به گزارش مشرق، انتخابات ریاست جمهوری هر چه که بود و به هر نحوی که توسط مجریان برگزار گردید به اتمام رسید و مجددا حسن روحانی فرصت پیدا کرد تا میزان توامندی های خود و دولتش در تحقق شعارهایش را به منصه ظهور برساند.

او که به همراه دولتش چهار سال را به «حواله» نمودن امور به دولت قبل مشغول بودند، این بار در شرایطی به اریکه قدرت تکیه می زنند که خودشان دولت قبل هستند و تا حد زیادی راه بر آنها بسته است.

متاسفانه حد فاصل سال های ۹۲ تا ۹۶ شاهد آن بودیم که دولت محترم در پاسخ به انتقادات موجود دو پاسخ تکراری و کاملا مشابه داشتند؛ نخست آنکه گره های بین المللی مانع فعالیت مطلوب دولت است و دیگر هم آنکه بی تدبیری های دولت پیشین بسیار فراوان بوده و آواری از مشکلات را بر سر راه دولت یازدهم قرار داده است.

تلاش برای رفع نخستین مانع موجود بر سر راه دولت منجر به آن گردید که که حسن روحانی از تمام ظرفیت های موجود در جمهوری اسلامی ایران بهره ببرد و با تصویب ۲۰ دقیقه ای برجام در مجلس اصولگرایان، دریچه های نوینی را بر جمهوری اسلامی نمایان سازد.

بر همین اساس بود که روحانی در نطق معروف خود پس از امضای معاهده برجام(حدود ۲ سال نیم پیش از این) تاکید کرده بود که همه تحریم‌ها از روز اول اجرا، به صورت یکباره و یکجا لغو می‌شود [i] و از امروز مانع اول بر سر راه دولت وجود ندارد.

اما هنوز چند ماهی از عمر آفتاب آن روزهای برجام نگذشته بود که همه مسئولان دولتی پی به عمق فاجعه برجام بردند و اعتراف به ناکارآمدی برجام از عالی ترین مقام دولت تا زیر دستان او آغاز گردید؛ آنگاه که آفتاب برجام روحانی به نسیمی بی رمق بدل گشت تا اعتراف مهم سیف در محل رویش برجام(ایالات متحده) که تصریح کرد عائدی ما از برجام تقریبا «هیچ» بوده است.

از پس بود که دولت روحانی هیچ دستاویزی برای توجیه کوتاهی های خود در برابر ملت ایران نداشت و استیصال سخت به وجود آمده دولت را بر آن داشت که که برای تنویر افکار عمومی، تنها دولت قبل مقصر اعلام کند.

البته این راهبردی بود که از ابتدای کار دولت روحانی نیز از سوی عالی ترین مقامات دولت به اجرا در می آمد [ii] اما شدت اجرای آن حد فاصل اجرای برجام تا پایان عمر دولت یازدهم بسیار فزونی بافت.

متهم سازی دولت پیشین؛ آلترناتیو ناکارآمدی برجام

دولت تدبیر و امید که یک سال نیم تمام، همه ظرفیت های خود را برای توافق هسته ای هزینه کرده بود، با ناامیدی کامل از عنایات جناب کدخدا مواجه گردید و تصمیم بر آن گرفت که همه مشکلات را به دولت قبل حواله کند.

جالب اینکه در این راهبرد نیز هماهنگی قابل توجهی میان اجزای گوناگون دولت دیده می شود و تقریبا مشکلی نیست که ارتباطی با دولت قبل نباشد. در شرایطی که حاصل بی تدبیری ها ۶۰ درصد از ظرفیت تولید کشور رو به تعطیلی نهاده بوده [iii]، رییس جمهور مکرر از آوارهای موجود گله گذاری می کند و جهانگیری(که گویی همواره سپر بلای روحانی بوده است) هر روز بخشنامه ای را اسناد استخراج می کرد.

سایر عناصر حاضر در دولت نیز مداوم یا بر طبل بی پولی دولت می کوبیدند یا همان رویه رییس جمهور و معاون اول را دنبال می کردند و حسینعلی امیری(معاون پارلمانی رییس جمهور) در آبان ماه سال گذشته   که در جلسه شورای اداری کرمانشاه با حجم زیادی از انتقادها درباره عملکرد دولت مواجه شد ترجیح داد به جای پاسخ گویی، تمام سخنرانی خود را به حمله  به دولت قبل اختصاص دهد.

