به گزارش مشرق، شورای ارزشیابی هنرمندان در سال ۱۳۸۰ با هدف اعطای مدارک معادل تخصصی جهت تشویق هنرمندان تجربی‌کار به وجود آمد. شورایی که نوید حرکت جدی جهت حمایت از هنرمندان در سال‌های بعد را می‌داد. بدون شک در هر کشوری این ساز و کار تشویقی از مسائلی است که می‌تواند در صورت اجرای درست موجبات حمایت و تخصصی‌گرایی در زمینه‌های مختلف هنری به خصوص هنرهای سنتی را فراهم آورد. این مدارک در پنج درجه صادر می‌شوند: دکتری ۱۷۰ امتیاز، کارشناسی ارشد ۱۴۰ امتیاز، کارشناسی ۱۱۰ امتیاز، فوق‌دیپلم ۹۰ امتیاز، دیپلم ۷۰ امتیاز. هنرمندان می‌بایست جهت کسب هر یک درجات مذکور حداقل امتیازات لازم را کسب کنند. روندی که در دولت‌های قبل به ابزاری جهت حمایت از مشاغل کمتر دیده شده در حوزه‌های متعدد هنری تبدیل شده بود.
* سازمان‌سینمایی در دولت‌های نهم، دهم و یازدهم سعی کرده‌اند با ایجاد شورای ارزشیابی سینماگران در این حوزه از متخصصین در شاخه‌های متنوع سینمایی حمایت کنند. آمارهای حمایتی این سه دولت از هنرمندان را می‌توان بین سال‌های ۸۶-۹۵(پنج ماه اول ۹۵) در نمودارهای زیر مشاهده کرد. متاسفانه در دولت یازدهم شاهد اعطای بدون ضابطه این درجات به هنرمندان هستیم. بذل و بخششی که انگار بیش از اینکه اهداف حمایتی و قانونی را الگوی رفتاری خود کرده باشد بیشتر به دنبال یارکشی سیاسی بوده است؛ یارکشی‌ای که در نهایت به نفع هنرمندان نیست.
* از زمان روی کارآمدن سازمان سینمایی دولت یازدهم تا امروز شاهد سیاست و سیاست‌گذاری درستی جهت ارتقاء سینمایی و در وهله کلان‌تر فرهنگی کشور نبودیم. شاید بتوان ادعا کرد تنها سیاست و هدف سیاسی این سازمان چرب‌زبانی و بدست آوردن دل هنرمندان بوده است. تحلیل رفتارهای این سازمان در دولت یازدهم نشان می‌دهد این ارگان سینمایی به دنبال اهداف سیاسی و همراه کردن هنرمندان به عنوان پشتوانه رسانه‌ای دولت مطبوع خود دست به چنین رفتارهایی زده است. رفتارهایی که هنرمندان خود مصنوعی بودن آن را در سال اخیر به خوبی احساس کرده‌اند.
* بر اساس آمارهای موجود در ۲سال و پنج ماه فعالیت سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت یازدهم، اقدام به اعطای ۲۲۱ درجه هنری کرده است که از این مقدار ۷۸ مورد مدرک معادل دکتری، ۶۷ مورد مدرک معادل فوق لیسانس و ۷۹ مورد مدرک معادل لیسانس، را به خود اختصاص داده‌اند. این در صورتی است که تمام مدارک اعطا شده به هنرمندان در سال‌های بین ۸۶ تا ۹۳(یعنی ۷ سال) برابر با ۱۸۱ مورد بوده است! و دولت یازدهم در طول ۲ سال و نیم فعالیتش چیزی در حدود ۶۰ درصد از کل گواهینامه‌های ۱۰ سال اخیر را صادر کرده است! آن هم بدون بررسی دقیقی و تنها بر اساس حسن شهرت و فعالیت مستمر.
* نکته جالب توجه در این گزارش عدم تخصیص دادن سهم مشخص گواهینامه‌ها بین مشاغل مختلف حوزه سینما است. به عنوان مثال بیشترین گواهینامه‌ها در سال‌های دولت یازدهم به بازیگران و کارگردانان اختصاص داده شده است که بی‌ارتباط با نقش تاثیرگذار آن‌ها در فضای رسانه‌ای در مقابل دیگر مشاغل سینمایی نیست. این در صورتی است که در سال‌های بین ۸۶- ۹۳ سعی شده بود به قشرهای کمتر توجه شده حوزه سینما درجات علمی داده شود. به عنوان مثال در سال‌های بین ۸۶-۹۳ تنها ۴ بازیگر توانستند گواهی درجه یک هنری (معادل دکتری) دریافت کنند اما از سال ۹۳ تا ۵ ماه اول سال ۹۵ برای ۱۲ بازیگر گواهینامه درجه یک هنری صادر شده است.
* از اهداف متمم آیین‌نامه شورای ارزشیابی هنرمندان که توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی عرضه شده است، می‌توان به اعطای مدارک هنری به هنرمندان غیر کارمند دولتی اشاره داشت. که به دنبال نیاز جامعه دانشگاهی به اساتید به اصطلاح تجربی‌کار در غالب هیئت علمی مطرح گردید. چنانچه سیاست‌گذاری برای این هدف با توجه به تعصب جامعه دانشگاهی نسبت به فضای آکادمیک درست هم باشد باز هم جامعه دانشگاهی ما بیش از کارگردان و بازیگران به تخصص‌های فرعی‌ای چون گریم، انیمیشن، گویندگی و تدوین نیازمند است. آیا این روند می‌تواند دلیلی غیر از بدست آوردن دل هنرمندان جهت حمایت‌های رسانه‌ای از دولت مطبوع سازمان سینمایی داشته باشد؟ حمایت‌هایی که در عمل سیاست‌مداران سینمایی در سال‌های اخیر مشاهده نشده است و تنها با همین راه‌کارهای بیشتر دهن پرکن سعی شده است فضای هنرمندان را به نوعی از سیاست‌های خام خود در فضای سینما راضی نگه دارد.
منبع: نقد سینما
