به گزارش مشرق، «محمود فرشیدی» وزیر اسبق آموزش و پرورش در روزنامه «جام جم» نوشت:
سند۲۰۳۰ برنامهای طراحی شده از سوی یونسکو است و یونسکو نهادی بینالمللی است که طبعا از قدرتهای بزرگ تاثیرپذیری داشته و تحت نفوذ آنهاست. جمهوری اسلامی ایران تجربههای تلخی از این نوع نهادها که به عنوان بازوی ابرقدرتها عمل میکنند، دارد. موضوعی که چنین نهادهایی عنوان میکنند، الگوهای جهانی و آموزههای فرهنگ غربی است که مبتنی بر سکولاریسم بوده و کاملا در تضاد با فرهنگ اسلامی است. پذیرش تعهدات این سازمانها برای اجرای برنامههایشان بدون دقت در اهداف برنامهها، اقدامی در جهت نفوذ سازمانهای بینالمللی در تعلیم و تربیت نسل آینده ایران است.
باید به این نکته اشاره کرد که در عرصه تعهدات بینالمللی، طبق اصل ۷۷ اگر دولت قصد ایجاد تعهدی را داشته باشد، نیازمند مصوبه مجلس است. طبق سند ۲۰۳۰ که دولتها موظفند اهداف جهانی را در سیاستهای ملی خود ادغام کنند به این معنی است که اهداف جهانی را آنگونه که ابرقدرتها تعریف میکنند در نظر داشته باشند، یعنی به نوعی بتدریج به سمت مستعمره شدن پیش بروند.
یکی از تاکیدات برنامههای یونسکو، واژه توسعه پایدار است. این واژه در ظاهر واژه خوبی است اما توسعه پایدار از نظر آنها تعریفی است که خودشان ارائه میدهند. یکی از شاخصههای توسعه پایدار از نظر آنها، برابری جنسیتی است، این در حالی است که در تفکر وحیانی معتقدیم زن و مرد هر کدام خصوصیاتی دارند و در عین عدالت جنسیتی معتقدیم زن و مرد مکمل هستند و تفوقی ندارند اما عین هم نیستند.
۱۷ بند و ۱۶۹ شاخص از این قبیل در سند ۲۰۳۰ وجود دارد که همه شاخصها براساس فرهنگ غربی است.
یکی دیگر از موارد، تعریف آنها از خانواده است که همجنسبازان هم خانواده محسوب میشوند و حقوقی دارند در حالی که براساس نظام مبتنی بر فطرت اسلامی و انسانی، چنین موضوعی شنیع است. بنابراین با پذیرش اینگونه شاخصها باب را برای نفوذ بیگانگان و دشمن به تعلیم و تربیت نسل آینده باز میکنیم که متاسفانه مقداری هم باز کردهایم.
طبق سند ۲۰۳۰ یکی از تعهدات این است که آمار تعلیم و تربیت، دانش آموزان و معلمان را باید در اختیار یونسکو قرار دهیم، این در حالی است که یونسکو واسطه ای برای دستگاه های جاسوسی بیگانه است. از نظر این نوع سازمان ها شهروند مطلوب جهانی، شهروندی است که در برابر نظام استکبار جهانی تسلیم باشد، بنابراین واژه جهاد و دفاع از مستضعفان و محرومان در سیستم شهروند جهانی معنا ندارد و طبق نظر این سازمانها باید بتدریج مفاهیم موردنظر خود را از فرهنگمان حذف و در دراز مدت شهروندان صلحدوست به معنایی که غرب تعریف می کند، تربیت کنیم.