وی تنها یک پاسخ داشت و آن هم اینکه «اگر مقایسه ای از شرایط کشور از اواخر سال ۹۱ و اوایل سال ۹۲ و در چه شرایطی بوده و دولت تدبیر کنیم و جناب آقای دکتر روحانی مسئولیت اداره کشور را به عهده گرفتند، با واقعیت های موجود کشور و هم چنین با شرایطی که در آن قرار داریم چکار کنیم که کشور و به ویژه در سطح استان ها با همین منابعی که وجود دارد توسعه متوقف نشود. [iv]

رویه دولت در کشیدن پای پیشینیان نسبت به خرابی های موجود چنان کش۸دار شد که حتی پای آن به مناظرات انتاخاباتی ۹۶ نیز کشیده شد و یکی از نامزدها نیز پیشنهاد داد تا یکبار و برای همیشه مناظره ای میان روحانی و رییس دولت قبل برگزار شود تا دیگر حرفی در میان نباشد. [v]  

جالب اینجاست که دولتی ها در حالی از وضع موجود می نالیدند که بر اساس گزارش های بانک مرکزی رقم درآمد ارزی دولت یازدهم در مدت سه سال، ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بیشتر از درآمد ارزی دولت دهم در مدت ۴ سال بوده است.

 بر اساس آمارهای بانک مرکزی، مجموع درآمد حاصل از صادرات نفت، فرآورده‌های نفتی، کالاهای غیرنفتی و خدمات در ۳ سال اول دولت یازدهم ۹۱۱ هزار میلیارد تومان بوده است. این در حالی است که مجموع درآمد حاصل از صادرات نفت، فرآورده‌های نفتی، کالاهای غیرنفتی و خدمات در دولت دهم آن هم طی ۴ سال، ۸۱۱ هزار میلیارد تومان بوده است. [vi]

لزوم التزام دولت به توصیه های رهبری

حال که حسن روحانی با رای مردم روی کار آمده است باید در نظر داشته باشد که دیگر دیوی به نام دولت قبل وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، ساخته و پرداخته دست خود اوست چرا که دولت فعلی، دوازدهمین دولت مستقر در جمهوری اسلامی خواهد بود و قاعدتا دولت یازدهم که پیش از ان روی کار بوده، چیزی نبود جز حاصل تدابیر حسن روحانی!

حالا دیگر از یک سو ۲ سال و نیم از عمر برجام گذشته است و به تعبیر مردان دیپلمات دولت یازدهم هیچ مانع بین المللی اساسا وجود ندارد و از سوی دیگر دولت قبلی نیست تا مشکلات به او حواله شود.

از همین رهگذر اگر دولت قصد دارد که لباس خدمت به تن کند می بایست رهنمودهای رهبر انقلاب پس از پایان فرآیند رای گیری را مد نظر قرار دهد خصوصا در مواردی که بر بینش انقلابی، جوان و کارآمد تاکید کردند و رسیدگی به محرومان را در اولویت کار دولت قبل قرار دادند.

متاسفانه آمارها حاکی از آن است که میانگین سنی دولت قبل حدود ۵۹ سال بوده است که نمی توان انتظار چندانی از کارآمدی و پرکاری داشت و از سوی دیگر آمارهای بانک مرکزی بیانگر آن است که ضریب جینی در دولت قبل به یکی از بالاترین ارقام خود در سال های پس از انقلاب اسلامی رسیده است که همه این موارد بر لزوم چابک سازی دولت تاکید می دارد و امید است که دولت یازدهم در پی رفع این مشکلات باشد به خصوص آنکه دیگر دولت قبلی وجود ندارد و دولت قبل شخص حسن روحانی است!

پی نوشت ها:

[i] - http://www.mashreghnews.ir/news/۶۱۲۰۳۷.

[ii] - برای مثال ربیعی در مصاحبه با روزنامه شرق مورخ ۷ اردیبهشت ۱۳۹۳      گفته بود: «دولت یازدهم وارث دستاورد‌های دولتی ناکارآمد است! »

[iii] - http://kayhan.ir/fa/news/۱۰۱۵۴۹.

[iv] - واکنش تند امیری به انتقادها در کرمانشاه، http://yon.ir/fQoh۰.

[v] - http://www.khabaronline.ir/detail/۶۶۲۰۳۵/Politics/election.

[vi] - درآمد دولت روحانی ۵۰ درصد بیشتر از دولت احمدی نژاد، http://www.jahannews.com/news/۵۱۸۵۷۳

نویسنده:

مرتضی خاکزاد: کارشناس مسائل سیاسی

منبع: برهان