
وي افزود: بنابراين او مجبور ميشود در هر سفر به آمريکا يا هربار که در مجامع بينالمللي چشمها را متوجه خود ديد، «عشق» خود را پنهان کند و جوري حرف بزند که آن قسمت نفرت بيشتر است، نشان داده شود.
اميراحمدي تصريح کرد: ما ايرانيها يک جهانبيني خيلي عام داريم. اصولاً در تمام تاريخ ايران همين بوده. دعوايمان با يونانيها، با روميها، با عربها، با عثمانيها، با انگليسيها، با آمريکاييها، با روسها و... در واقع هميشه با قدرت، مخصوصاً با قدرتهاي بزرگ، ما مسألهي همزيستي داشتيم و هميشه خودمان را نمايندهي شرق تاريخ قلمداد کرديم.
وي اظهار داشت: اين تفکر متأسفانه در ذات فرهنگ سياسي ايران است. يک تفکر نه فقط خود بزرگبيني، بلکه در عينحال مظلوميت و عدالتطلبي، مبارزهجويي و در واقع مشکل با همزيستي هست. اين يک واقعيت است.
اميراحمدي خاطرنشان کرد: با اين که در تمام اين مدت هم ما هميشه باختيم، ولي بازهم به قول خودمان حيا نکرديم. تاريخ ايران را اگر نگاه کنيم، ميبينيم که ما از 70- 80 درصد دعواهايي را که با دنيا کرديم، اما باختيم.