان سینما معروف بود، اما در این دو سه سال اخیر و بعد از بازی در سریال «میکائیل»، جنس دیگری از بازی خود را به نمایش گذاشت و با حضور در «پشت بام تهران» این حضور را در قاب تصویر تلویزیون پررنگ تر کرد اما حالا دیگر او به دلیل نوع بازی و فیزیک ظاهری اش به بازیگر ثابت ملودرام های شبانه سعید نعمت ا... و بهرنگ توفیقی بدل شده است که دو همکاری اخیرش صحه بر این امر می گذارد. میکائیل، غیاث و خلیل هرکدام به نوعی با خلقیات دیرباز همخوانی دارند و البته تفاوت هایی هم بینشان دیده می شود اما شاید این تفاوت در ظاهر بازیگر بیشتر از بازی اش دیده شود.
گفت وگو با کامبیز دیرباز درباره خلیل، همکاری اش با گروه سعید نعمت ا...، تفاوت در نقش هایش و... را می خوانید:
برای سومین بار متوالی سریالی را به نویسندگی سعید نعمت ا... و برای دومین بار متوالی سریالی را به کارگردانی بهرنگ توفیقی بازی کردید. قطعا این اتفاق تصادفی نبوده و نگرشی پشت آن قرار داشته است.
قطعا این اتفاق همانطور که گفتید تصادفی نبوده و نویسنده و کارگردان مدت ها به آن فکر کرده بودند. اگر شما به عنوان بازیگر حتی یک جای کارتان هم بلنگد قطعا نمی توانید راه را ادامه دهید و به راحتی گُل کنید و این گروه است که شما را تا پایان راه یاری می کنند تا بتوانید در سه سریال متوالی به خوبی بدرخشید.
شخصیت «خلیل» نیز مثل «میکائیل» و «غیاث»، تنهایی هایی دارد. به نظر شما جنس و نوع این تنهایی ها با هم یکسان است؟
جواب قطعی برای سوالتان ندارم چرا که در «زیر پای مادر» خلیل در کنار تنهایی هایش پسری به نام اشکان دارد که اغلب با او همراه است اما تنهاییِ خلیل با غیاث و میکائیل تفاوت بسیاری دارد. میکائیل آدم های بسیاری کنارش بودند مثل دایی، پسر دایی و خواهرش، اما اصولا آدم تنهایی بود. غیاث هم خواهر ناتنی و پدرش در کنارش بودند، اما خب او هم تنهایی هایی داشت. در «زیر پای مادر» هم به همین منوال است و با این که خلیل افراد زیادی در کنارش هستند، اما تنهایی های خودش را دارد اما در هر صورت همیشه کاراکتر های سعید نعمت ا... یک تنهایی درونی دارند و من نیز این تنهایی را دوست دارم که آن ها را بازی می کنم. در این سریال نیز جنس تنهایی فرق دارد.
می توان خلیل را قهرمان داستان «زیر پای مادر» دانست؟
قصه ما از زاویه دید خلیل شروع می شود و از نگاه او پیش می رود. شاید بتوان لقب قهرمان را از نوع و زاویه ای دیگر و از حیث فداکاری برای پسرش به او اطلاق کرد.
برای حضور در این سریال کدام یک برایتان اولویت داشت؟ نقش، کارگردانی و یا متن سریال؟
هر سه این ها برایم مهم بود. منتها به هر حال وقتی شما با یک گروه و نویسنده ای دو همکاری مشترک دارید ناخودآگاه شناختی متقابل بین تان ایجاد می شود و مطمئن هستید که وقتی نویسنده به شما پیشنهاد حضور در نقشی را می دهد قطعا به جای شما مدت ها فکر کرده است و زندگی تان را می داند و می داند که چه نوع نقشی را دوست دارید و تمامی ابعاد شخصیتی تو را در قالب شخصیت داستانش در نظر گرفته است. طبق گفته خود سعید، او در این سه سریال (میکائیل، پشت بام تهران، زیر پای مادر) هر سه نقش میکائیل، غیاث و خلیل را بر اساس نوع توانایی بازی من و سلیقه مشترکمان نوشته است. بر همین اساس زمانی که سعید نعمت ا... پیشنهاد دهنده اثری باشد، با توجه به همکاری مشترکی که در این سال ها با هم داشتیم و از نتیجه اش نیز بسیار راضی بودم، با خیال راحت کارم را مقابل دوربین آغاز می کنم. چرا که می دانم او نیز دغدغه های مشترکی با من دارد و نگاهش به قصه نویسی و فیلمنامه نویسی ایده آل است. در حال حاضر همکاری ما به دو سال و سه کار متوالی رسیده است و در این سریال آخر، شاید این گزینه ها که به آن اشاره کردید، در مورد من و سعید نعمت ا... کم رنگ تر باشد، اما در مورد دیگر آثار پیشنهادی قطعا فیلمنامه برایم اهمیت بسیاری دارد و باید دوستش داشته باشم تا در آن بازی کنم.
با توجه به این که از لحاظ سنی و موقعیتی از نقش خلیل دور هستید، چطور با او ارتباط گرفتید؟
خلیل از لحاظ سنی حدود ۱۰ سال از من بزرگ تر است. همانطور که می دانید او پسری بیست ساله دارد که دانشجو است و «نیاز»، دختر من ۴ سال دارد بنابراین درک کاملی از فضای واقعی خلیل نداشتم. خلیل از نظر فیزیکی از من فاصله داشت و همین باعث شد تا این نقش جذابیت دو چندانی برایم داشته باشد تا برای رسیدن به او تلاش مضاعفی داشته باشم و به آنچه مد نظر نویسنده است نزدیک شوم. درست است که نعمت ا...، خلیل را بر اساس شناختی که از من دارد، نوشته است، اما باید بگویم که خلیل از من خیلی دور است؛ از لحاظ سنی، شخصیتی و نوع زندگی. برای مثال به عنوان یک بازیگر به راحتی می توانستم خودم را در قالب نقش سرگرد میکائیل موحد بگذارم، اما نمی توانم خودم را به جای خلیل بگذارم چرا که تفاوت های بسیاری با او دارم.
فاصله ای که از آن صحبت می کنید در ایفای نقشتان نتیجه منفی نداشته است؟
تمام تلاشم را به کار بستم تا نقش را به بهترین نحو ممکن اجرا کنم، اما خب توفیقی و نعمت ا... به خوبی مرا هدایت کردند و اگر من هم اشتباه رفتم آن ها نگذاشتند چرا که نتیجه کار برایشان مهم بود. برای نزدیک شدن به این فاصله، از رفتار های پدرم وام گرفتم، نوع راه رفتن، لحن صدا و... خلیل تا حدود زیادی شبیه به پدرم است.
بازی کردن در چه نوع نقش هایی انگیزه بیشتری در شما ایجاد می کند؟
همیشه تفاوت بسیاری که خودم با نقشم دارم باعث می شود انگیزه ام دوچندان شود و برای رسیدن به آن تلاش های بسیاری را به کار ببندم. مزیتی که بازیگری نیست به دیگر مشاغل دارد نیز همین است که می توانی در طول عمرت در قالب تعدادی از آدم های دیگر قرار بگیری و زندگی را از دریچه نگاه آن ها تماشا کنی که بسیار جذاب خواهد بود.
در این مدت اخیر بیشتر در تلویزیون دیده شدید تا سینما. سینما برایتان جذاب تر است یا تلویزیون؟
هیچ گاه خط کشی نداشتم و همیشه اولویتم با قصه جذاب است و در دو سه سال گذشته آنقدر قصه های نعمت ا... جذاب بوده که اجازه فکر کردن به قصه های دیگر را نداشتم. از طرفی ۴ سال است که سینمای ما قهرمان پرداز و قهرمان پرور نیست و اگر دقت کرده باشید برخی فیلم ها ۱۵ کاراکتر اصلی و ۱۵ بازیگر چهره دارند که هرکدام دو سکانس بازی کرده و پازل قصه را چیده اند. در کنار این موضوع ایده آل و سلیقه من به سمت قصه های قهرمان محور است که در این سال ها در تلویزیون بیشتر نظیر آن را دیدیم.
